Wonderful Christmastime

Start

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Ku uciesze normalnych u�ytkownik�w forum - zero gejostwa.

PART I

-Dzi�kuj�! Dzi�kuj� bardzo raz jeszcze! – Paul wydziera� si� jak stare gacie, kiedy wraz z tr�jk� przyjaci� przemierza� kolejne o�nie�one uliczki. By� wiecz�r, 24 grudnia. �nieg sypa� na ciemnych ulicach, o�wietlonych jedynie w niekt�rych miejscach pojedynczymi latarniami. McCartney pragn�� teraz znale�� si� w domu. Sam. Wiedzia� jednak, �e jego �yczenie raczej si� nie spe�ni.
-Ale� nie ma za co! – John z najwi�kszym spokojem odpowiada� na ironiczne teksty Paula.
-Dobra, przesta�cie si� zachowywa� jak dzieci… - zacz�� George, kt�ry mia� ju� powy�ej uszu tej sarkastycznej rozmowy.
-To on si� zachowuje jak dziecko! – wrzasn�� Paul.
-A ty jak niemowlak! – rzuci� John w odpowiedzi.
-Ja? Czy ja ci niszcz� randki? –spyta� McCartney. – Chcia�em tylko sp�dzi� wiecz�r z dziewczyn�! Wychowuj� Ci� przez ca�y rok, nale�y mi si� chocia� jeden dzie� wolnego! Ty egoisto!
-Jak ty w og�le mo�esz my�le�, �e ja tego nie zrobi�em dla Ciebie! – broni� si� Lennon. – Wk�ada�a Ci j�zyk do gard�a tek g��boko, �e by�by� si� udusi�, gdyby nie moja interwencja!
-O m�j bo�e! Nie zdawa�em sobie sprawy z tego niebezpiecze�stwa! Dzi�kuj�, po stokro� dzi�kuj�! –Paul gotowa� si� ze w�ciek�o�ci. - Jak ty nas w og�le znalaz�e� w tej restauracji?! – spyta� w ko�cu.
-Mam swoje sposoby… - tajemniczo odpar� Lennon. W istocie zaj�o mu troch� czasu zlokalizowanie miejsca, w kt�rym Paul sp�dza� ten szczeg�lny wiecz�r.
-Dobra, by�o, min�o. Pog�d�cie si�, jest Wigilia! – zaproponowa� Ringo. Lennon spojrza� na niego z pogard�.
-Kto� tam co� m�wi� na dole? – spyta�. Ringo zrobi� najbardziej obra�on� min� na jak� by�o go sta� i szed� dalej w milczeniu. George natomiast znalaz� sobie zaj�cie polegaj�ce na jedzeniu p�atk�w �niegu. Drepta� za przyjaci�mi z wywieszonym j�zykiem pr�buj�c z�apa� chocia� jedn� bia�� drobink�.
-O matko, masz problem, bo nie zd��y�e� si� dobra� do jej majtek w r�owe groszki? – zaczepnie spyta� Lennon.
-Jeszcze jeden taki tekst, to ci zrobi� z twarzy r�owe groszki. – odpar� Paul.
W tym momencie George wybuchn�� miechem.
-Z ciebie to jest wredna wesza. – stwierdzi� John.
-Wesz, John, wesz! Nie m�w „wesza” to takie prostackie. – momentalnie poprawi� go McCartney.
-JESTEM PROSTAKIEM I BEDE M�WI� JAK CHCEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE…
Po oko�o pi�ciu sekundach og�uszaj�cego wrzasku Lennona Ringo ulepi� �nie�n� kulk� i wsadzi� j� w szeroko otwarte usta przyjaciela. Lennon najpierw przesta� oddycha�, potem zacz��, ale z dwukrotnie wi�ksz� szybko�ci� ni� zwykle, a� w ko�cu wyplu� resztki �niegu i rzuci� si� na Starra. Powali� go na ziemi� i zacz�� smarowa� bia�ym puchem ca�� twarz perkusisty. Ringo zrewan�owa� si� natychmiast i po chwili �nie�n� maseczk� mia� na twarzy John. Miotali si� jak nienormalni, a George i Paul obserwowali ca�� scen� rzucaj�c co jaki� czas okrzyki w stylu: ,,Za�atw go!”, albo ,,Dowal mu!”. Podczas tego dopingowania Paulowi przesz�o uczucie nienawi�ci jak� jeszcze chwil� temu pa�a� do Lennona, kt�ry w ko�cu wsta� i zacz�� otrzepywa� si� z przylepionego dos�ownie do ka�dego skrawka jego ubrania �niegu. Ringo jednak nie da� za wygran� i popchn�� przyjaciela tak, �e polecia� wprost na McCartneya, kt�ry oczywi�cie uzna�, �e sam Johnny zrobi� to celowo i postanowi� si� zrewan�owa�. Lewy sierpowy Paula by� silniejszy ni� mo�na by si� by�o spodziewa� i u�amek sekundy p�niej Lennon le�a� na ziemi ponownie.
-Odbi�o Ci?! – wrzasn��.
-Sam zacz��e�!
-Ja? Ty debilu, Ringo mnie popchn��!
-Sam jeste� debil! – warkn�� Paul. John ju� mia� wstawa� z zimnego chodnika, jednak spyta� dla pewno�ci:
-Mog� ju� bezpiecznie wsta�, czy mo�e jeszcze kto� jeszcze zamierza mnie dzisiaj pobi�?
-Wstawaj, zimno mi, chod�my ju� do Paula. – pop�dzi� go George.
-Z restauracji do mojego domu jest p�torej godziny drogi. Po jak� jasn� Anielk� idziecie ze mn�, skoro ka�dy z was mieszka bli�ej? – spyta� McCartney. – Aha, John, tak �eby� potem nie m�wi�, �e ci� nie uprzedza�em, gdybym jeszcze kiedy� mia� dziewczyn�, nie wolno Ci si� do niej odzywa�, zbli�a� na wi�cej ni� 3 metry, patrze� na ni�, dotyka� jej, w�cha� i w og�le cokolwiek by ci nie przysz�o do g�owy masz jej tego nie robi�. – doda� po chwili.
-Jasne, bo ja jestem znany g��wnie z obw�chiwania kobiet. – sykn�� Lennon. Paul ju� si� nie odzywa�, tylko szed� dalej ze spuszczon� g�ow�. Kiedy ca�� czw�rka przechodzi�a obok latarni jej �wiat�o pad�o na twarz McCartneya, kt�rej wyraz by� tak zbola�y, �e Lennonowi zwyczajnie zrobi�o si� g�upio. Szturchn�� lekko przyjaciela, a kiedy ten spojrza� na niego skin�� g�ow� w spos�b m�wi�cy mniej wi�cej: ,,Przepraszam Cie za ten wyskok, ale nie powiem tego na g�os, bo nie chc�, �eby George i Ringo s�yszeli.” Paul pos�a� mu pe�en wyrozumia�o�ci u�miech. Chwil� p�niej dotarli do domu McCartneya, gdzie zjedli �wi�teczn� kolacj�. Ch�opcy po poch�oni�ciu wszystkich dwunastu da�, to jest, czekoladowych chrupek, budyniu malinowego, s�onych paluszk�w, ciasteczek z rodzynkami, lod�w z bit� �mietan�, pasztecik�w z mi�sem, sezamk�w, batonik�w z karmelem, landrynek, koreczk�w, bez i oczywi�cie misi�w-�elk�w (nie koniecznie w tej kolejno�ci) poszli spa�. Ale ani Paul �pi�cy smacznie na dywanie, ani chrapi�cy obok choinki Ringo, ani �ni�cy na kanapie John i George nie wiedzieli, ze to jeszcze nie koniec ich wigilijnych przyg�d.

CI�G DALSZY OCZYWI�CIE NAST�PI...

Ale si� �wi�tecznie zrobi�o. :P
Fajnie, fajnie.
PART II

-Nie dysz na mnie! – krzyk obudzi� wszystkich �pi�cych smacznie w pokoju.
-John, znowu Ci si� co� �ni?! – George mia� ju� tego dnia powy�ej uszu wariactw Lennona. Po ciemku pr�bowa� wok� ��ka wymaca� co�, czym m�g�by trafi� w przyjaciela.
-Nie �ni, co� na mnie dyszy! – zacz�� t�umaczy� si� John.
-G�upoty gadasz! – skwitowa� to Harrison.
-Nie! Czuj� to… Czekaj… To nie Paul… I nie George… RINGO ODWAL SI�! – wrzasn�� w ko�cu John.
-Ty si� odwal, obudzi�e� mnie! – Ringo za wszelk� cen� pr�bowa� zasn��, ale John nie u�atwia� mu zadania.
-No ale cholera, co� na mnie dyszy… a przynajmniej chwil� temu dysza�o! – twierdzi� w dalszym ci�gu.
-Zamknij jadaczk� John! Ludzie pr�buj� spa�! – Starrowi ju� puszcza�y nerwy.
-Nie, TY pr�bujesz spa�! – John nawet b�d�c na-wp� przytomnym potrafi� zdoby� si� na z�o�liwo��.
-Cicho tam! – us�yszeli nagle.
-O, Paulie nam si� zdenerwowa�… - John zacz�� si� nakr�ca�.
-Jestem zm�czony, mam dosy� twoich wyg�up�w! – uci�� mu Paul.
-Kiedy naprawd�… - broni� si� John.
-�PIJ! – rozkaza� McCartney.
-Ale…
-I TO JU�! – rykn�� Paul. Zapad�a cisza. Ale nie na d�ugo, bo kilkadziesi�t minut p�niej alarm podni�s� nast�pny Beatles:
-�aaaaa! ZDEJMIJCIE TO ZE MNIE!
-Ringo, teraz tobie odwali�o?! – George by� w�ciek�y.
-John, wiem, �e to ty! Nie mo�na tak ludzi bezkarnie po ciemku obw�chiwa�! – stwierdzi� Ringo.
-Johnny przesta� go… napastowa� nosem! – pouczy� Lennona Harrison.
-Mwahahaaa!!! Ringo, dobior� Ci si� do majtek! – wrzasn�� John w odpowiedzi.
-John, znowu wzi��e� nie te tabletki co trzeba? – spyta� go Ringo.
-�artuj�, przecie� le�� grzecznie pod swoj� ko�derk�… - powiedzia� Lennon.
-Paul! To ty!!!
-JESZCZE RAZ MNIE KTO� OBUDZI TO GO ZAT�UK� GITAR�!!!! – Paul rozgl�da� si� po ciemku. Nic nie widzia�, co denerwowa�o go jeszcze bardziej.
-Szkoda gitary. – stwierdzi� John. Ringo by� sko�owany, kto� chwil� temu go obw�chiwa�, a skoro John i Paul le�eli w ��kach, to m�g� to by� tylko…
-GEORGE! TRZYMAJ NOZDRZA Z DALEKA ODE MNIE!
-Ja i moje nozdrza �pimy, zostaw nas �askawie w spokoju. - grzecznie odpar� George.
-ALE MNIE KTO� OBW�CHIWA�, TYLKO NIE WIEM KTO… - zacz�� zn�w Ringo.
-Moja babcia.
-Cicho John! – rzuci� Paul.
-JEEEEEEEEESTEEEEEEEEEEEM CIIIIICHOOOOOOOO!!!!!!! – John zacz�� wrzeszcze� jakby go obdzierano ze sk�ry i posypywano sol�. Trwa�o to oko�o minuty, potem zarobi� od kogo� poduszk� i wszyscy poszli spa�. I spali tak… ca�e p�torej godziny… A� do chwili kiedy George stwierdzi�:
-Bleee! Mam mokro w ��ku!
-George, tym si� cz�owiek raczej nie powinien chwali�… - powiedzia� John.
-Nie w tym sensie… Ca�� poduszk� mam za�linion�! – ch�opiec by� zupe�nie zniesmaczony.
-To te� nie jest wyczyn godny podziwu. – doda� Ringo.
-Ale to nie ja! – zacz�� George.
-Ka�dy tak m�wi!
-ALE W�OSY MAM TE� ZA�LINIONE! TO NIE JEST MO�LIWE �EBYM SAM TO SOBIE ZROBI�!
-Wi�c to byli kosmici. – stwierdzi� John.
-Jasne, bo oni nie maj� co robi� tylko lata� po �wiecie i ludzi �lini�! – odpar� Harrison.
-A �eby� wiedzia�. – Lennon obstawa� przy swoim.
-Tak, Johnny na kosmitach zna si� �wietnie, w ko�cu sam jest nie z tej planety. – skwitowa� to Starr.
-Ringo… we� si�… we�. – Lennonowi trudno by�o wymy�li� jak�� now� uszczypliwo��, zm�czenie powoli dawa�o mu si� we znaki.
- Blask m�dro�ci twych z�otych my�li porusza mnie do g��bi. – rzuci� Paul w jego kierunku.
-I bardzo dobrze, jak ju� taki poruszony jeste� to id� i wystrasz to co mi ob�lini�o poduszk�. – George naprawd� zaczyna� si� ba�.
-Sam j� ob�lini�e�…
-WCALE �E NIE!
-W�a�nie �e tak!
-WCALE �E NIE!
-W�a�nie �e tak!
-WCALE �E NIE!
-�wietnie, wi�c �ycz� Ci ,niech Ci� zjedz� te za�linione ufoludki, przynajmniej b�d� si� m�g� wyspa�. –stwierdzi� Paul. George da� za wygran�. I zn�w poszli spa�… Tym razem na ok. godzin�.
-A�AAAAAA! NIE GRY�! - w ciemno�ci krzyk Paula wydawa� si� o wiele bardziej przera�aj�cy ni� by� w rzeczywisto�ci. Ringo naci�gn�� po�ciel na g�ow� w nadziei, �e to koszmar senny, kt�ry sko�czy si� lada moment. Co� zaszumia�o, s�ycha� by�o jakie� chrobotanie. John zacz�� si� rozgl�da�. Nie widzia� zupe�nie nic.
-Zabieraj si� st�d! – us�ysza� po chwili.
-Paul, to by�o do mnie? – spyta� George zdziwiony.
-Hej! Zostaw mnie! Hahaha!
-Wi�c wszystko jasne. –stwierdzi� John – Paulowi odbi�o do reszty… Hmm… – doda� po chwili – nie s�dzi�em, �e nast�pi to tak szybko.
-Nie! – McCartney nadal nie m�g� opanowa� �miechu – W��czcie �wiat�o… To si� dowiecie o co mi chodzi!
John przywali� w kilka mebli zanim w ko�cu dotar� do w��cznika �wiat�a. Kiedy blask �ar�wki wype�ni� pok�j wszyscy ujrzeli Paula drapi�cego za uchem sporych rozmiar�w psa. Ringo, kt�ry wyjrza� zza ko�dry wrzasn�� z przera�enia:
-Bo�e, co to jest?!
-Pies. – stwierdzi� b�yskotliwie George.
-Ale co on tu robi?
-Stoi. – Lennon te� wykaza� si� doz� inteligencji.
-Hej, to on mnie obw�chiwa�! – w ko�cu zrozumia� Starr.
-Dok�adniej… ONA. – poprawi� go Paul – najwidoczniej zapomnia�em wspomnie�… to jest Martha.
-Aaa… to ju� kapuj�… - powiedzia� John – nie masz powodzenia u kobiet, wi�c przerzuci�e� si� na inny gatunek…
-Bardzo �mieszne… - z kwa�n� min� odpar� McCartney. – No, kiedy w ko�cu wyja�ni�a si� tajemnica, prosz�, czy mo�emy ju� i�� spa�?
Ale przyjaciele ju� go nie s�uchali. Wyczerpani nocnymi wra�eniami le�eli jak k�ody nie zwracaj�c nawet uwagi na wsz�dobylsk� Marth�. George i Ringo spali, John jeszcze co� mamrota� pod nosem. Paul postanowi� wi�c wyprowadzi� Marth� z pokoju, by unikn�� ponownego zamieszania. Zszed� z ni� na d�, gdzie nala� jej wody do miski, a nast�pnie wr�ci� do ��ka uprzednio zamykaj�c drzwi pokoju, �eby psisko wi�cej ich nie budzi�o. Tymczasem Martha zdziwiona zainteresowaniem jakim obdarzali j� wszyscy wok� postanowi�a nie w��czy� si� ju� po domu i wdrapa� si� na kanap�, gdzie u�o�ywszy si� wygodnie zapad�a w g��boki sen. A �nieg za oknami pada� i pada� i pada�… i pada� dalej…

PART III
George Harrison otworzy� leniwie jedno oko po czym przeci�gaj�c si� ziewn�� g�o�no. Nie obudzi�o to jednak Paula i Ringo �pi�cych smacznie na swoich miejscach. George rozejrza� si� po pokoju. Nigdzie nie dostrzeg� Johna z czego wywnioskowa� �e i on ju� si� obudzi�. Harrison wyszed� na korytarz w poszukiwaniu przyjaciela. Zszed� po schodach do salonu, gdzie zasta� Johna kl�cz�cego na pod�odze
-I �lubuj� ci mi�o��… - Lennon �widrowa� wzrokiem Marth� siedz�c� tu� obok choinki. To znaczy… �widrowa�by, gdyby nie ten drobny fakt, �e owczarki staroangielskie maj� na oczach wiecznie zas�aniaj�c� im widok grzywk�. Psisko dysza�o wi�c zastanawiaj�c si� kiedy u licha ten szalony ch�opak da jej spok�j. John jednak nie odpuszcza� i kontynuowa� tym razem wlepiaj�c wzrok w gazet�, kt�r� trzyma� w r�ku.
-… wierno��… - zn�w spojrza� na Marth� - …i uczciwo�� ma��e�sk� oraz, �e ci� nie opuszcz� a� do �mierci.
-Od tej chwili og�aszam was m�em i �on�, John, mo�esz poca�owa� pann� m�od�. – u�miechni�ty od ucha do ucha George doko�czy� s�owa ceremonii.
-No co, nudzi mi si�... – zacz�� t�umaczy� si� Lennon, po czym wsta� z pod�ogi i podszed� do przeno�nego radia stoj�cego na p�ce. W��czy� je i pr�bowa� przez chwil� wychwyci� jak�� stacj�. Wraz z Georgem s�uchali Boba Dylana, potem Lulu i jeszcze paru innych wykonawc�w (w tym oczywi�cie i Beatles�w). W pewnym momencie g�os spikerki obwie�ci� wiadomo�ci. John zabra� radio i uda� si� do kuchni, gdzie zacz�� penetrowa� szafki w poszukiwaniu czego� do jedzenia. Chwil� potem do��czy� do niego George. Po kilku minutach John w jednej z szuflad odkry� z�o�e batonik�w i uznaj�c je za przyzwoite �niadanie zacz�� si� nimi opycha�. George poszed� w jego �lady. W�a�nie ko�czy� zjada� trzeciego czekoladowego batonika z karmelowym nadzieniem kiedy z radia dobieg�a go informacja:
-...drogi w prawie ca�ej Wielkiej Brytanii s� nieprzejezdne. Chyba nigdy w historii nie zdarzy�a si� taka �nie�yca. W ci�gu jednej nocy po�owa linii telefonicznych zosta�a zerwana, a meteorolodzy nie przewiduj� znacznej poprawy w ci�gu najbli�szego tygodnia…
John wyjrza� przez okno. Wszystko by�o bia�e. Oczy Lennona zrobi�y si� wielkie jak talerze.
-O DO JASNEJ CHOLERY! – rykn�� zapluwaj�c szyb� batonikiem. George wybieg� na dw�r. �nieg si�ga� mu do kolan.
-Matko boska ! Co to ma by�? – spyta� zdziwiony.
-Zima. – odpar� John podchodz�c do niego. – Prawdziwa zima... – W jego g�owie zrodzi� si� szata�ski plan. Zabra� dwie gar�ci �niegu i pobieg� na g�r�. Najpierw obra� za cel Paula. Zamachn�� si� i…
-AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA! COOOO SI�� DZIEEEEJEEEE?! – McCartney poderwa� si� na r�wne nogi i zacz�� strzepywa� z siebie �nieg skacz�c przy tym po ca�ym pokoju jakby w�a�nie by� w trakcie wykonywania jakiego� india�skiego ta�ca. John podszed� do Ringo lekko zdezorientowanego wrzaskami przyjaciela i wysmarowa� �niegiem ca�� jego twarz.
-�AAAAAAAAAAAAA!!! JOHNNY!!!!! ZABIJ�!!!!!
Lennon z szerokim u�miechem przygl�da� si� swemu dzie�u. George obserwowa� scenk� z bezpiecznej odleg�o�ci.
-DO RESZTY ZG�UPIA�E�?! – rykn�� Paul w kierunku Johna.
-AAAARGH!!! – z bojowym okrzykiem Starr rzuci� si� za Lennonem, kt�ry ju� wybiega� z pokoju. Obydwoje zbiegli ze schod�w wprost do salonu. Ringo wzi�� jedn� z ksi��ek stoj�cych na sporych rozmiar�w regale i cisn�� ni� w Johna. Chybi�. Ksi��ka przelecia�a przez pok�j i trafi�a w wazon z kwiatkami, kt�ry z brz�kiem rozsypa� si� na kilkaset kawa�eczk�w.
-Ringo, m�g�by� zabi� Johna na dworze? Wtedy dom mniej ucierpi. – poprosi� Paul.
-Si� robi. – Ringo z�apa� Lennona i wyrzuci� go przez drzwi na dw�r, gdzie rzuciwszy si� na niego mia� zamiar przyst�pi� do ok�adania pi�ciami. Nagle jednak na olbrzymi nos perkusisty spad�o co� zimnego. Dopiero wtedy Starr rozejrza� si� dooko�a i otworzy� szeroko oczy ze zdziwienia.
-Co jest grane? –spyta� zupe�nie zdezorientowany.
-Gdzie my jeste�my?! – Paul, stan�wszy w drzwiach, zacz�� przygl�da� si� krajobrazowi bardziej pasuj�cemu do Alp ni� do Anglii. Bia�e by�o dos�ownie wszystko, a warstwa �niegu mia�a chyba z p� metra.
-No w�a�nie mia�em wam zamiar wyt�umaczy�…- zacz�� Lennon wci�� le��cy na ziemi-… �e nas zasypa�o doszcz�tnie.
-Telefony nie dzia�aj�. Sprawdza�em. Pr�d te� wysiad�. – poinformowa� wszystkich George. – Dobrze, �e radio jest na baterie… - doda� po chwili. Jak si� okaza�o wkr�tce, baterie nie starczy�y na d�u�ej ni� kwadrans i ch�opcy zostali sami, zupe�nie odci�ci od �wiata. Przez d�ugi czas wa��sali si� po domu w poszukiwaniu jakiego� konkretnego zaj�cia lub weny na nowy przeb�j. John zamiast tego znalaz� czekolad� z nadzieniem marcepanowym, kt�r� zamierza� skonsumowa� perfidne, na oczach Paula. A niech mu zazdro�ci. Usiad� w salonie obok przyjaciela i odpakowa� tabliczk�.
-John… - zacz�� McCartney. – Czy to mo�e jest marcepanowa czekolada, kt�ra le�a�a na stole w kuchni?
-Nie zaprzeczam.
-Wi�c mam nadziej�, �e nie zamierzasz tego zje��…
-Dla twojej informacji, a i owszem. – Johnny u�miechn�� si� z�o�liwie.
-Dla twojego dobra, lepiej mi to oddaj… - powiedzia� Paul i przysun�� si� do Lennona wyci�gaj�c r�k� po czekolad�.
- Nie, tym razem si� nie opchasz, zjem sam! –odpar� tamten.
-Daj.
-Nie.
-Daj!
-NIE!
-Ja nie �artuj�, dawaj to! – wrzasn�� Macca i rzuci� si� na Johna. Ten ju� jednak wpakowywa� po�ow� tabliczki do ust. W tym momencie do salonu wszed� Ringo.
-Paul, co ty mu robisz? – spyta� patrz�c na przyjaci� szamocz�cych si� na kanapie.
-On tego nie mo�e zje��! – wyja�ni� Paul.
-Za p�no! – Lennon w�o�y� do ust ostatni kawa�ek czekolady. – Mmmm… By�a pyszna!
-I przeterminowana o dwa lata te� by�a… - doda� McCartney.
-CO? – John spojrza� na opakowanie. Rzeczywi�cie. Z najwi�ksz� pretensj� w g�osie na jak� by�o go sta� spyta�:
-Czemu mi nie powiedzia�e�?
-Przecie� pr�bowa�em. Nie zwalisz tego na mnie. To nie jest moja wina, �e by�e� na tyle g�upi, �eby nie sprawdzi� daty wa�no�ci!
-O przepraszam, faktycznie powinienem by� si� domy�li�, �e jeste� na tyle sk�py…
-Ja wcale nie jestem sk�py! – przerwa� Macca.
-Nie, w og�le! – odpar� z sarkazmem John. – Najhojniejszy cz�owiek �wiata! No le�, biedne dzieci tylko czekaj� na twoje stare s�odycze!
-Chryste, to jest pojedyncza sytuacja… - McCartney nie widzia� w ca�ej sytuacji nic strasznego.
-Kto to wie? Bo�e… - Johna ol�ni�o. - Ty mnie pewnie trujesz regural… - z nerw�w Lennonowi zacz�� si� pl�ta� j�zyk. Spr�bowa� jeszcze raz: - ragur… -i jeszcze: regal… OD DAWNA MNIE TRUJESZ TY �WINIO JEDNA! – po czym wyszed� zostawiaj�c zdezorientowanego Paula w towarzystwie Ringo. Chwil� p�niej do��czy� do nich George.
-Czemu John zamkn�� si� w toalecie? – spyta�.
-Musi si�… eee… wywn�trzy�. – Ringo nie m�g� powstrzyma� u�miechu.
-W sensie: zjad� star� czekolad� i teraz pr�buje si� z ni� rozsta�. – wyja�ni� Paul.
-Aha… - odpar� George. – Ciekawie si� zapowiadaj�… Te nasze ferie…

Ci�g Dalszy Nast�pi...
PART IV

-JOOOOOHN! – wrzask, kt�ry zatrz�s� szybami obudzi� wszystkich obecnych w domu.
-JOOOOHN! –raz jeszcze.
-Ringoooo, czeehooo sieeee d�eeeeesz? - przeci�gle ziewaj�c spyta� Paul, schodz�c po schodach do salonu, gdzie zasta� rozw�cieczonego przyjaciela.
-JOOOOOOHN! – wrzasn�� do niego.
-Nie, ja si� nazywam Paul... – zacz�� spokojnie t�umaczy� McCartney – A to jest George… - kontynuowa� pokazuj�c na Harrisona siedz�cego na kanapie. Wszyscy, w��cznie z Ringo, byli w szlafrokach. –Dlaczego zawsze wypada na mnie?- zacz�� si� �ali�.
-A co ja poradz�, �e zasypa�o p� Anglii i jeste�my tu kompletnie odci�ci od �wiata? – t�umaczy� si� George. – Te� bym wola� by� u siebie i nie nosi� nie swoich ubra�.
-Ten, ten, ten… nie ma s��w na takich ludzi… - Starr ca�y si� gotowa�.
-Mhmmm – Paul ju� zabra� si� za misk� �wi�tecznych pierniczk�w. Pakowa� do buzi jeden po drugim.
-�eby� si� nie zapcha�… - pouczy� go George. Paul jednak tylko przytuli� do siebie misk� z ciastkami i zaj�� si� dalszym zjadaniem jej zawarto�ci.
-Czy wy wiecie, co zrobi� ten kretyn? – spyta� Ringo.
-Joooohn? – tym razem George zacz�� ziewa�.
-A kt�by inny? –odpar� Ringo. – No wi�c… budz� si�, patrz� przez okno… - w tym momencie rozsun�� zas�ony. Blask poranka i �niegu, kt�rym pokryta by�a ca�a okolica o�lepi� wszystkich.
-Aaaaaa! O�lep�em!
-Riiingooo! Zga� to! Zga� to!
-Paaaaul! Zafajda�e� mnie ciastkami!
Kiedy jednak Paul i George oswoili si� ze �wiat�em dziennym zupe�nie zd�bieli. Za oknem, lekko przysypana �niegiem sta�a sobie… perkusja Ringo. Paul zachichota�.
-Jak to m�wi�, nie ma dymu bez Johna.
-Jedz lepiej te ciastka. – skwitowa� to Starr. McCartney pos�ucha� jego rady.
-Jak ja go dorw�… - Ringo w samym szlafroku i kapciach z kr�liczkami wybieg� na dw�r w poszukiwaniu Johna. Kiedy drzwi si� za nim zamkn�y Paul i George wybuchn�li �miechem.
-Co wam tak weso�o? – do salonu jak gdyby nigdy nic, spokojnym krokiem wszed� John.
-Gratuluj� pomys�u. – George wskaza� na perkusj�. –Kiedy ju� Ringo Ci� zabije… prosz�, pozw�l mi zatrzyma� twoj� czapk�. – powiedzia�.
-Gdzie on jest? – zaniepokoi� si� Lennon.
-Na dworze. – odpar� Paul. John spojrza� na niego, McCartney ca�y by� wysmarowany czekolad� z piernik�w.
-A to nam si� bobasek ubrudzi�… - stwierdzi�, na�laduj�c s�odki g�osik, kt�rego si� u�ywa do rozm�w z ma�ymi dzie�mi. Nast�pnie podszed� do drzwi i zamkn�� je na klucz. W tym momencie zauwa�y� go Ringo. Podbieg� do drzwi i zacz�� szarpa� za klamk�. Na pr�no. Wali� te� w szyb�. R�wnie� nie pomog�o. Wrzeszcza�, ale w domu nie by�o go s�ycha�.
-John, jeste� okropny. – stwierdzi� George.
-Poca�uj to zmieni� si� w ksi�cia. – us�ysza� w odpowiedzi.
-Ble, ohyda, nie zamierzam Ci� ca�owa�!
- Mo�e sobie po�piewamy? – spyta� John podchodz�c do pianina. –
Pada �nieg, pada �nieg dzwoni� dzwonki sa�
Ringo nam zamarznie, b�dzie z niego zimny dra�…
-Mo�e jeszcze jakie� tw�rcze my�li? – spyta� ironicznie Paul przegryzaj�c kolejnego pierniczka. John zagra� jeszcze raz:
-Pada �nieg, pada �nieg, dzwoni� dzwonki sa�,
Johnny sp�dzi wiecz�r w towarzystwie kilku pa�.
-Dzi�ki, �e mi przypomnia�e� – z �alem powiedzia� Paul.
-Oh, daj spok�j… - zacz�� agodzi� spraw� George.
-�atwo Ci m�wi�! To nie ciebie w�a�nie rzuci�a dziewczyna…
-Powiniene� si� cieszy�! Ona by�a szalona… Kompletnie zakr�cona jak… jak… - zamy�li� si� John.
-… jak s�oik. – doko�czy� George.
-�adne por�wnanie. – przyzna� Lennon.
Zrobi�o si� okropnie cicho. W okienku w drzwiach nie by�o wida� Ringo. Nagle Paul spyta�:
-Tylne wej�cie te� zamkn��e�?
W tym momencie co� hukn�o kilka pokoj�w dalej i zn�w us�yszeli ten przera�aj�cy krzyk:
-JOOOOOOOHN!
Lennon zrobi� si� blady jak �ciana.
-Powiedzcie mu, �e uciek�em na Kub�… - po czym zacz�� ucieka� po schodach na g�r�. Nagle zatrzyma� si� i doda�:
-A tak naprawd� b�d� w Japonii. – i zacz�� ucieka� dalej. U�amek sekundy p�niej do salonu wpad� niczym tornado Ringo.
-GDZIE ON JEST?! – rykn��. George popatrza� na Paula, ten za� ze stoickim spokojem odpar�:
-Na g�rze.
-ZDRAJCA! KABEL! – wszyscy us�yszeli krzyki Johna. Ringo rzuci� si� na schody.
-Tak Ci si� podoba moja perkusja? Zobaczymy czy si� b�dziesz cieszy� jak Ci wsadz� pa�eczki w... – Starr wbieg� do pokoju, z rz�dz� mordu wypisan� na twarzy. Kilka ksi��ek, jakby ze strachu, wyskoczy�o z rega�u, kiedy trzasn�� drzwiami z si�� huraganu. -JOHN! – wrzasn��. Lennon przera�onym wzrokiem spojrza� we w�ciek�e �lepia przyjaciela. Praktycznie widzia� iskry sypi�ce si� z jego niebieskich oczu. Policzki przybra�y odcie� purpury, a nozdrza lata�y mu jak oszala�e. Rozw�cieczony, sta� przed Johnem jak byk przed walk�, czekaj�cy tylko na czerwon� p�acht�.
-Ty �winio! Ty perfidna �winio! Nie dasz si� cz�owiekowi wyspa�!
-Cz�owiekowi dam, tobie nie. – odpar� John. Ringo szed� w jego kierunku z wyci�gni�tymi przed siebie r�kami. W tym momencie do pokoju wpadli George i Paul.
-No na co czekasz? – spyta� McCartney. – Przy�� mu!
-Nie! – wrzasn�� Harrison.
-Co ,,nie”? Johnny sobie zas�u�y�! – powiedzia� Paul.
-Zgadzam si�… - popar� go Ringo. Zamachn�� si� i… - … ale z okazji �wi�t daruj� ci �ycie. – sko�czy� i opu�ci� r�k�. Lennon odetchn�� z ulg�.
-No, dawaj! – Harrison wyci�gn�� r�k� w stron� Paula, kt�ry wsadzi� d�o� do kieszeni i ze skwa�nia�� min� wyj�� z niej kilka banknot�w.
-Wi�cej si� z tob� nie zak�adam. – o�wiadczy�.
-Poczekamy, zobaczymy… - odrzek� George nie bardzo wierz�cy w deklaracje przyjaciela.
-Dobra, to ja bym co� ch�tnie przegryz�… - zmieni� temat Lennon - Masz jeszcze te pierniczki? – spyta� McCartneya.
-Nie. –us�ysza� w odpowiedzi.
-A masz w og�le co� do jedzenia?
-Nie.
-A powiesz co� innego ni� ,,nie”?
-Nie.
-George, oddaj mu kas�, bo b�dzie taki naburmuszony przez ca�y dzie� i nie powie mi, gdzie chowa jedzenie!
-TO SOBIE POSZUKAJ… - zaproponowa� Harrison.
-Szuka�em w ca�ej kuchni… nie ma nic zdatnego do spo�ycia!
W tym momencie przydrepta�a Martha. Johnowi oczy za�wieci�y si� na jej widok.
-Paul… - zacz�� – …bardzo si� do niej zd��y�e� przywi�za�?
McCartney popatrza� na niego, a potem na Marth�. Chwil� zastanawia� si� o co chodzi�o Lennonowi. Kiedy w ko�cu zrozumia� pow�d pytania wybuchn��:
-NIE DAM CI ZJE�� MOJEGO PSA!!!
-Czemu nie? – najzupe�niej powa�nie spyta� John.
-Bo ona nie jest do jedzenia!
W tym momencie Martha ziewn�a i po�o�y�a si� na �rodku pokoju.
-Na psa obronnego te� raczej nie wygl�da. – stwierdzi� Ringo.
-Czy wy�cie do reszty powariowali?!
-Nie, ale zg�odnieli. – przyzna� George.
-Ja nic wi�cej nie mam, ale ostatecznie jest jakie� wyj�cie…
-Jakie? – spytali r�wnocze�nie pozostali.

***

-Kop szybciej! –George ponagla� Ringo, kt�ry przebiera� r�kami jak szalony odgarniaj�c bia�e zaspy.
-Sam sobie kop! – �nie�na pigu�a trafi�a w McCartneya.
-Ty chcia�e� je��!
-JESTEM G�ODNY! – John powtarza� to ju� od dobrych pi�tnastu minut.
-No to kop! – powiedzia� George uzbrojony w wielk� �opat�. – Paul, ile jeszcze do tego sklepu?
-Jeszcze dwie przecznice…
-No to kop, nie gadaj…

KONIEC :)

dnia Nie 18:28, 26 Gru 2010, w ca�o�ci zmieniany 1 raz

O, koniec? Ju�? :zdziwko:
Eh, trudno..., ale musz� wiedzie� jedno. Dokopi� si� czy nie? :P
Nienasycona jeste�.

A co do zako�czenia: Pu��cie wodze fantazji. Ja mam nadziej� , �e si� dokopi�, ale to zale�y czego im kto �yczy.
Dawaj ,,Wonderful Christmas Time 2"

To na przysz�y rok

Proponuj� alternatywn� wersj� na Wielkanoc. ;)
Pomy�l� nad tym

A tymczasem mo�e co� nowego wymy�l�... Mam du�o czasu, niestety

Wonderful Christmastime

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Menu