Heart of the country

Start

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Nic wybitnego, to tak na rozgrzewk�. Jedno z cyklu 'opowiada�, kt�re kiedy� zacz�am pisa�, ale nie chcia�o mi si� doko�czy�'.

-Gdzie my jeste�my? – Ringo zada� pytanie rozgl�daj�c si� po jakim� wielkim polu, na kt�re natrafi� w��cz�c si� razem z reszt� Beatles�w. Czasem tak robili - uciekali od s�awy, od przesadnie umalowanych dziewczyn, od nad�tych menad�er�w, pal�cych �wiate� reflektor�w. Jechali samochodem gdzie� za miasto, po czym wysiadali i p�dzili ile si� w nogach wrzeszcz�c niczym uciekinierzy z wariatkowa. Przez kr�tk� chwil� stawali si� znowu ch�opakami z s�siedztwa.
-Wszystko mi jedno. Nogi mnie bol�. – o�wiadczy� John siadaj�c na �rodku pola.
-A ja jestem g�odny… - j�kn�� McCartney.
-Ty zawsze tylko o jednym. – mrukn�� George patrz�c na przyjaciela spode �ba. Starr zacz�� podskakiwa� w miejscu, bo przez wysokie k�osy zbo�a jego pole widzenia zosta�o znacznie ograniczone.
-Hej! – zawo�a� w ko�cu. – Tam jest chyba stodo�a!
Rzeczywi�cie, tu� obok hektar�w pola ustawiony by� jaki� drewniany budynek. Paul spojrza� na wskazywany przez Ringo obiekt, kt�ry z perspektywy Beatles�w by� nie wi�kszy od ludzkiej d�oni.
-Pogi�o ci�?! – wydar� si� zm�czony kilkugodzinn� w�dr�wk� McCartney z trudem �api�c oddech. -Mamy i�� taki kawa� drogi? Chyba �nisz. – po tych s�owach ch�opiec roz�o�y� si� obok Johna ci�ko dysz�c po wysi�ku.
-W�a�nie, po co nam stodo�a? – spyta� George.
-�eby ci� Rich m�g� wytarmosi� na sianku. –Lennon za�mia� si� z�o�liwie.
-Po co si� st�d rusza�? – westchn��, przymkn�wszy oczy, McCartney.
-S�yszysz Rich, Paul by ci� ch�tnie wytarmosi� tutaj. – zapewni� John wyrywaj�c jeden z k�os�w rosn�cych dooko�a i wk�adaj�c go w usta, co mia�o uczyni� jego wygl�d bardziej nonszalanckim.
-Zamknij si�! – r�wnocze�nie skarcili go Ringo i Paul.
-Dobra ju�, dobra. – John po�o�y� si� na ziemi i, wzorem przyjaciela, zamkn�� oczy. Nagle poczu�, �e na jego nos spada co� zimnego i mokrego. By� jednak zbyt zm�czony, by otworzy� oczy. Mrukn�� wi�c tylko, w dalszym ci�gu prze�uwaj�c k�os:
-Chyba zaczyna pada�.
-Chrzanisz g�upoty. Ciep�o jest. – natychmiast zgani� go Paul.
-Ale co� na mnie kapn�o.
-Ptak ci narobi�. Nic nie pada. – dok�adnie sekund� po wypowiedzeniu tych s��w Harrison us�ysza� grzmot. Grzmot, kt�ry m�g� oznacza� tylko jedno.
-Johnny… - zacz�� Ringo �ami�cym si� g�osem. – Czemu ty zawsze musisz mie� racj�?
Ca�a czw�rka zerwa�a si� z krzykiem, kiedy ci�kie krople deszczu zacz�y na nich spada�, doszcz�tnie przemaczaj�c ichubrania i w�osy.
-Do stodo�y! – krzykn�� Lennon. Mimo wielkiego zm�czenia ca�a czw�rka pokona�a te kilkaset metr�w w czasie, jakiego nie powstydzi�by si� niejeden mistrz olimpijski. Paul dopcha� si� do drzwi jako pierwszy. Szarpn�� kilkana�cie razy mosi�n� zasuw�. Ani drgn�a. Jako drugi z zamkiem zacz�� mocowa� si� George. Poza bordowymi rumie�cami na twarzy nie wsk�ra� wiele wi�cej ni� przyjaciel. John przyst�pi� do dzia�ania jako trzeci. Z chyba najg�upsz� min� �wiata usi�owa� cho� troch� odsun�� zamek. Na pr�no.
-Nie da rady… -sapn��.
-Nie by�o miejsca w stajence… - zawy� McCartney. George pacn�� go w g�ow�. Poskutkowa�o, Paul, z wielce obra�on� min�, przesta� �piewa�. Drzwi jednak nadal pozostawa�y zamkni�te, a deszcz pada� coraz mocniej. Nagle ch�opcy ujrzeli b�ysk, po kt�rym nast�pi�a ca�a seria dono�nych grzmot�w.
-Umrzemyyyy!!! – pisn�� Paul, czym zarobi� sobie na kolejne uderzenie od George’a. – Przesta� mnie bi�! – wrzasn�� w ko�cu wyprowadzony z r�wnowagi McCartney.
-My�la�em, �e Ci to sprawia przyjemno��. – z min� niewini�tka odpar� Harrison.
-Ja nie jestem jakim� pedohomosadomasochist� jak Johnny. – odgryz� si� Paul. Na jego nieszcz�cie us�ysza� to Lennon, kt�ry postanowi� potraktowa� go identycznie jak George. Kiedy d�o� Johna z g�uchym pla�ni�ciem zetkn�a si� z g�ow� McCartneya, miarka si� przebra�a.
-Mam was dosy�. – o�wiadczy� obra�ony basista. –Id� sobie. – po czym odwr�ci� si� na pi�cie i poszed� w kierunku, z kt�rego przed chwil� przyszli.
-Nie wyg�upiaj si�! –wo�a� za nim Harrison patrz�c z niepokojem na rozszala�� ulew�. –Przecie� to by�y �arty!
-�adne mi �arty! Sam si� walnij w �eb! – warkn�� Paul wci�� zmierzaj�c przed siebie.
-Zostaw go, niech idzie. – stwierdzi� Lennon.
-Ale jak mu si� co� stanie… Na przyk�ad trafi go piorun. – zmartwi� si� Ringo si�uj�cy si� z zamkiem stodo�y.
-Albo utopi si� w deszczu… - zawt�rowa� mu George. –Uk�si go �mija, z�amie nog�, r�k�, kark… -zacz�� wylicza� z coraz wi�kszym przej�ciem.
-Mo�e masz racj�. - zastanowi� si� John. – Chyba p�jd� go… - z zamy�lenia wyrwa� go triumfalny okrzyk Ringo:
-UDA�O SI�!
Rzeczywi�cie, zasuwa pu�ci�a i stodo�a stan�a przed nimi otworem.
-Jest doros�y. – stwierdzi� John. – Da sobie rad�. – i wraz z pozosta�� dw�jk� przyjaci� wszed� do drewnianego budynku.
-Ciemno wsz�dzie, g�ucho wsz�dzie, co to b�dzie, co to b�dzie… - recytowa� gro�nie Ringo.
-Uspok�j si�. – skarci� go Lennon.
-I kto to m�wi? – prychn�� z pogard� wielkonosy perkusista.
-Ja. – b�yskotliwie odpar� Johnny.
-Debil. – mrukn�� Starr. Rozp�ta� piek�o.
-Tak, wiem, �e rodzice Ci tak chcieli nada� po urodzeniu, ale w szpitalu si� nie zgodzili. – wym�drza� si� John.
-Ty si� nie urodzi�e�, tylko wyklu�e�. – odpyskn�� mu Ringo.
-Idiota.
-Pacan.
-B�cwa�.
-Durna pa�a.
-T�pa pa�a.
-Ch�opaki…- niepewnie wtr�ci� si� George.
-Czego nam konwersacj� przerywasz? – swym najmilszym tonem spyta� Lennon.
-Co� nam si� przygl�da… - Harrison wyci�gn�� przed siebie palec, pokazuj�c co� w g��bi stodo�y. Z ciemno�ci z�owrogo mruga�a do nich para czarnych �lepi…

***

-Banda wkurzaj�cych os��w. Odpieprzy�o im do reszty. – mamrota� do siebie McCartney. - Tylko si� wy�ywa� potrafi�. Zapchlone ma�piszony. – m�wi� kopi�c drobne kamyczki, kt�rych pe�no by�o na ca�ym polu. – A niech mnie znowu poprosz� �ebym im napisa� piosenk�. Ha! Takiego wa�a jak Anglia ca�a! – ostatnie wyznanie zako�czy� stosownym gestem. Mieszanie przyjaci� z b�otem tak go rozproszy�o, �e zupe�nie nie zauwa�y� zmiany pogody. Deszcz usta�, zza g�stych chmur pocz�o wynurza� si� s�o�ce. Paul przystan�� na chwil�, gdzie� w oddali dostrzeg� ma�ego ptaszka skacz�cego mi�dzy k�osami. Doszed� do wniosku, �e chcia�by by� takim ptaszkiem, bez trosk i zmartwie�, bez bandy frajer�w, kt�rzy, cho� byli mu bli�si ni� rodzina, niekiedy potrafili doprowadzi� go do furii. Wtem do uszu McCartneya dotar� bardzo dziwny odg�os. Co� jakby ryk zranionej krowy. Nie zd��y� nawet odwr�ci� g�owy, a ju� us�ysza� g�os rodem z westernu.
-IIIIIIHHHHHHAAAAAAA!!!!!
-John?! – Paul odwr�ci� si� w doskona�ym momencie, by w pe�ni obj�� wzrokiem ca�� scen�. A by�o na co popatrze�. Na samym pocz�tku, w najdziwniejszej mo�liwej pozie jecha� sobie na krowie Lennon. Krowie chyba nie bardzo si� to podoba�o, bo bieg�a przera�ona podryguj�c na wszystkie strony niczym byk na rodeo. John jednak nic sobie z tego nie robi� i kurczowo chwyta� si� kr�tkiej, �aciatej sier�ci le��c ca�ym cia�em na grzbiecie rozjuszonej mu�ki. Tu� za t� osobliw� par� p�dzi� George. D�uga witka w jego d�oni s�u�y�a do poganiania krowy, ale nie to wyda�o si� Paulowi najzabawniejsze. Orszaku bowiem nie zamyka� Ringo biegn�cy za nimi, ale �cigaj�cy ca�� czw�rk� (w��cznie z krow�) domniemany w�a�ciciel zwierz�cia. D�ugie wid�y, kt�rymi wymachiwa� gro�nie w powietrzu, miotaj�c przy okazji pod nosem blu�nierstwami , zapewne mia�y na celu ukaza� jego gniew. Trzeba przyzna�, �e swoj� rol� odgrywa�y znakomicie. Kilka chwil zaj�o Lennonowi zidentyfikowanie ma�ego czarnego punkciku, jakim okaza� si� by� Paul.
-Patrz! – krzykn�� w jego kierunku. – Mamy konika!!!!
McCartney nie m�g� powstrzyma� wybuchu �miechu patrz�c na Johna bezsilnie pr�buj�cego nakaza� krowie zmian� kierunku. Mu�ka �y�a w�asnym �yciem i w pewnym momencie po prostu wybieg�a z pola wprost do znajduj�cego si� nieopodal lasku. Paul w jednej chwili zapomnia� o wszystkich przykro�ciach wyrz�dzonych mu dzi� przez Johna i George’a. Pop�dzi� co si� w nogach za grupk� m�czyzn, kt�ra w�a�ciwie ju� znikn�a mi�dzy chmar� le�nych drzew.

***

Dwadzie�cia minut biegu nie zaowocowa�o niczym ponad ostr� kolk�, kt�rej nabawi� si� Paul pr�buj�c w niewielkim lesie znale�� czw�rk� uciekinier�w. McCartney opar� si� o drzewo �api�c oddech.
-M�wi�em, �e to g�upi pomys�. – us�ysza� gdzie� niedaleko g�os Ringo.
-Gdyby nie ten facet, to wszystko by�oby w porz�dku. – usi�owa� za�agodzi� ca�� sytuacj� George.
-W porz�dku? W porz�dku?! – prawie wrzeszcza� Starr. – Uprowadzili�my czyje� zwierz�. I jeszcze John usilnie twierdzi�, �e to by� ko�.
George odwr�ci� g�ow� i dostrzeg� mi�dzy krzakami zmierzaj�cego w ich kierunku McCartneya.
-O, jest i nasza obra�alska ksi�niczka. – powiedzia� i roz�o�y� szeroko r�ce w ge�cie powitalnym.
-Ju� mi chyba dzisiaj wystarczaj�co nawrzucali�cie. – mrukn�� przygn�biony McCartney wspominaj�c niemi�y pocz�tek dnia.
-Oj tam, oj tam. Martwili�my si� o Ciebie podczas burzy. – uci�� temat Ringo. – Nie poszli�my Ci� szuka�, tylko dlatego, �e mieli�my schronienie.
-I krow�. – doda� George.
-W�a�nie, gdzie jest John? – spyta� Paul.
-Bardzo �mieszne. Poszed� uprosi� pana rolnika, �eby jednak nam ‘n�g z dupy nie wyrywa� i nie dzwoni� na policj�’. – zacytowa� staruszka w ca�kiem wiarygodny spos�b Ringo.
-Akurat on si� do tego najmniej nadaje. – stwierdzi�, zreszt� zgodnie z prawd�, Paul.
-Ty jeste� mistrzem lizodupstwa, ale akurat Ciebie pod r�k� nie by�o. – wyt�umaczy� George.
McCartney pu�ci� t� uwag� mimo uszu. Wtem co� zaszele�ci�o w zaro�lach nieopodal.
-Ch�opaki! - ca�a tr�jka spojrza�a na Johna id�cego le�n� �cie�k�. Ale John nie szed� sam. W r�ku trzyma� sznurek, na kt�rym prowadzony by� przez Lennona…
-OSIO�?! – za ka�dym razem kiedy Ringo my�la�, �e John ju� g�upszy by� nie mo�e, okazywa�o si�, �e jego debilizm przekroczy� kolejn� granic�. Nie inaczej by�o i tym razem. Ale nie na tym ko�czy�o si� szale�stwo tej sytuacji.
-G�upi jeste�. – stwierdzi� John. – Przecie� wida�, �e to zebra. Ma pasy.
Rzeczywi�cie, kiedy Lennon podprowadzi� zwierz� dostatecznie blisko przyjaci� nie mogli si� z nim nie zgodzi�. Pasy, owszem, by�y. Tyle, �e po takich pasach mo�na by�o stwierdzi�, �e ch�opiec nigdy wcze�niej zebry nie widzia�. Nie do��, �e by�y narysowane najprawdopodobniej w�glem, lub innym czarnym kamieniem, to jeszcze zupe�nie w poprzek zdezorientowanego zwierz�cia.
-Jeszcze nie mia�e� procesu o zn�canie si� nad zwierz�tami. - rzuci� McCartney z przek�sem.
-Ale pewnie Ty mi go wytoczysz.
-Czy to te� nale�y do przemi�ego pana z wid�ami? – m�wi�c to Paul wskaza� na os�a, kt�ry zarycza� jakby potakuj�co.
-Bo co? – spyta� Lennon. – Nic nie zauwa�y�.
-Chyba musia�by by� g�upszy ni� Ty.
-Przegi��em? – spyta� Lennon. Pozosta�a tr�jka pokiwa�a g�owami utwierdzaj�c go w tym przekonaniu.
-No to odprowadz� nasz� szkapin�… - powiedziawszy to John nieporadnie wdrapa� si� na grzbiet osio�ka. –P�d� rumaku! – krzykn�� klepi�c zwierz� po zadzie, co mia�o mu doda� rozp�du, albo zaspokoi� zboczenie Johna, w ka�dym razie jedno z dwojga.
-Ja mo�e z nim p�jd�… - zaproponowa� Paul. – Sam sobie mo�e z tym nie poradzi�.
Kiedy dw�jka przyjaci� znikn�a za g�stwin� r�norakich drzew i krzew�w George i Ringo popatrzyli na siebie.
-Trzeba co� wymy�li�… - oznajmi� Starr. – Jak wr�c� zn�w b�dziemy si� nudzi�, a Johnowi odwali po raz kolejny tego dnia. Przekroczy swoj� dzienn� dawk� idiotyzmu.
Harrison za�mia� si� i zacz�� wodzi� wzrokiem dooko�a. Wszystko takie samo, drzewa, krzewy, li�cie, ig�y, ma�e i du�e kamienie, szyszki…
-Mam pomys�. – o�wiadczy� ch�opiec podnosz�c z ziemi szyszk� i przygl�daj�c si� jej uwa�nie.

***

-A masz, gnido parszywa! – szyszka, kt�r� jeszcze przed chwil� Lennon trzyma� w r�ku, przelecia�a ponad dwiema napr�dce u�o�onymi z kamieni fortecami i trafi�a Ringo prosto w jego s�ynny nos.
-Ty �mijo przebieg�a! – wrzasn�� trafiony perkusista i natychmiast spr�bowa� si� odegra� rzucaj�c w Johna dwoma gar�ciami szyszek.
-Ha ha! – us�ysza� po chwili. –Pud�o! Ma�y, �lepy Starkey! – dar� si� Lennon. Szybko jednak zosta� przyt�umiony przez szyszk�, kt�r� George wsadzi� mu do ust.
-Zajmij si� obron�. –skarci� go, po czym kolejnym tuzinem szyszek obrzuci� fortec� Ringo i Paula. Wtem beatlesi us�yszeli podejrzany szelest dochodz�cy z krzak�w.
-To dzik. – wyszepta� przera�ony Paul.
-Sam jeste� dzik. To jest jaki� le�ny potw�r! – krzykn�� George. Niewiele my�l�c ca�a czw�rka j�a obrzuca� ‘potwora’ nie tylko szyszkami, ale nawet kamieniami, z kt�rych zbudowane by�y ich prowizoryczne le�ne fortece. Kiedy nie by�o ju� szyszek, kamieni, ani szelestu w krzakach zn�w rozpocz�a si� dyskusja.
-Zabili�my to? – spyta� John.
-Mo�e si� tylko ukrywa, udaje martwego. – zamy�li� si� Paul.
-To po prostu trzeba sprawdzi�. – m�drze stwierdzi� George.
-A prosz� Ci� bardzo, id� i sprawd�. – zach�ci� go Lennon.
-Mo�e sprawd�my wszyscy razem.
-Ale Ty idziesz przodem. – zdecydowa� Paul.
-Ja? A czemu ja? – wystraszy� si� Harrison. Nie mia� najmniejszej ochoty na bycie zjedzonym przez jakiego� le�nego luda.
-Bo to Tw�j pomys�. –mrukn�� Ringo.
-Nie martw si�. – pocieszy� go Paul. – Je�li umrzesz, to napisz� o Tobie ballad�.
George, w g��bi duszy bliski p�aczu, pos�a� mu mordercze spojrzenie. Przemy�lenia ca�ej czw�rki przerwa� w�ciek�y okrzyk:
-Tak wam przywal�, �e si� g�wniarze �pikami nakryjecie! Nie przychodz� na nagranie! Uciekaj�! A jak cz�owiek chce po dobroci, to oni we mnie kamieniami! Niewychowane bachory!
Lennon spojrza� na Mack�, Macka na �or�a, �or� na Ryngo�a, Ryngo� na Lennona bladego jak �ciana. Poznali ten g�os. Z krzak�w wygramoli� si� poszarpany, poobijany, a w niekt�rych miejscach nawet krwawi�cy Brian.
-BRIAN? –spytali z udawanym zdziwieniem Beatlesi.
-Eppie, skarbie, nie m�wi�e�, �e jeste� le�nym potworem. – John u�miechn�� si� zalotnie i obj�� menad�era. – Trzeba by�o powiedzie�, �e brakuje Ci kasy, podnie�liby�my Ci pensj�, nie musia�by� dorabia� jako le�ny dziad.
Paul nawet si� nie odezwa�, nie musia�. Przegi�li na ca�ej linii, a John nie poprawia� ich sytuacji. Epstein by� czerwony z w�ciek�o�ci. Bluzga� ich dobre pi�tna�cie minut, lecz najgorsza kara mia�a dopiero nadej��…

***

Du�y, komaropodobny obiekt usadowi� si� na p�nagiej nodze Paula i rozpocz�� sw�dz�cy proces wysysania beatlesowskiej krwi. Ch�opiec bez namys�u trzasn�� owada r�k�. Drobne komarze flaczki i resztki w�asnej krwi ozdobi�y d�o� McCartneya. Spojrza� na Johna drzemi�cego obok. Jego koszula okaza�a si� by� idealna do wytarcia �lad�w zbrodni. Siedz�cy wraz z przyjacielem na niewielkim pomo�cie Paul przeci�gn�� si�, po czym wlepi� wzrok w Ringo i George’a taplaj�cych si� w wodzie.
-Aaaaa! – wrzasn�� ten pierwszy. – Co� mi ssie!!!
-Ja si� mo�e kiepsko orientuj�, ale w takich ma�ych jeziorkach chyba nie ma syren. – stwierdzi� zdegustowany wyznaniem przyjaciela Harrison.
-Nie! Nieeee! – Starr wylaz� z wody. Na nodze siedzia�y mu trzy ma�e czarne glisty.
-PIJAWY! PIJAWY! – George, mimo i� do niego nie przyczepi�o si� �adne z tych ob�lizg�ych, t�u�ciutkich stworzonek, doskonale wczu� si� w sytuacj� przyjaciela. Zacz�� biega� dooko�a jeziora z okrzykiem godnym india�skich szaman�w. Paul po�o�y� si� obok Johna, podkuli� nogi, a d�onie w�o�y� pod g�ow�. Robi�o si� zimno, zach�d s�o�ca ju� si� w�a�ciwie zacz��.
-Jak my�lisz, kiedy Eppie po nas przyjedzie? – spyta� McCartney z trudem powstrzymuj�c wybuch rozpaczliwego p�aczu.
-Powiedzia�, �e jak si� ju� uspokoi. – przypomnia� John.
-Ile to mo�e by�, wed�ug Ciebie? – zn�w zada� pytanie Macka.
-Tydzie�, miesi�c... Potem sko�cz� mu si� pieni�dze, a dziewczyny masowo zaczn� pope�nia� samob�jstwa.
-Pewnie ju� to kiedy� s�ysza�e�… - zacz�� Paul. - …ale powiem to raz jeszcze. Nienawidz� Ci�, szczerze i prawdziwie Ci� nienawidz�.
-Nie tragizuj. – mrukn�� b�d�cy ju� w p�nie Lennon.
-Jak tu umrzemy, to Ci� zabij�. – wycedzi� przez zaci�ni�te z�by McCartney.

*fanfary i owacje na stoj�co*
POWR�T KR�LA!

No w ko�cu! My�la�am, �e umr� czekaj�c na kolejne opowiadanie...

Puenta jest genialna. W og�le zauwa�y�am, �e wszystkie opowiadania, w kt�rych Beatlesi wa��saj� si� po wsi, a w tle s� krowy i inne os�y, s� jakie�... magiczne.

(Mam nadziej�, �e po tym odpoczynku na koloniach, masz si�� zasypywa� nas kolejnymi historiami.

)
Ojej, jak to mi�o czyta� co� takiego.
Dzi�ki :*

No, nie chc� obiecywa�, ale postaram si� rozkr�ca� powolutku.
Mia�am jakie� chwilowe wstrzymanie akcji serca gdy, zobaczy�am, �e Koala doda�a nowe opowiadanie.

A co do samego opowiadanie to:

boskie i normalnie TEACH ME, MY MASTER!

Ju� wiem czemu opowiadania dziej�ce si� na wsi, tak mi si� podobaj�! Sama mieszkam na wsi i chyba gdzie� tam g��boko mam nadziej�, �e Beatlesi b�d� przeje�d�a� sobie pod moim domem na jakiej� krowie.

Cho� w sumie mamy tu tylko kury. I to tylko na moim podw�rku... Ta wie� to tylko z nazwy. Szkoda.

Ej, bo wy tu na zawa� przeze mnie padniecie. G��wnie o HoneyM si� martwi�...
Bo ja si� zawsze tak we wszystko za bardzo anga�uj�

Ale spoko, ja mog� prze�ywa� takie mini palpitacje, �eby zaraz potem spada�, z wysoko�ci mniej wi�cej 38 cm, z krzes�a ze �miechu. Jestem jeszcze m�odaaaa... nic mi nie b�dzie

Mimo wszystko uwa�aj na siebie kochanie :*
Wiesz, �e to wszystko zale�y od Ciebie

To ja ju� mo�e nie b�d� pisa�a...
NIE �WIRUJ! ! NIE ZROBI�ABY� NAM TEGO !
Nie chc�, �eby� pad�a na zawa�.

Ale skoro chcesz ponie�� to ryzyko, to ok.
Mam serce jak DZWON...A �miech wyd�u�a �ycie

Chyba, �e tak...
-Debil. – mrukn�� Starr. Rozp�ta� piek�o.
-Tak, wiem, �e rodzice Ci tak chcieli nada� po urodzeniu, ale w szpitalu si� nie zgodzili. – wym�drza� si� John.
-Ty si� nie urodzi�e�, tylko wyklu�e�. – odpyskn�� mu Ringo.
-Idiota.
-Pacan.
-B�cwa�.
-Durna pa�a.
-T�pa pa�a.
[/quote]

Konwersacja w stylu Kacpra i Kuby z Rodzinki.pl

Heart of the country

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Menu