Fixing a hole

Start

Zofia Dzieniszewska - zapiski

DollyRocker zacz�a dwa opowiadania, a ja co, gorsza?

Nie, no, �art. Juz dawno mia�am to tu wsatwi�, ale pocz�tek by� zbyt kr�tki. Tyle, �e ilekro� go czytam to mam wra�enie, �e ju� nic si� do niego dopisa� nie da. Opowiadanie mo�e sko�cz�, mo�e nie sko�cz�... Ale raczej sko�cz�

Chyba.

PROLOGUE
-Gdzie to wrzuci�?
-A bo ja wiem? Postawcie gdzie jest miejsce. – Paul McCartney odpali� papierosa i spojrza� na to, co mia�o wkr�tce sta� si� jego nowym domem. Co go podkusi�o do tak nierozs�dnego zakupu? Nie zna� nawet dobrze okolicy, by� tu wcze�niej raptem ze dwa, trzy razy i to tylko przez przypadek. Nie obejrza� domu wewn�trz, po prostu kupi�. Bez sprawdzania stanu pod�ogi, bez spojrzenia na widok z okna sypialni, bez upewnienia si� czy �aden z s�siad�w nie jest zbieg�ym z wi�zienia psychopatycznym morderc�. Mo�e by� to tylko chwilowy kaprys, a mo�e rzeczywi�cie co� w tym budynku by�o. Czerwona boazeria i szarawy kamie� oddawa�y w pewnym sensie przygn�bienie jakie towarzyszy�o McCartneyowi coraz cz�ciej ostatnimi czasy. Pierwsz� noc przespa� na pod�odze, nie mia� mebli, nie mia� ochoty ich kupowa�. Nast�pnego dnia co� mu odbi�o, postanowi�, �e urz�dzi ca�y dom w godzin�. Biega� po sklepie wskazuj�c to, co pierwsze mu si� spodoba�o. Nie, raczej co mu pierwsze wpad�o w oko. Jaka� bia�a, przesadnie puszysta sofa, ��ko, kt�re w�a�ciwie powinno mie� baldachim, ale Paul uzna�, ze zabawniej wygl�da bez niego, niebieska eta�erka. Ziewn��. By�a godzina pi�ta rano, pocz�tek jesieni, wi�c na dworze by�o jeszcze szarawo. Krople drobnego, ledwo wyczuwalnego deszczu przecina�y powietrze.
-Co o tym my�lisz? – Paul spojrza� w d� na owczarka staroangielskiego aktualnie zaj�tego ryciem nosem w ziemi. –Rozumiem. – powiedzia�, po czym wszed� po drewnianych schodkach do swojego nowego domu. Rozejrza� si�. Wsz�dzie wala�y si� pude�ka pe�ne p�yt, ksi��ek, zeszyt�w wypchanych notatkami, sporadycznie mo�na tam by�o znale�� jakie� ubrania. Pomi�dzy pud�ami krz�ta�o si� kilku leniwych pracownik�w firmy transportowej stawiaj�cych nowo nabyte meble gdzie popadnie.
-Co z tymi rupieciami? –spyta� jeden z nich wyrywaj�c Mack� z rozmy�la�.
-To s� moje meble. – sprostowa� natychmiast. Rupiecie? Jak on tak m�g� o jego nowych meblach!
-Mog� liczy� na dop�at�? – m�czyzna spojrza� na niego spode �ba.
-Eee… Raczej nie. – Paul natychmiast sprowadzi� go do parteru.
-Jak �yje nie widzia�em tak ohydnych �mieci. – stwierdzi� m�czyzna niedbale wrzucaj�c do jednego z pude� r�ow� poduszk�. Paul odwr�ci� si� na pi�cie i wyszed�. Ju� mia� do�� tego domu.

Hmm.. no zaczyna si� fajnie. Ciekawe c� on tam znajdzie w tym domu

dnia �ro 9:47, 31 Sie 2011, w ca�o�ci zmieniany 1 raz

-Jak �yje nie widzia�em tak ohydnych �mieci. – stwierdzi� m�czyzna(...)
Powinno by� tak:
- Jak �yje nie widzia�em tak ohydnych �mieci – stwierdzi� m�czyzna(...)
Proponuj� poczyta� zasady pisania dialog�w; dop�ki ich nie przeczyta�am, sama mia�am z tym problemy. Nie chc� si� wym�drza�, to tylko drobna rada. Tekst dzi�ki temu lepiej si� czyta i wygl�da estetyczniej. :)
Czekam na wi�cej, jestem ciekawa, co z tym domem.

Hmm.. no zaczyna si� fajnie. Ciekawe c� on tam znajdzie w tym domu
Pewnie trupa.

dnia �ro 11:17, 31 Sie 2011, w ca�o�ci zmieniany 1 raz

Zaczyna si� bardzo fajnie.

Ci�ko cokolwiek oceni� po kr�tkim prologu. Jestem ciekawa, jak to rozwiniesz.

Niestety musz� si� czego� doczepi�.
-Jak �yje nie widzia�em tak ohydnych �mieci. – stwierdzi� m�czyzna(...)
Powinno by� tak:
- Jak �yje nie widzia�em tak ohydnych �mieci – stwierdzi� m�czyzna(...)
Proponuj� poczyta� zasady pisania dialog�w; dop�ki ich nie przeczyta�am, sama mia�am z tym problemy. Nie chc� si� wym�drza�, to tylko drobna rada. Tekst dzi�ki temu lepiej si� czyta i wygl�da estetyczniej. :)
Czekam na wi�cej, jestem ciekawa, co z tym domem.

Aha, czyli bez kropki? Bo nie wiem do czego sie tak w�a�ciwie doczepi�a�.

Nie przeczytam tych zasad, nie bardzo mam czas. Ale w razie czego, to mnie upominaj, na przysz�o�� b�d� pami�ta�a. :) dnia �ro 12:54, 31 Sie 2011, w ca�o�ci zmieniany 2 razy
Prosz� tylko nie traktowa� moich uwag jako m�drzenie si�. Przypominam tylko o pewnych zasadach, kt�rych powinien przestrzega� pisz�cy (chocia�by ze wzgl�du na czytelnik�w).
Peace and love, tak?

dnia �ro 13:04, 31 Sie 2011, w ca�o�ci zmieniany 2 razy
Nie, nie chodzi mi o m�drzenie si�, tylko na serio nie zauwa�y�am o co chodzi. O t� kropk�, tak? (m�w, bo b�dzie mnie to m�czy�)
Tak, o kropk�.
-Jak �yje nie widzia�em tak ohydnych �mieci. – stwierdzi� m�czyzna
To zdanie ��czy si� z tym, co mamy po my�lniku, wi�c kropka jest zb�dna.
Wszystko jest �adnie wyt�umaczone na pewnej stronie. Je�li b�dziesz chcia�a, mog� Ci podes�a� linka na pw.
Nie, m�wi� - nie mam czasu na takie rzeczy. Ale dzi�ki, przynajmniej nast�pne opowiadania b�d� mia�y mnej tego typu b��d�w.
Bior�c pod uwag� spos�b, w jaki zdecydowa�am si� rozwina� to opowiadanie, to jest w prologu kilka zda�, kt�re mog�abym pozmienia�, ale to jak zabraknie mi weny

CHAPTER I
Niemal o�lepiaj�ce b�yski kilkudziesi�ciu fleszy, przekrzykuj�ce si� wzajemnie g�osy uporczywych dziennikarzy i powtarzane cz�sto odpowiedzi na podobne do siebie pytania to nieod��czny element ka�dej konferencji prasowej najpopularniejszego zespo�u �wiata. John Lennon wyj�� z ust papierosa i sil�c si� na jak najmniejsze okazywanie z�o�ci czy pogardy, kt�r� szczerze darzy� wszystkich reporter�w, niewa�ne jak mi�o by z nim nie rozmawiali, odpowiedzia� na zadane mu kilka chwil wcze�niej pytanie:
-Premiera p�yty planowana jest za trzy lub cztery miesi�ce, wynika to jednak jedynie z kwestii formalnych, kt�rymi pa�stwo spowalnia ju� chyba wszystkie mo�liwe dziedziny �ycia – tu u�miechn�� si� z�o�liwie w stron� kamery pilnie rejestruj�cej wszystko co dzia�o si� podczas spotkania. - Sam album w zasadzie jest ju� nagrany. – doda�, kiedy opad� t�umny �miech, wywo�any jego wcze�niejszym spostrze�eniem. Siedz�cy po prawej stronie muzyka Brian Epstein wskaza� na dziennikarza w �rednim wieku kt�ry ju� od kilku minut unosi� swoj� r�k� chc�c zabra� g�os.
-Czego mo�emy spodziewa� si� po tym albumie? – spyta� trzymaj�c w gotowo�ci sw�j notatnik i pi�ro.
-�e b�d� na nim piosenki. – odpar� George. �miech ponownie wype�ni� sal�.
-Chodzi mi o to, �e gust muzyczny nie tylko m�odego pokolenia zmienia si� w bardzo szybkim tempie – wyja�ni� reporter. - Wy sami m�wili�cie jeszcze kilka miesi�cy temu, �e spr�bujecie przekaza� w swoich utworach tre�� g��bsz� ani�eli jedynie piosenki o mi�o�ci.
Nie spos�b by�o nie zauwa�y� grymasu, kt�ry wst�pi� na twarz Lennona po us�yszeniu tych s��w. Epstein skinieniem g�owy nakaza� Harrisonowi odpowiedzie� na pytanie, jednak zanim ten zd��y� cho�by zbli�y� swoj� twarz do mikrofonu, John, z najwi�ksz� mo�liw� pretensj� w g�osie wypali�:
- My�l�, �e kwestia sensu piosenek bardziej zale�y od punktu widzenia i interpretacji, a w szczeg�lno�ci intencji interpretuj�cego.
Brian kopn�� go kilka razy pod sto�em, ale by�by naiwny jak dziecko, gdyby s�dzi�, �e tym powstrzyma temperament Lennona, kt�ry dopiero zacz�� si� nakr�ca� usilnie broni�c swoich artystycznych zap�d�w.
– To, �e kilku kr�tkowzrocznych idiot�w, kt�rzy sami siebie pr�buj� oszuka� nazywaj�c si� krytykami, m�wi nam, �e naszej muzyce brakuje g��bi, nie znaczy wcale, �e tak jest. �aden z nich nie nagrywa� muzyki i nigdy nie b�dzie tego robi�, jak wi�c bez jakiejkolwiek znajomo�ci tematu mo�e bezkarnie sprowadza� nasz� muzyk� do poziomu por�wnywalnego z reklamami ketchupu?! – wrzasn��. Dopiero w tym momencie u�wiadomi� sobie jak bardzo si� zagalopowa�. Rozejrza� si� po sali, kt�r�, jak na ironi�, w tym momencie wype�nia�a grobowa cisza. Wzi�� g��boki oddech i kontynuowa� swoj� wypowied� w nieco mniej narwany spos�b.
– Mam na my�li, �e my zawsze staramy si� odda� nasze uczucia, si�gamy do swoich wspomnie� i do�wiadcze�. Mo�liwe, �e efekt ko�cowy ma form� lekk�, co nie znaczy zaraz, �e nie kryj� si� za ni� nasze refleksje. –wyja�ni�. - To naprawd� s� przemy�lenia o wiele g��bsze ni� chcica kilku ma�oletnich napale�c�w – �eby roz�adowa� sytuacj�, doda� - kt�rymi oczywi�cie nadal w jakiej� cz�ci jeste�my.
Atmosfera nadal zdawa�a si� by� g�sta, Ringo i George ca�� swoj� uwag� starali si� po�wi�ci� wydmuchiwaniu r�nokszta�tnego dymu z palonych papieros�w. Lennon westchn�� cicho moszcz�c si� coraz g��biej na krze�le. Wiedzia�, �e ju� swoje odstawi� tego dnia, teraz pragn�� tylko osun�� si� w cie� i w zaciszu hotelowego pokoju odda� swoim uzale�nieniom. Napi�cie to wyczuli r�wnie� licznie zgromadzeni �urnali�ci, od jakiego� czasu przesta�o ich to jednak dziwi�, Lennon miewa� swoje wybuchy, kt�re wynika�y, cho� nikt nie m�wi� tego g�o�no, z pog��biaj�cej si� frustracji wywo�anej nat�okiem przybijaj�cych go spraw. Ale to by�o jego �ycie prywatne, a teraz nale�a�o za�atwi� formalne kwestie promocji nowej p�yty.
- Czyli etap masturbacji macie ju� za sob�? – rudow�osy dziennikarzyna, z kt�rym zesp� zetkn�� si� ju� kilkukrotnie przypomnia� �art kt�rym jaki� czas temu uraczy� go jeden z muzyk�w. Lennon u�miechn�� si� pod nosem i natychmiast odpowiedzia� wchodz�c tym samym w drog� George’owi, z kt�rym przez ca�� konferencj� bi� si� o rol� pierwszych skrzypiec:
-Oczywi�cie, nasz menad�er u�wiadomi� nas jak cenne s� nasze r�ce i dlaczego lepiej wykorzystywa� je do grania.
I wszystko wr�ci�oby do normy, a rozmowa toczy�aby si� spokojnie, gdyby nie Harrison, kt�ry z zawi�ci� szepn�� mu na ucho:
-No, Tobie na pewno Johnny. – doskonale wiedzia� jak� reakcje tym wywo�a. Nie chodzi�o wcale o to, �eby zrobi� mu na z�o��, chwil� p�niej sam nie wiedzia�, czemu za�artowa� z przyjaciela w tak okrutny spos�b. Wszystko wymyka�o si� spod kontroli i bynajmniej nie chodzi�o tu jedynie o konferencj�.
-Stul pysk! – wysycza� Lennon przez zaci�ni�te z�by.
-Czy p�yta nadal jest wsp�lnym projektem ca�ego zespo�u? – niebieskooka brunetka w eleganckim kostiumie ponownie wywo�a�a swoim pytaniem cisz� na, po brzegi wype�nionej, sali hotelu Hilton. Ringo i George zamilkli, wiedzieli, �e �le by si� dla nich sko�czy�o, gdyby zabrali Johnowi sprzed nosa okazj� do odpowiedzenia na to pytanie.
-Nie mam poj�cia czemu nie mia�a by by�. – odpar� kr�tko Lennon.
- Chodzi g��wnie o kwesti�… - zacz�a kobieta, ale nie dane jej by�o rozwin�� swoich my�li, na sali zn�w zapanowa� szum, a Epstein hukn�� podniesionym g�osem, jak gdyby przestrzegaj�c pozosta�ych pismak�w:
-Nast�pny!
Wyb�r pad� na sympatycznie wygl�daj�cego piegowatego blondyna, kt�ry ostatnimi czasy robi� furor� na bankietach i galach, doceniany za sw�j dowcip, kt�ry czyni� z ka�dego jego artyku�u dziennikarsk� per��.
-Czy wasze �ony i dzieci ju� s�ysza�y p�yt�? – spyta� u�miechaj�c si� szeroko.
-Tak, �mia�y si�, potem nieco za�lini�y i posz�y spa�. – zabra� g�os Ringo.
-Dzieciom te� si� podoba�o? – zapyta� w odpowiedzi reporter. Kolejny raz mikrofon kamery zatrzeszcza� przera�liwie przesycony nak�adaj�cymi si� na siebie salwami �miechu. Beatlesi pokiwali potakuj�co g�owami niezdolni do wykrztuszenia z siebie s�ownego potwierdzenia.
-A jak wy sami oceniacie p�yt�? – zapyta�a wskazana przez Briana czarnow�osa trzydziestolatka.
-C�, w studiu je�li chodzi o kwesti� wygl�du piosenek jeste�my zdani ca�kowicie na siebie – zabra� g�os George - gramy do momentu a� co� nie wyda nam si� wystarczaj�co dobre lub warte pokazania, do tej pory nasz gust muzyczny nie zawi�d�, miejmy nadziej�, �e i tym razem b�dzie podobnie – u�miechn�� si� ko�cz�c wypowied�.
-A co Ty s�dzisz o tej p�ycie Ringo? – pr�buj�c nie nara�a� si� na gniew Lennona spyta�a kobieta.
-Da si� s�ucha�. – wzruszaj�c ramionami swym niskim g�osem odpar� Starkey, co r�wnie� wywo�a�o chichot w�r�d zebranych. Epstein udzieli� g�osu postawnemu brunetowi znajduj�cemu si� niemal�e na ko�cu sali.
-Ringo, czy na albumie znajd� si� piosenki napisane i przez Ciebie? – zada� pytanie.
-S� dwie czy trzy kompozycje podpisane moim nazwiskiem, ale nie przeszkadza mi to, je�li o to chodzi. Mam sw�j wk�ad w ka�d� piosenk� i w zasadzie to mi wystarczy. – zapewni�.
-To, �e jaka� piosenka nie jest sygnowana naszymi nazwiskami nie znaczy, �e jej nie wsp�tworzymy. – zacz�� t�umaczy� George. - Nazwa to raczej kwestia tego, kto przyjdzie z zarysem melodii, my i tak szlifujemy swoje partie indywidualnie, a nad efektem ko�cowym czuwamy w takim samym stopniu – wyja�ni�.
-Co z filmem z waszym udzia�em, kt�rego uko�czenie planowane by�o na ten rok? – wysoki g�os rudej dziennikarki z dziwacznym akcentem zada� kolejne pytanie. Znudzony Brian nachyli� si� do mikrofonu i stanowczo o�wiadczy�:
-Na to pytanie zesp� nie odpowie, nie ma �adnego zwi�zku z premier� p�yty, prosz� nie zbacza� z tematu. – pouczy� j�, po czym pozwoli� m�wi� jednemu m�czyzn podpieraj�cych �cian�, co by�o, zwa�ywszy na napi�t� sytuacj�, ryzykownym podej�ciem, bo tacy z regu�y zadawali najinteligentniejsze i najtrudniejsze pytania.
-Czy przewidujecie jak�kolwiek tras� koncertow� zwi�zana z promocj� p�yty? – spyta� wbijaj�c wzrok w Lennona. W trosce o nerwy przyjaciela i swoj� aparycj� g�os zabra� George.
-Sami nie jeste�my tego do ko�ca pewni, wiemy na pewno, �e chcemy nagrywa� dalej, ale wyst�p jest jakby oddzieln� stron� tego wszystkiego. Jeste�my w trasie bez przerwy od kilku lat, teraz mamy nadziej� na zas�u�ony odpoczynek, ale ile b�dzie on trwa�… - zastanowi� si�. - C�… Tego po prostu nie jeste�my w stanie przewidzie�.
-Tak naprawd� – wtr�ci� si� Lennon – do wyst�p�w na �ywo fizycznie jeste�my gotowi w ka�dej chwili – zapewni� - ale, cho�by przez wzgl�d na nasze rodziny, robimy sobie ma�� przerw�.
Ringo pokiwa� g�ow� zgadzaj�c si� z wypowiedziami przyjaci�. Brian, widz�c, �e wszystko zmierza w dobrym kierunku poprosi� o pytanie kolejnego ‘podpieracza �cian’. Nie m�g� podj�� bardziej nietrafionej decyzji.
-Kto w takim wypadku, to znaczy podczas trasy, zast�pi Paula McCartneya? – i zn�w ta niezr�czna cisza…

***

-Nie mog�e� si� opanowa� – gani� Johna menad�er - nie mog�e�?!
Ca�a czw�rka wypad�a z sali natychmiast kiedy John daj�c upust swojej w�ciek�o�ci zacz�� wyzywa� dos�ownie wszystkich, win� za nieobecno�� w zespole Paula obarczaj�c nawet sam� kr�low�.
-Mia� pieprzon� racj�! – broni� go George, odpalaj�c papierosa.
-Mo�e i mia�, ale nie trzeba by�o tego manifestowa� w taki spos�b! – wrzasn�� Epstein. – Poni�y�e� zesp� na oczach ca�ej Wielkiej Brytanii! Co za wstyd! Co za upokorzenie! – biadoli� opar�szy si� z blad� twarz� o �cian� hotelowego korytarza.
-M�g� si� pierdolony szczyl zamkn��! – John w swoim zachowaniu nie widzia� absolutnie nic z�ego. – To ty powiniene� go upomnie�, a nic nie zrobi�e�! – rykn�� wskazuj�c palcem na Briana.
-Dobra Johnny, wyluzuj. – Harrison stara� si� uspokoi� wci�� dysz�cego w�ciekle przyjaciela.
-Wiesz, �e on ma racj� – jak zwykle opanowanym tonem o�wiadczy� Ringo stoj�cy na wprost Eppiego.
-Nie wiem… - przyzna� bliski za�amania menad�er. – Sam ju� nie wiem…
-Co to ma znaczy�? – spyta� Lennon podejrzliwie.
-Niewa�ne. – Brian nie mia� najmniejszej ochoty na ponowne denerwowanie ukochanego.
-Nie, m�w, na spokojnie – zapewni� John opanowuj�c dr�enie ca�ego cia�a, kt�re wywo�ywa� u niego nawet najmniejszy konflikt - ch�tnie pos�ucham. Czego sam ju� nie wiesz?
-Sam nie wiem czy to, co m�wimy mediom jest prawd� – przyzna� Eppie.
-Co masz na my�li? – to by�o jedno z tych pyta�, na kt�re odpowied� doskonale znasz, ale nie chcesz jej us�ysze�. Wi�c pytasz w nadziei, �e b�dzie inna ni� my�lisz, ale nie jest. Nie by�a i w tym przypadku.
-S�uchaj, powiem wprost –westchn��, zebrawszy w sobie ca�� odwag�, Brian - to, co robimy teraz jest oszukiwaniem samych siebie. Czas mija, wszyscy ju� sobie wyrobili w�asn� opini� na temat tego, co si� tu dzieje – m�wi�c to po�o�y� r�k� na ramieniu Lennona. - Mo�e ju� czas… no wiesz… i�� dalej… - spojrza� mu g��boko w oczy - bez niego.
-O jednego nas mniej, ale jak widz� poziom humoru nie opad� ani troch�. – wypali� m�czyzna w odpowiedzi.
-Pos�uchaj mnie… - zacz�� zn�w Epstein, ale tym razem John nie da� mu m�wi�.
-Nie, to Ty mnie pos�uchaj – zacz�� stanowczym, lekko podniesionym tonem - Beatlesi to my, my czterej, ja Ringo, Geroge i Paul – opanowanie Lennona zaskoczy�o nie tylko Briana, ale i pozosta�ych cz�onk�w zespo�u. Nic bardziej nie pokazywa�o, jak wa�na w oczach Johna jest ta sprawa, ni� fakt, �e by� w stanie opanowa� tylko dla niej ca�y sw�j bojowy temperament.
-Kiedy� to byli Pete, Stu, Paul i ty – przypomnia� Brian. - Rzeczy si� zmieniaj�, ludzie si� zmieniaj�. A ja nie zamierzam nikogo si�� przymusza� do pracy – wyja�ni�.
-Ale... – John by� bezsilny, gro�by, pro�by, nic nie dzia�a�o.
-Zawsze by�em dla was zbyt pob�a�liwy, ale to ju� koniec – oznajmi� menad�er. - Nie mo�esz go broni� w niesko�czono��.
Nasta�a d�uga, niezwykle niezr�czna chwila ciszy. Harrison wlepi� wzrok w ziemi� i czubkiem buta niepewnie dr��y� dziur� w bordowej wyk�adzinie.
-John, mo�e to jest jakie� wyj�cie… - zacz��.
-Nie, nie zgadzam si�. – natychmiast odparowa� Lennon.
-A kto umar� i zrobi� Ci� kr�lem?! – wypali� Ringo. Kocha� Paula, jak ka�dego w zespole, to oczywiste, ale by�oby zwyk�ym k�amstwem, gdyby powiedzia�, �e praca bez niego nigdy nie przysz�a mu do g�owy.
-A od kiedy to jeste� po jego stronie? – w tym momencie Johnowi nerwy pu�ci�y. Spojrza� na wielkonosego przyjaciela jak na zdrajc�. -Ty Judaszu… - wysycza� pogardliwie.
-Ja tylko m�wi�, �e mo�e rzeczywi�cie powinni�my spojrze� prawdzie w oczy… - niewzruszony obelgami Lennona odpar� Ringo. - I zacz�� si� przedstawia� jako trio, nie kwartet.
-Nigdy w studiu nie ma nikogo wi�cej i nigdy nie b�dzie nikogo mniej! – po tych s�owach Lennon otworzy� drzwi prowadz�ce do jego pokoju i trzasn�� nimi tak mocno, �e znad futryny posypa�y si� niewielkie drobiny bia�ego gruzu. dnia Wto 22:50, 07 Lut 2012, w ca�o�ci zmieniany 3 razy
Beatlesi bez Paula? Oj, to nie ma prawa bytu.
No w�a�nie wiem

CHAPTER II
Blask ksi�yca wpadaj�cy przez okno s�ab� �un� o�wietla� obszern� sypialni�. Le��ca na niema�ych rozmiar�w ��ku kobieta o smuk�ej, acz niezwykle zmys�owej sylwetce, maj�ca na sobie jedynie delikatn� koronkow� bielizn� w bia�ym kolorze odwr�ci�a si�, by spojrze� na �pi�cego spokojnie obok niej m�czyzn�. U�miechn�a si� widz�c jak �agodnie jego pier� unosi si� i opada w miarowym oddechu. Rozkoszowa�a si� t� chwil�, do szcz�cia nie brakowa�o jej absolutnie niczego. Kilka lat wstecz zapewne okre�li�aby tak sielankow� sceneri� mianem co najmniej nudnej, jednak w tym momencie do nudy by�o jej daleko. K�ciki jej ust mimowolnie pow�drowa�y ku g�rze ozdabiaj�c jej zawsze i tak promienn� twarz szczerym u�miechem. Wyci�gn�a r�k� z zamiarem pog�askania m�czyzny po policzku, jednak w momencie gdy dotkn�a jego twarzy powieki rozchyli�y si� ukazuj�c par� b�yszcz�cych w �wietle ksi�yca oczu. Nieco smutne, skierowane ku do�owi k�ciki du�ych oczu kontrastowa�y z niewielkimi, lecz zawsze u�miechni�tymi ustami. Kobieta natychmiast cofn�a swoj� delikatn� d�o�, kt�rej ma�y rozmiar przywodzi� na my�l d�o� kilkuletniego dziecka.
-Och nie… - wyszepta�a pr�dko do ucha swojego kochanka, czuj�c si� winn� wyrwania go ze snu. – Nie bud� si�…
On jednak odgarn�� pasmo jej jasnych w�os�w znad czo�a i ca�uj�c ukochan� w policzek odpar�:
-Tw�j widok jest wart wyrwania z najg��bszego snu.
Obj�� j� i przesun�� d�oni� po jej znacznie zaokr�glonym brzuchu.
-Kocham Ci� – powiedzia�. – Kocham was obie.

***

Ledwo s�yszalny dzwonek telefonu wyrwa� McCartneya z g��bokiego snu. M�czyzna rozejrza� si� po pogr��onym w ciemno�ciach pokoju, by� zupe�nie sam, nawet Martha nie pofatygowa�a si�, by czuwa� nad snem swojego pana. Jedynym, co zak��ca�o grobow� cisz� tego miejsca by� telewizor szemrz�cy co� prawie bez g�osu. Dochodzi�a dziewi�ta wiecz�r, p�na jesie� ju� dawno pogr��y�a ulice w ca�kowitym mroku. Paul przygryz� warg� czuj�c na twarzy nag�e uderzenie gor�ca. Zamkn�� oczy i wzi�� g��boki oddech staraj�c si� opanowa� dr�enie ca�ego cia�a. Telefon wci�� dzwoni�, m�czyzna niech�tnie d�wign�wszy si� z kanapy przemierzy� pok�j i znalaz�szy �r�d�o ha�asu w kuchni, roz�wietli� pomieszczenie w��czaj�c �yrandol, a nast�pnie przytkn�� s�uchawk� do ucha.
-Halo? – spyta� szorstkim, znudzonym tonem pr�buj�c jednocze�nie jedn� r�k� zawi�za� pas wyp�owia�ego ju� granatowego szlafroka, kt�ry nosi� od kilku dni niezmiennie z t� sam� pi�am� i t� sam� bielizn� pod spodem.
-Cze�� Paulie. – us�ysza� w s�uchawce znajomy g�os, na kt�ry kiedy� zareagowa�by zapewne z wi�kszym optymizmem. W tej chwili g�os nie by� ju� jednak niczym wi�cej ani�eli tylko natr�tn� much�, kt�ra w �aden spos�b, mimo licznych pr�b i gr�b, nie dawa�a si� przegoni�.
-Przesta�cie do mnie wydzwania�. – burkn�� drapi�c si� po brodzie, kt�r� pokrywa� g�sty dwutygodniowy zarost. Odruchowo wymaca� paczk� papieros�w i zapalniczk� w kieszeni szlafroka, dalsza cz�� rozmowy musia�a si� odby� w towarzystwie relaksuj�cej dawki nikotyny.
-Paul… - m�czyzna nie dawa� za wygran� i, cho� McCartney mia� rozmowy serdecznie dosy�, to jednak ch�� przygadania komukolwiek by�a silniejsza i �askawie dorzuci� jeszcze kilka s��w.
-Odpowied� nadal brzmi nie, nic si� nie zmieni�o. – wyja�ni� nieco be�kotliwie usi�uj�c utrzyma� w ustach papierosa. Wzi�� ze sto�u pust� ju� butelk� whisky i potrz�sn�� w nadziei, �e mo�e na dnie zachowa�y si� jakie� resztki trunku. Poniewa� jednak by�a pusta, niewiele my�l�c wyrzuci� j� do kosza na �mieci. Nawet po drugiej stronie jego rozm�wca rozpozna� d�wi�k obijaj�cych si� o siebie butelek. Westchn�� w wyrazie mo�liwie najwi�kszego ubolewania nad szczeniackim zachowaniem Paula.
-Nie chodzi mi o granie - twierdzi�. - Stary, brakuje nam ciebie, po prostu Twojej obecno�ci - usi�owa� go przekona�. - Wpadnij czasem. Nie ka�� Ci nic gra�, po prostu… przyjd�, pos�uchaj – zaproponowa�. - Wiesz, dla ciebie drzwi zawsze s� otwarte – zapewni� go.
-Dobra, jasne, b�d� pami�ta�. – McCartney, szczerze m�wi�c, nie bardzo zwraca� uwag� na to, o czym m�wi m�czyzna w s�uchawce. Otwiera� po kolei szafki szukaj�c czego�, czego od kilkunastu minut bardzo mu brakowa�o. Poza tym nie musia� s�ucha� – zna� na pami�� formu�ki, kt�rymi by� od jakiego� czasu katowany niczym powtarzan� do obrzydzenia hindusk� mantr�.
-Przyjdziesz? – tonem zniecierpliwionego dziecka spyta� ten w s�uchawce. Paul spojrza� do zlewu, w kt�rym poza kilkoma szerokimi szklankami nie znajdowa�o si� w�a�ciwie nic wi�cej. Wyj�� jedn� z nich i spojrza� na ni� pod �wiat�em lampy. Br�zowawy osad na dnie nie wygl�da� zbyt zach�caj�co. Mimo ca�ego obrzydzenia, postawi� j� na stole, czekaj�c� na spe�nienie swojego obowi�zku.
-Mo�e, nie wiem… - rzuci� na odczepnego, po czym zn�w zabra� si� za przeczesywanie szafek.
-Dobra, mam by� szczery? – ton m�czyzny sta� si� o wiele mniej milszy. - Brian jest, delikatnie m�wi�c, maksymalnie pokurwiony. Zreszt� nie on jeden. George i Ringo te� maj� ju� dosy� Twojej wiecznej nieobecno�ci – skarci� McCartneya. - A wiesz dobrze, �e jak bym ci� nie broni�, to akurat oni nie polec� na m�j ty�ek – przypomnia� mu.
-Zaiste – potwierdzi� Paul z u�miechem wyjmuj�c z szafki kolejn� butelk� alkoholu i odkr�caj�c j� po�piesznie.
-Ty chyba nie rozumiesz, o czym m�wi�. Dla w�asnego dobra m�g�by� chocia� przyj�� na nagranie. – z uporem t�umaczy� m�czyzna.
-Jasne… – obieca� McCartney. - Tylko nie teraz…
-Nie teraz, nie teraz… Zawsze m�wisz ‘nie teraz’. Wypieprz� Ci� z zespo�u na w�asne �yczenie. –ostrzeg� go g�os w s�uchawce. To stwierdzenie bardzo zabola�o Paula. Niby wiedzia� co mu grozi, ale jako� nigdy nie my�la� o tym na powa�nie. Ze wszystkich spraw, z kt�rymi od jakiego� czasu pr�bowa� si� upora�, akurat t� jedn� zupe�nie si� nie przejmowa�, nie s�dzi�, �e powinien.
-Co� jeszcze? – spyta� udaj�c, �e poprzednia informacja sp�yn�a po nim jak po kaczce.
-Cholera, martwi� si� o ciebie, reszta te�. – odpar�, po kr�tkiej chwili milczenia, m�czyzna. - Wpad�bym do Ciebie jutro, co ty na to? – zaproponowa� z trosk� w g�osie.
-John, to nie jest dobry moment… - uci�� jego propozycj� Paul, nalewaj�c pocz�tkowo do szklanki tyle whisky, ile powa�ni biznesmeni nalewaj� sobie po wyczerpuj�cym dniu w pracy. Chwil� potem jednak szklanka wype�ni�a si� prawie po brzegi.
-A kiedy b�dzie? – w g�osie m�czyzny pojawi�a si� pretensja. - Zabarykadowa�e� si� w tym domu jak jaki� wariat, min�� ju� rok. Cholera, kiedy w ko�cu przestaniesz si� zadr�cza�?
Trzask s�uchawki z ogromn� si�� ci�ni�tej przez McCartneya w telefon zako�czy� rozmow�. M�czyzna sta� w miejscu ze szklank� whisky w r�ku jeszcze kilka sekund t�pym wzrokiem wpatruj�c si� w aparat. Zgodnie z jego przewidywaniami d�wi�k dzwonka rozleg� si� po raz kolejny. Paul chwyci� s�uchawk�.
-B�d� o drugiej. – oznajmi� ten sam g�os, kt�ry rozmawia� z nim przez ostatnich dwadzie�cia minut. Kogo� innego McCartney zapewne w tej chwili bluzga�by na wszystkie znane mu sposoby, ale us�yszawszy te s�owa po prostu od�o�y� s�uchawk� ponownie. Na moment jego wzrok przyku� niewielki ogr�dek przed domem, wi�kszo�� z zasadzonych tam kwiat�w dawno ju� przekwit�a, reszt� pokrywa�a gruba warstwa zmieszanych z b�otem li�ci. Chwyci� w jedn� r�k� szklank�, w drug� butelk� wiedz�c, �e b�dzie musia� j� opr�ni�, chc�c na powr�t zmusi� sw�j organizm do snu. Zgasi� �wiat�o w kuchni i ponownie uda� si� do salonu. Nie zwraca� uwagi na popi� z papierosa, ju� trzeciego tego wieczora, spadaj�cy na pod�og�. Postawi� szklank� i butelk� na drewnianym, stoj�cym w k�cie pokoju, biurku. Jego oczy zasz�y mg��, wytar� je r�k�, po czym zapaliwszy lampk� wzi�� le��c� obok niej czyst� kartk� papieru i zacz�� pisa�:

27 listopada 1966
Najdro�sza Lizzie,
Kolejny list zaczn� w ten sam spos�b, wybacz mi prosz� t� monotematyczno��. Zn�w �ni�em o Tobie, pozornie nic niezwyk�ego - le�eli�my w ��ku, przytuli�em Ci�, poca�owa�em. Kolejny raz prze�ywa�em najcudowniejsze chwile swego �ycia i okrutne m�czarnie tu� po przebudzeniu. To, co kiedy� by�o codzienno�ci�, norm�, doceniam dopiero teraz, kiedy wiem, �e te momenty ju� nie wr�c�.
Oczywi�cie zgadnij kto mnie obudzi�? Jak zawsze John. Jutro po raz kolejny ‘zaszczyci’ mnie swoj� wizyt�. W sumie sam nie wiem po co zgadzam si� na te comiesi�czne teatrzyki, jedyne, co na tym zyskuj� to odkurzanie nieu�ywanych garnitur�w. Ale cho�bym nie wiem jak bardzo si� stara�, nie potrafi�, i to mnie przera�a najbardziej, rozmawia� z nim tak jak kiedy�. Siedzimy naprzeciw siebie, wzdychaj�c co troch�, �eby w jakikolwiek spos�b przerwa� cisz�. S�ucham tego co m�wi (a zawsze m�wi to samo) i my�l� sobie, �e straci�em chyba wszystko co kiedykolwiek mia�o dla mnie jakie� znaczenie. My�l�, �e… Nie, jestem pewien, �e to tylko i wy��cznie moja wina, John by si� przecie� nie zmieni�, John si� nie zmienia. Ja si� zmieni�em, zbyt wiele razy si� zmieni�em.
Zawsze m�wi�a�, �e wszystko ma sw�j cel, �e istnieje jakie� przeznaczenie. Tylko dlatego, �e zawsze wierzy�em Ci bezgranicznie, jestem w stanie znosi� kolejny dzie�. Ale jakie jest moje przeznaczenie bez Ciebie? Bez ciep�a twoich r�k, spojrzenia Twoich oczu, u�miechu Twoich ust. Je�li B�g istnieje, to zapewne wkr�tce w obliczu swojego mi�osierdzia, skr�ci moje cierpienia. Chcia�bym tego. Chocia� nie przyznaj� si� do tego nikomu, czasem nawet sobie. Chyba tylko opieka nad Marth� zmusza mnie do wstawania z ��ka.
Ale poza tym wszystkim: tak, my�l� o �mierci. Bardzo cz�sto. Wiem, co by� mi poradzi�a: ,,Pogadaj z Johnem”. Ale nie mog�, dla jego w�asnego dobra. On jest taki… kochany. Martwi si� o mnie, przez co przypomina troch� dziecko, kt�rego rodzice w�a�nie si� rozwiedli. Pr�buje biega� mi�dzy stronami, poskleja� rozbite fragmenty p�kni�tego wazonu i nie dopuszcza do siebie my�li, �e nic ju� nie b�dzie takie jak dawniej. A kiedy widzi smutn� prawd� tupie nog� i nadyma si� wo�aj�c: ,,Wstrzymam oddech a� si� udusz�!”. Nie umiem mu tego wyt�umaczy�, nie chc� widzie� wyrazu zawodu na jego twarzy.
Nie mam ju� si�, kiedy� zapewne bym walczy�, ale teraz nie mam ju� o co. Odebrano mi wszystko, co by�o warte walki. I za co? Co ja takiego zrobi�em, �eby kara� mnie w taki spos�b? Komu si� narazi�em? Nie znajduj� odpowiedzi. Nie potrafi� tego zrozumie�.
Widz� Ci�, zawsze i wsz�dzie, w ka�dej chwili, w ka�dym momencie. Widz� Ciebie i Vivien, s�ysz� wasz �miech, czuj� na twarzy wasze poca�unki i t�skni� za wami. Tak okrutnie t�skni�, �e nie wiem ile tej t�sknoty jeszcze znios�.
Mam nadziej�, �e kiedy� spotkamy si� wszyscy troje. Uca�uj j� ode mnie i u�ci�nij mocno.

Na zawsze Tw�j Paul.

List z�o�y� i umie�ci� na niewielkiej stercie kilkunastu podobnych. Wszystkie zebra� i w�o�y� do le��cej obok koperty, kt�r� zaklei� dok�adnie i od�o�y� na p�k�. Dopi� kolejn� szklank� whisky, kt�rej zawdzi�cza� natchnienie do pisania. Tym samym nast�pna pusta butelka wyl�dowa�a tego dnia w koszu. McCartney chwiejnym krokiem docz�apa� do kanapy. Celem st�umienia natr�tnych my�li podg�osi� nieco telewizor, w kt�rym w�a�nie nadawano kolejn� emisj� Casablanki. Po�o�ywszy si� na kanapie z�o�y� r�ce, opar� na nich g�ow� i zamkn�� oczy, cho� zanim zasn�� jeszcze przez d�ugi czas spod jego zmru�onych powiek wymyka�y si� wielkie krople �ez.

I CH*J W DU*E WORDOWI ZA PODKRE�LENIE S�OWA ,,PODG�OSI�". dnia Czw 18:52, 09 Lut 2012, w ca�o�ci zmieniany 1 raz
Tak jak ju� m�wi�am, najlepsze opowiadanie, jakie od Ciebie czyta�am. Styl r�wnie� wydaje mi si� lepszy, ni� w innych opowiadaniach.
Paul ojcem i... czu�ym m�em, kochankiem, partnerem? W 65 roku? Ciekawe, ciekawe - czekam na ci�g dalszy.

Paul ojcem i... czu�ym m�em, kochankiem, partnerem? W 65 roku? Ciekawe, ciekawe - czekam na ci�g dalszy.
Bo u Ciebie jest taki nieodpowiedzialny!

Co do roku (bo te� my�la�am czy by go nie umie�ci� w p�niejszej scenerii)... c�, po prostu... mia� wtedy naj�adniejsz� fryzur� (w por�wnaniu do reszty fryzur z ca�ego okresu jego dzia�alno�ci w zespole)

A ten czu�y m��, kochanek i partner... Wiem z do�wiadczenia, to si� zdarza nawet w�r�d nastolatk�w. Po prostu cz�owiek hula dop�ki nie spotka ''tego jedynego'' kogo�. Przynajmniej na tej zasadzie dzia�� to w tym opowiadaniu.

-Niewa�ne. – Brian nie mia� najmniejszej ochoty na ponowne denerwowanie ukochanego.
Przeprasza, bo ja nie rozumiem

zabrak�o mi synonim�w do ,,John".

zabrak�o mi synonim�w do ,,John".

Ja to doskonale rozumiem, Paul jest tego dobrym przyk�adem, ale chodzi�o mi o prawdziwego Paula w 65 roku. Absolutnie si� nie czepiam, bo taka wizja Paula mi pasuje. :)
No, no. Zgadzam si� z Dolly, jedno z najlepszych Twoich opowiada�.

A dzi�kuj� :)
A prosz�. Swoja drog� fajny masz ten opis.

A prosz�. Swoja drog� fajny masz ten opis.

Ekhmmm.... Jaki opis? Bo chyba co� nie jarz�...

EDIT: �le si� wyrazi�am. Chodzi o podpis, czyli to co� co jest pod ka�dym Twoim postem.

Aaa... To dzi�kuj�.
�eby nie by�o, John Paulowi wysy�a te serduszka.
Hahah, �wietne to.

I jeszcze ten pal�cy �or�. I Ringo drapiacy sie po nosie.

W og�le przysz�o mi to do g�owy przez przypadek, spojrza�am na te ikonki i stwierdzi�am, �e jako� tak pasuj�

Nie no, nie mog� sie napatrze�.

Jeszcze powinien by� napalony na Johna Brian, ale musia�abym ich miejscami pozamienia�, a tak wygl�daj� ok.
UWAGA: Czas akcji si� zmieni�. Mia�am problemy z wydarzeniami, wi�c przyjmijmy, �e akcja rozgrywa si� nie w 65, a w 66 roku. Przepraszam za utrudnienie. Tym razem bardziej opisowo, za co bardzo przepraszam, bo sama nie przepadam za zawi�ymi wypocinami godnymi Elizy Orzeszkowej, ale po prostu trudno jest za pomoc� dialog�w opisa� dzie� z �ycia jednej samotnej osoby. Mia�am to, co prawda wstawi� wczoraj, ale si� okaza�o, �e po�owa rzeczy si� nie zgadza, a dzisiaj nie by�o mnie w domu praktycznie przez ca�y dzie�, wi�c... Nie do ko�ca tak jak chcia�am, my�la�am nad tym rozdzia�em tak d�ugo, �e w ko�cu mi si� znudzi�, wi�c prosz�, b�d�cie wyrozumia�e.

CHAPTER III
By�o oko�o godziny dziesi�tej kiedy McCartney zerwa� si� z kanapy w salonie obudzony ostrym b�lem g�owy towarzysz�cym mu niemal ka�dego poranka. Natychmiast uda� si� do kuchni, w kt�rej jednak, mimo uporu w szukaniu, nie znalaz� ani jednej butelki alkoholu. Wszed� po schodach do niewielkiej sypialni, na kt�rej umeblowanie sk�ada�o si� ��ko i szesna�cie karton�w z najr�niejszymi rzeczami, kt�re, postawione tam rok wcze�niej, w momencie zakupu domu, w dalszym ci�gu tkwi�y w miejscu obrastaj�c kurzem i paj�czynami. Paul zniecierpliwionym krokiem zbli�y� si� do ma�ego, jednoosobowego ��ka i podni�s� jego materac. Na metalowej siatce le�a�a du�a butelka wype�niona przezroczystym p�ynem, kt�r� chwyci� i odkr�ci� z zamiarem wypicia wysokoprocentowej zawarto�ci. Doskonale zdawa� sobie jednak spraw�, �e nie sko�czy si� na jednym �yku, kt�rego, wydawa�o mu si�, w tym momencie potrzebowa�, �e b�dzie musia� opr�ni� ca�� p�litr�wk� i to prawdopodobnie nie jedn�, �eby st�umi� niezwykle silny b�l g�owy. Po kr�tkiej chwili namys�u zakr�ci� szklan� butelk� i postawi� j� na pod�odze obok ��ka. Dolegliwo�ci zwi�zane z b�lem g�owy wyleczy� innym sprawdzonym sposobem – po�ykaj�c podw�jn� zalecan� dawk� leku przeciwb�lowego, p�niej nakarmi� Marth� resztkami wszelakich w�dlin od tygodnia zalegaj�cymi w lod�wce i zabra� si� za przygotowywanie domu do przyj�cia Johna. Wszystkie puste butelki zebra� do wielkiego worka, kt�ry nast�pnie zosta� przez niego wrzucony do kosza przed domem. Potem przysz�a kolej na zwyk�e odkurzanie, co okaza�o si� nie lada problemem, bo na niewycieranych od d�u�szego czasu p�kach zalega�y hektary kurzu, kt�re z kurzowych wy�yn przechodzi�y w kurzowe r�wniny, rozleg�e, niezbadane tereny, na kt�rych stopy nie postawi� jeszcze �aden detergent. Poza tym dla porz�dnego efektu nale�a�o chocia� gdzieniegdzie zaj�� si� pod�og�, bo tony piasku naniesionego przez Marth� co rusz tarzaj�c� si� na dworze sprawia�y, �e nie mo�na by�o przej�� przez dom niezauwa�onym, nie b�d�c zdemaskowanym przez trzeszcz�cy wsz�dzie piach. W ko�cu porz�dnej renowacji musia� podda� si� sam McCartney gol�c swoje zaro�ni�te policzki, bior�c d�ug�, gor�c� k�piel, myj�c z�by i wybieraj�c dla siebie �wie�e ubranie, nie pogniecione do granic mo�liwo�ci od licznego upychania w szufladach �achmany, kt�re mo�na by uzna� za origami. Wybra� schludny czarny garnitur, w kt�ry dotychczas dane mu by�o ubra� si� jedynie dwa razy i koszul� w tym samym kolorze. Lekko wilgotne jeszcze w�osy u�o�y� przed lustrem w mo�liwie jak najlepszy spos�b. Spojrza� na zegarek, do przyj�cia Lennona nadal brakowa�o mu p�torej godziny, ponownie uda� si� na g�r�, ponownie pr�buj�c przezwyci�y� ch�� wypicia Smirnoffa kusz�cego spor� ilo�ci� procent�w, tak niezb�dnych do polepszenia samopoczucia muzyka. Co� jednak tchn�o Paula, zszed� na d�, chwyci� le��c� na biurku kopert� i wyszed� z domu wrzucaj�c pe�n� butelk� w�dki do kosza i zostawiaj�c Marth� na stra�y jego dobytku.

***

Udawa�, �e kluczy gdzie� mi�dzy g�stymi alejkami nie mog�c znale�� drogi, ale by�o to tylko jedno z licznych k�amstw, kt�rymi sam siebie pr�bowa� od jakiego� czasu zwodzi�. Drog� zna� doskonale, potrafi�by j� znale�� nawet z zawi�zanymi oczami, nawet p�n� noc�, zawsze kierowa�a nim nie tyle pami��, co instynkt. Bywa� tu zbyt cz�sto, zbyt mocno przywi�za� si� do tego miejsca, �eby nie umie� si� w nim odnale��. Ju� z daleka widzia� nieco skryty nagrobek, znacznie odsuni�ty od pozosta�ych, stoj�cy samotnie pod drzewem obok niewielkiej �aweczki. Wyj�� z kieszeni marynarki paczk� ameryka�skich Kent�w i wsadzi� jednego do ust przypalaj�c go eleganck� zapalniczk�. Dopiero w dziennym �wietle w pe�ni mo�na by�o zaobserwowa� zmiany w wygl�dzie tego jeszcze do niedawna promiennego ulubie�ca Wielkiej Brytanii. Nieobcinane od d�u�szego czasu w�osy si�ga�y ju� sporo poni�ej ramion, przekrwione i podkr��one oczy zdradza�y brak jakiejkolwiek dba�o�ci o w�asne zdrowie, liczne uzale�nienia i niech�� do �wiat�a, twarz, niegdy� zadbana i roze�miana, a latem opalona nabra�a ziemistego odcienia i stopniowo zapada�a si� zaprzeczaj�c stwierdzeniu, jakoby jej w�a�ciciel od�ywia� si� prawid�owo, cho� to mo�na by�o wywnioskowa� tak�e z faktu, �e kiedy� wy�mienicie skrojony i nienagannie dopasowany garnitur wisia� na McCartneyu jak na wieszaku. Paul usi�owa� przeci�gn�� palenie papierosa jak najd�u�ej, jednak w pewnym momencie zda� sobie spraw�, �e cho� przebicie si� przez filtr jest o wiele bardziej czasoch�onne ni� wypalenie pozosta�ej cz�ci papierosa, to nieuchronnie zbli�a� si� przez to do poparzenia sobie palc�w. Rzuci� niedopa�ek na ziemi� i przydepn�� go wydmuchuj�c z ust bia�y dym. Niepewnie ruszy� w stron� �awki rozgl�daj�c si� dooko�a jak gdyby ba� si�, �e w po�udnie na cmentarzu znajdzie si� kto�, komu b�dzie si� chcia�o �ledzi� upad�� gwiazd� muzyki. Poza kilkoma suchymi li��mi na p�ycie nagrobnej nie znajdowa�o si� w�a�ciwie nic. McCartney przystan�� kilka metr�w przed grobem. Nie wygl�da� jako� niezwykle okazale, poza niewielkich rozmiar�w dwiema z�otymi r�yczkami, jedn� wi�ksz�, drug� mniejsz�, wyrytymi u g�ry po prawej stronie tu� nad prost� czcionk� napisanymi s�owami:
,,Elisabeth Margaret McCartney ur. 23 grudnia 1943r. roku zm. 16 sierpnia 1965r. wraz z nienarodzon� Vivien
Bo jutro mo�e pada�, wi�c dzi� pod��aj� za s�o�cem.”
Paul zgarn�� li�cie i przykucn�� przed grobem k�ad�c na nim wyj�t� z wewn�trznej kieszeni marynarki kopert�.
-Przepraszam, �e nie bywa�em tu zbyt cz�sto ostatnio – powiedzia� ze szczer� skruch� w g�osie. – My�la�em, �e mo�e rzeczywi�cie lepiej mi zrobi oderwanie si� od tego. Wiesz, �e to ju� ponad rok? – z przygn�bieniem w oku spojrza� na rosn�c� nad grobem wierzb�. – Sam w to nie wierz�, gwiazdeczko – u�miechn�� si� w ten przejmuj�co smutny spos�b, w jaki ludzie u�miechaj� si� zwykle w beznadziejnych przypadkach. – Dlaczego mi to zrobi�a�? – spyta�, a jego oczy rozb�ys�y nap�ywaj�cymi do nich �zami. Z�o�y� poca�unek na wewn�trznej stronie d�oni, a nast�pnie po�o�y� j� na p�ycie na znak po�egnania.

***
-Czyli jak w ko�cu? Wracasz do zespo�u? – spyta�, rozsiad�szy si� na kanapie w mizernie urz�dzonym salonie McCartneya, Lennon. Rozejrza� si� po pomieszczeniu, kiedy by� tu ostatni raz w ca�ym domu by�o zdecydowanie mniej czysto. Chocia� tyle zmieni�o si� na plus. Zastanawia� si� czy to samo mo�na by�o powiedzie� o w�a�cicielu budynku.
-Nie w tym momencie – odpar�, podtrzymuj�cy wci�� swoj� decyzj�, Paul. Postawi� na stole dwa kubki kawy, �aden z nich nie by� nalany do pe�na, wola� nie ryzykowa�, z trudem powstrzymywa� mimowolne dr�enie r�k, nie chcia� dawa� Johnowi pretekstu do k��tni.
-K�opot w tym, ze innego terminu nie dostaniesz – poinformowa� go Lennon, nadal nie mog�cy nadziwi� si� zmianom, jakie przez ostatni rok zasz�y nie tylko w wygl�dzie, ale i w zachowaniu kolegi z zespo�u. - George i Ringo ju� teraz kombinuj� co� na boku – wyja�ni�. McCartney nie m�g� powiedzie�, �e zupe�nie go to nie obchodzi�o, bo bardzo cz�sto zastanawia� si� nad powrotem do zespo�u, mia� nawet kilka gotowych piosenek, ale co� go blokowa�o przed podj�ciem tej decyzji. Sam nie wiedzia� czy bardziej chodzi�o o wstyd jaki czu� przed wszystkimi tymi lud�mi, kt�rzy zapami�tali go jako roze�mianego m�odzie�ca o okr�g�ej twarzy czy o fakt, �e ponowne w��czenie si� w �ycie publiczne wi�za�oby si� z trzymaniem w ryzach w�asnego zachowania, kt�rego, co niepokoi�o go ju� znacznie bardziej, nigdy nie by� w stanie przewidzie� do ko�ca.
-Nie mam ochoty, naprawd�, to nie jest dobry moment… - odrzek�, przemy�lawszy wpierw wszystkie ,,za” i ,,przeciw”.
-Dobra, sp�jrzmy prawdzie w oczy, masz problem. – nie owijaj�c w bawe�n� o�wiadczy� John. Nagle jego oczom zn�w ukaza� si� ten dumny i pewny siebie, nieomylny cz�owiek, za jakiego uwa�a� si� niegdy� Paul. McCartney wyprostowa� si� i po chwili zastanowienia nad wyborem riposty wypali�:
-Tak. G��wnie z Tob�.
-Jeste� alkoholikiem – t�umaczy� dalej, udaj�c, �e nie us�ysza� tej z�o�liwo�ci, John.
-M�wi narkoman – po raz kolejny odbi� pi�eczk� Paul, chwytaj�c sw�j kubek i wychylaj�c z niego �yk kawy. Lennon my�la� d�u�sza chwil� nad tym, co odpowiedzie� na taki zarzut. Zaprzeczenie by�oby zwyczajnie �mieszne, a� tak g�upi �eby w to uwierzy� McCartney nigdy nie b�dzie.
-Po mnie tego nie wida� tak bardzo jak po tobie –stwierdzi� w ko�cu, co by nie m�wi�, zgodnie z prawd�. - Stary, jak ty wygl�dasz? Jakby Ci� wypu�cili z pieprzonego obozu koncentracyjnego.
-Dzi�ki… - na twarzy McCartneya pojawi� si� cie� cynicznego u�miechu.
-Pos�uchaj, znasz przecie� mo�liwo�ci Briana – m�wi� w dalszym ci�gu Lennon. - Za�atwimy to po cichu, nikt nawet nie b�dzie wiedzia�…
-Nie dam si� wpakowa� do szpitala bez klamek! – natychmiast wrzasn�� Paul. Cho� bardziej ni� w�ciek�o�ci�, jego reakcja by�a spowodowana strachem. Na sam� my�l o odizolowaniu od wszystkich i wszystkiego co zna�, od wszystkiego co mu pozosta�o, ogarnia� go parali�, a po plecach przechodzi� zimny dreszcz. Jego emocje, odczucia powoli stawa�y si� wyraziste, prawdziwe – kolejny znak, �e czym pr�dzej powinien si� napi�.
-Ja wiem, �e si� boisz… - Lennon nadal potrafi� czyta� w jego my�lach, zupe�nie jakby znowu byli nastolatkami, jakby nic si� mi�dzy nimi nie zmieni�o.
-Wierz mi, w ci�gu ca�ego mojego �ycia nie by�em tak daleki od uczucia strachu – zapewni� Paul.
-Wiem, �e czujesz si� �le – kolejna rzecz, kt�r� John wyczuwa� u niego a� nazbyt dobrze.
-Nie czuj� si� �le, naprawd� – McCartney sprawia� wra�enie zdeprymowanego. Nie patrzy� ju� w oczy swojemu rozm�wcy, ucieka� wzrokiem na boki jak gdyby boj�c si�, �e niechc�cy przyzna mu racj�.
-�adnemu z nas nie jest lekko – John obj�� go ramieniem. - Daj sobie pom�c – ostatnie zdanie nie zabrzmia�o jak rozkaz, raczej jak pro�ba, w kt�rej sam pok�ada� swoje nadzieje. Paul podni�s� w ko�cu wzrok, wbi� go w oczy Lennona i zimnym, pozbawionym emocji tonem odpar�:
-Nie potrzebuj� pomocy.
-Ci�ko Ci po tym wszystkim, rozumiem… - zapewni� przyjaciel.
-Nie, nic nie rozumiesz. – natychmiast zaprzeczy� mu McCartney. - Nie masz poj�cia…
-Ja? – spyta� John zaskoczony. – Ja nie mam poj�cia? –wydawa� si� wprost oburzony takim stwierdzeniem. - By�em przy tym, nie pami�tasz? By�em tam z Tob�.
-Nie pami�tam… - zrezygnowanym tonem odpowiedzia� Paul. - Ju� nie pami�tam.
Lennon prychn�� w pogardzie dla jego hipokryzji. Pokr�ci� g�ow� niedowierzaj�c w�asnym uszom.
-Wiesz co, mo�e rzeczywi�cie trac� czas – o�wiadczy� w ko�cu. Podni�s� si� z kanapy i spojrza� na McCartneya. - Szkoda, wielka szkoda – doda�. Kiedy tylko zamkn�y si� za nimi drzwi, Paul pop�dzi� do sypialni nie mog�c powstrzyma� nap�ywaj�cych nie wiadomo sk�d do jego oczu �ez. Z trudno�ci� prze�yka� gorzki nap�j. Nie pami�ta�? Pami�ta�, a� nazbyt dobrze. Pami�ta� z ka�dym szczeg�em, ka�d� drobin� kurzu unosz�c� si� w powietrzu, ka�dym oddechem. Ka�da godzina, kt�r� pami�ta�, ka�da minuta by�a nie do zniesienia, podobnie jak pal�cy jego prze�yk alkohol, podobnie jak on ko�cz�ca si� nie wiedzie� kiedy.
-Martha! – krzykn��, u�wiadomiwszy sobie, �e od kilku minut pr�buje pi� z pustej ju� butelki. – Chod� tu piesku… - zawo�a� zach�caj�cym tonem.
Kiedy tylko zwierz� znalaz�o si� w zasi�gu jego wzroku do uszu McCartneya dotar�o nerwowe warczenie. Niewiele my�l�c, w odpowiedzi na to ostrze�enie bezceremonialnie cisn�� w Marth� pust� p�litr�wk�. Rozleg� si� trzask t�uczonego szk�a. Zaraz potem Paul le�a� na ziemi pr�buj�c zapomnie� o bolesnej rozmowie. On by nie pami�ta�? Jak m�g� nie pami�ta� tej bezsennej letniej nocy?

***

-Nie, ta jest zupe�nie p�aska – Lennon wykrzywi� twarz w niesmaku wskazuj�c palcem jedn� z dziewczyn w sierpniowym numerze ,,Playboya”. – ,,Z przodu deska, z ty�u deska – Jestem Tereska” Kup sobie okulary George – zgani� przyjaciela siedz�cego obok niego. Dw�jka pozosta�ych beatles�w siedzia�a na pod�odze garderoby z w�asnymi egzemplarzami czasopisma.
-I tak bym j� zaliczy� – stwierdzi� Harrison.
-Ty zaliczy�by� nawet April Ashley. – nie odrywaj�c wzroku od magazynu skwitowa� jego wypowied� Paul.
-Hej, bu�k� ma �adn�. – stan�� w obronie modelki Ringo.
-Fiutka z pewno�ci� te�. – Lennon za�mia� si� ze swojego �artu.
-Panowie, strona dwunasta. – wyda� rozkaz McCartney. Pok�j wype�ni� szelest przewracanych napr�dce kartek, a zaraz potem gwizdy uznania.
-Paulie, trzeba ci to przyzna�, masz gust. – pochwali� przyjaciela George �lini�c si� na widok pon�tnej blondyny, kt�r� przedstawia�o zdj�cie.
-Bo ja zawsze umiem wybra� te najlepsze – nieskromnie zgodzi� si� z nim McCartney.
-C�, chyba niestety musz� to potwierdzi� – udzieli� si� Lennon. – Liz ma takie - tu na wysoko�ci w�asnej klatki piersiowej wykona� do�� oczywisty gest – �e m�g�bym si� mi�dzy nimi udusi�.
-Hej, to jest moja �ona – przypomnia� nieco ostrym tonem Paul, w g��bi jednak zazdrosny komentarz Lennona uczyni� go jeszcze bardziej zadowolonym i dumnym ze swojej wybranki.
-I na pewno b�dzie mia�a czym wykarmi� wasze dziecko – rozmarzy� si� George.
-Nie m�w, �e Pattie czego� brakuje. – odpowiedzia� mu McCartney.
-Poza z�bem w g�rnej cz�ci szcz�ki. – mrukn�� Ringo, nie spodziewaj�c, �e urazi tym przyjaciela.
-Wygl�da przez to… - zacz�� m�wi� przej�ty Harrison.
-…jak Bardotka, wiemy George. – doko�czyli niemal�e w tym samym momencie pozostali cz�onkowie zespo�u, kt�rzy powy�ej uszu mieli ju� jego nieustannych przechwa�ek.
-A� tak cz�sto to m�wi�? – zdziwi� si� m�czyzna.
-Tak. – zn�w odpowiedzia� mu ch�r. W szemrz�cym cicho radiu ko�czy�a si� w�a�nie kolejna audycja wiadomo�ci:
-Policja apeluje o ostro�no�� na drogach, dzi� po raz kolejny zdarzy� si� cz�ciowo �miertelny w skutkach wypadek z udzia�em autobusu i ci�ar�wki. Tir wjecha� w tyln� cze�� autobusu mia�d��c przy tym cz�� pasa�er�w, a pozosta�ych rani�c…
-Znowu jaki� wypadek, niech to, ludzie w og�le nie uwa�aj�. – skwitowa� zas�yszan� informacj� Paul. –Jak chc� si� zabi�, prosz� bardzo, ale inni s� zupe�nie bez winy. I to jest w�a�nie nie tak na tym �wiecie. Gdyby to ode mnie zale�a�o, pozabiera�bym im wszystkim…
-Dobrze, prezydencie McCartney, zag�osujemy na pana na najbli�szych wyborach. – spr�bowa� uciszy� przyjaciela George. W tym momencie drzwi pokoju otworzy�y si� i do �rodka w�adowa� si� Epstein, ca�y czerwony z w�ciek�o�ci.
-Do jasnej cholery, program zaczyna si� za kilka minut, co tu robicie?! - wrzasn�� wyrywaj�c gazety z ich r�k.
-Wybieramy prezydenta. – poinformowa� menad�era Ringo. Kolejny z serii �art�w, kt�rych Epstein nie pojmowa�, i kt�rym specjalnie si� w tym momencie nie przejmowa�, bo mia� inne sprawy na g�owie.
-Spokojnie – doda� George.
-Wyluzuj – popar� go Johnny.
-JU�! – rykn�� Epstein wskazuj�c im r�k� wyj�cie na korytarz. Drzwi pokoju zamkn�y si� za nimi z trzaskiem i jedyne, co by�o w nim s�ycha� to cichy g�os radia:
-Nieoficjalnie wiadomo, �e w�r�d ofiar wypadku znajduje si� ci�arna �ona beatlesa, Paula McCartneya. Policja, kt�ra zabezpiecza teren odmawia jednak wszelkich komentarzy…
Czw�rka przyjaci� zbieg�a pr�dko po schodach, o ma�o z nich nie spadaj�c i zd��y�a pojawi� si� za odpowiednimi drzwiami dok�adnie w momencie kiedy dono�ny g�os Eda Sullivana og�asza�:
-Panie i panowie, The Beatles.
Na sali podni�s� si� gwar i cz�onkowie s�ynnego zespo�u wkroczyli dumnym krokiem na scen�. W tym samym momencie kto� inny podbieg� do rozw�cieczonego Epsteina i poprosi� go do telefonu.
-Halo! – odebra�, warkn�wszy nieuprzejmie do nikomu nic nie wadz�cej, zupe�nie niewinnej s�uchawki. – Nie, w tym momencie jest na antenie. Prosz� poda� numer, przeka�� mu jak tylko b�dzie m�g� oddzwoni�… Co si� sta�o? – nagle twarz Briana zrobi�a si� o kilka odcieni bledsza, a on sam zacz�� wypowiada� si� w o wiele mniej zdenerwowany spos�b. - Wielkie nieba… Czy co� ju� wiadomo?

***

-A wi�c naprawd� wzi��e� �lub? – spyta� jeden z reporter�w kieruj�c wzrok w stron� u�miechni�tej twarzy McCartneya. – Nie mog� w to uwierzy� – doda� szczerze zaskoczony. Czw�rka ch�opc�w z Liverpoolu natychmiast w przerwie mi�dzy wyst�pami zosta�a otoczona chmar� fotoreporter�w pragn�cych wykorzysta� dos�ownie ka�d� sekund� ich drugiego oficjalnego pobytu w Stanach Zjednoczonych. Paul na potwierdzenie s��w reportera uni�s� d�o� pokazuj�c wszystkim zebranym b�yszcz�c� w �wietle fleszy z�ot� obr�czk�.
-B�dziesz to musia� przebole�, przegapi�e� swoj� szans� – odpar� Lennon roz�mieszaj�c ameryka�sk� pras�.
-Chodzi mi o to, o czym m�wi�e� do niedawna w wywiadach –wyja�ni� m�czyzna. - Twierdzi�e�, �e nie chcesz si� �eni�.
Teraz to McCartney zrobi� niezwykle zdziwion� min�.
-Nigdy nic takiego nie m�wi�em – zapewni�. Reporter zacz�� grzeba� gdzie� w swojej wypchanej najr�niejszymi czasopismami torbie. Po chwili szukania znalaz� odpowiedni� karteczk�.
-Mam tu na dow�d wycinek z egzemplarza ,,Billboardu”, bodaj�e, chyba sprzed roku – powiedzia�, po czym przeczyta� s�owa McCartneya: ,,Nie zamierzam si� na razie ustatkowa�, my�l�, �e to jeszcze nie m�j czas”, czarno na bia�ym Paul – po tych s�owach przekaza� wycinek George’owi, kt�ry zacz�� czyta� go z uwag�, nie przypominaj�c sobie, by zesp� udziela� ,,Billboardowi” jakiegokolwiek wywiadu, a ju� na pewno nie rok wstecz.
-Widzisz, i to jest po raz kolejny dow�d na to jak wy, dziennikarze, przekr�cacie nasze s�owa – bez cienia pretensji w g�osie, za to niezwykle spokojnym i skorym do dyskusji tonem odrzek� Paul. -Nie zaprzeczam temu, co wtedy m�wi�em, ale nie chodzi�o mi o to, �e zostan� wiecznym kawalerem, po prostu, no wiesz, nie pr�bowa�em na si�� szuka� prawdziwej mi�o�ci – wyja�ni�. - �mieszy mnie postawa ludzi, kt�rzy w pewnym wieku m�wi� sobie: ,,O, mam tyle a tyle lat, czas si� ustatkowa�, mie� rodzin�.”, a potem �eni� si� z pierwsz� lepsz� kobiet�, nie b�d�c nawet pewnymi w�asnych uczu� i do ko�ca �ycia �a�uj�, �e nie poczekali nieco d�u�ej ze zwi�zaniem si� z odpowiedni� osob�, mam nadziej�, �e wiesz o co mi chodzi – zako�czy� swoj� wypowied�.
-Powiedzia� facet, kt�ry o�eni� si� po sze�ciu miesi�cach znajomo�ci i za moment b�dzie mia� dziecko – dogryz� mu Ringo. Nie by�o to jednak powiedziane w z�o�liwo�ci, raczej zalicza�o si� do kategorii ironii z czystej sympatii.
-W�a�nie, jak w og�le si� poznali�cie? – spyta�a jasnow�osa kobieta z pi�rem i notatnikiem, w kt�rym notowa�a nawet u�o�enie pojedynczych w�os�w beatles�w, w d�oniach.
-Na koncercie – odpowiedzia� Paul.
-Tak, ja j� pierwszy wypatrzy�em – pochwali� si� Starkey.
-Podszed� do mnie w przerwie mi�dzy piosenkami i pokaza� na ni� palcem ze s�owami: ,,O sp�jrz, tam jest jaka� normalna dziewczyna.” – po wypowiedzi McCartneya �urnali�ci wybuchli �miechem.
-Co macie na my�li? – otar�szy �z�, kt�ra pojawi�a si� zaraz po zabawnym dialogu, zapyta� jaki� reporter.
-Ca�a reszta dziewcz�t, jak to zwykle na naszym koncercie wrzeszcza�a niemi�osiernie, p�aka�a i rwa�a sobie w�osy z g�owy – odpar� Harrison. -co nie znaczy, �e tego nie lubimy, oczywi�cie – doda� natychmiast– no a ona wygl�da�a na zupe�nie spokojn�, po prostu przysz�a na koncert… pos�ucha� naprawd� dobrej muzyki. – ostatnie s�owa podyktowa� dwa razy upewniaj�c si�, �e w�a�nie w takiej formie jego wypowied� pojawi si� w prasie.
-Wi�c po koncercie zapyta�em jak ma na imi� i gdzie pracuje –doda� Paul.
-A potem przez tydzie� szuka� biurowca, w kt�rym pracowa�a u ojca – tu John pog�adzi� McCartneya po g�owie z pob�a�liwym u�miechem – je�dzili�my od budynku do budynku szukaj�c jej na o�lep, bo nasz kochany idiota nie wzi�� od swojej damy serca numeru telefonu.
Wypowied� Lennona dziennikarska bra� skwitowa�a jednym wielkim rozczulaj�cym ,,AWWWWWW”.
-Nie chcia�a mi go poda� – odpar� Paul. – Mieszka�a z rodzicami i nie chcia�a, �eby jej ojciec dowiedzia� si�, �e spotyka si� z gwiazd� – wyja�ni� ich pocz�tkowe problemy.
-Ach, kochany pan Smith – rozmarzy� si� Lennon. – Bi� go tak d�ugo, dop�ki Paulie nie straci� przytomno�ci .
Wszyscy zn�w pok�adali si� ze �miechu.
-Widzisz jak ci wsp�czuj� Paulie? – spyta� John pokazuj�c g�ow� dziennikarzy.
-To oczywi�cie nie prawda, chocia� rzeczywi�cie nie by� zadowolony – przyzna� McCartney.
-Czyli Elisabeth rzeczywi�cie jest c�rk� tego Artura Smitha, wsp�w�a�ciciela najwi�kszej firmy produkuj�cej sprz�ty u�ytku domowego? – spyta� dociekliwie jeden ze starszych pismak�w.
-Tak, zgadnijcie co dostali�my na prezent zar�czynowy? –ze s�odkim u�mieszkiem na twarzy zada� pytanie Paul. Ameryka zn�w sika�a po nogach.
-I na prezent �lubny. – doda� Lennon.
-A jeszcze tyle okazji przed wami… - u�wiadomi� im Harrison.
-Paul McCartney, dzi� muzyk, jutro sprzedawca sprz�t�w RTV i AGD. – za�artowa� jeden z reporter�w.
-B�dziesz mia� u mnie sta�� zni�k�. – zapewni� McCartney.
-Ale Lizzie, mog� m�wi� Lizzie?- zapyta� w ten pr�dki, dziennikarski spos�b, nie czekaj�cy na odpowied� m�czyzna o czarnych w�osach i grubych okularach, kt�re nadawa�y mu wr�cz karykaturalny wygl�d. - Lizzie mieszka�a w Stanach, tak? – spyta�, zastanawiaj�c si� nad ich dalszymi losami.
-Tak, nasze go��bki grucha�y do siebie na odleg�o�� przez ca�e dwa miesi�ce, potem Liz przyjecha�a na wakacje do Anglii – wyt�umaczy� John.
-I ju� tam zosta�a – zako�czy� Paul.
-Dlaczego tak szybko si� pobrali�cie? – kontynuowa� wywiad reporter. - Sze�� miesi�cy. – przypomnia�.
-Tak naprawd� to dziewi�� – skorygowa� jego wypowied� Paul. – Przez pewien czas uda�o nam si� ukrywa� przed �wiatem.
-Mimo wszystko, to i tak nied�ugi okres – przyzna� m�czyzna. - George, na przyk�ad…
-Ej, co masz do mnie? – obruszy� si� beatles.
-Nic, ale m�wi�, �e ty na przyk�ad nie o�eni�e� si� ze swoj� wieloletni� dziewczyn�, Pattie. Ale Paul, ty tak samo, by�e� przecie� z Jane…
-Je�li chodzi o Jane, to ca�� spraw� wyja�nili�my sobie po przyjacielsku – zapewni� McCartney - tym bardziej, �e nigdy nie zdradzi�em jej z Liz – doda�. - Jane zawsze potrafi�a zachowa� klas�, nie robi�a mi scen.
-Ale czemu tak szybko ten �lub? – dr��y� pismak.
-Bardzo chcieli�my mie� z Liz dziecko, ale ze wzgl�du na zdanie jakie w sprawie dzieci przed �lubem mieli nie tylko jej rodzice, ale i m�j ojciec… no w og�le i opinia publiczna… - tu Paul zawaha� si� jak ubra� w s�owa to, co mia� na my�li. – C�, wszyscy wiedzieli, �e si� spotykamy, nie chcia�em, by ludzie my�leli, �e �eni� si� z ni�, bo zrobi�em jej dziecko – wyja�ni�. - I nie mam nic do George’a i Pattie – m�wi�, gdy� zwykle w wywiadach gada� do momentu, a� nie wyczerpa� wszystkich poruszonych zagadnie�. - To, �e oni nie wzi�li �lubu nie znaczy, �e s� gorsi. Ja i Liz chcemy podj�� taki krok, oni jeszcze nie, ale to wcale nie znaczy, �e kochaj� si� mniej czy s� mniej dojrzalsi od nas – George spojrza� na niego i u�miechn�� si� z wdzi�czno�ci� s�ysz�c te mi�e s�owa.
-A gdzie teraz jest Elisabeth? – wkr�tce maj�cy zosta� ojcem beatles us�ysza� kolejne pytanie.
-W Waszyngtonie, zatrzyma�a si� u rodzic�w – odpar� z u�miechem Paul. Gdyby nie wyst�p, sam by do niej do��czy�, martwi� si� o ni� w ka�dej chwili, kiedy jej przy nim nie by�o, cieszy� si�, �e obydwoje zawsze mogli liczy� na pomoc jej rodzic�w. Stoj�cy za scen� w towarzystwie kilku pomocnik�w re�ysera Brian chodzi� w k�ko nie b�d�c pewnym jak� decyzj� powinien podj��. Przerwa na reklamy po kt�rej mia� nast�pi� ostatni wyst�p zespo�u zbli�a�a si� nieuchronnie i Epsteinowi �o��dek podchodzi� ju� z nerw�w do gard�a. Z jednej strony rozs�awienie by� mo�e jednego z najlepszych singli w historii, z drugiej nie cierpi�cy zw�oki wypadek.
-Nie mo�emy mu tego powiedzie� teraz, nie w �rodku nagrania – przekonywa� go czarnow�osy m�czyzna z planem wyst�pu w r�ku.
-Mamy to przemilcze�? – powiedzia� kto� inny. - Wiadomo�� posz�a po studiu, i tak kto� mu powie – zapewni�. Logicznie rzecz ujmuj�c, stwierdzenie to by�o najbli�sze prawdy. Brian westchn��. Trudno, nie b�dzie wielkiego solowego popisu McCartneya. Nie m�g� mu tego zrobi�, zbyt dobrze wiedzia� jak bardzo zale�a�o mu na �onie. By� przy nim przez ca�y ten czas, widzia� jak� szczer� i prawdziw� mi�o�ci� si� darz�. Skinieniem r�ki przywo�a� piegowatego bruneta, kt�ry odpowiada� za ko�cowy efekt wyst�pu.
-Powiedzcie im, �e maj� zagra� You Like Me Too Much zamiast Yesterday i przyprowad�cie Paula za kulisy.

***

Tu wspomnienia McCartneya z miesi�ca na miesi�c stawa�y si� p�niej coraz bardziej rozmyte. Czy wzi�� samoch�d Briana, czy kogo� z ekipy? Czy przekroczy� dozwolon� na drodze pr�dko��? Czy w��czy� �wiat�a, czy jecha� po ciemku? Nie mia� poj�cia, jedyne co wiedzia�, to, �e jakim� cudem w jego r�ce znalaz�y si� kluczyki do samochodu i pogna� jak szalony do szpitala, w kt�rym, zgodnie z informacj�, mia�a znajdowa� si� jego �ona. Co si� dok�adnie sta�o, tego pewien nie by�. ,,By� wypadek, Liz jest w szpitalu” – wszystko co us�ysza�. Z b�yskiem w oku pyta� Briana, czy na pewno nie b�dzie potrzebny na ko�cu programu, chocia� wiedzia�, �e i tak nie by�by w stanie wykrztusi� z siebie s�owa ani nawet chwyci� gitar� w odpowiedni spos�b. Wpad� do szpitala, nie by�o dobrze. Dziesi�tki rodzin, dzieci, m��w i �on czeka�o na informacje o swoich najbli�szych, niekt�rzy p�akali, dowiedziawszy si� najgorszej z mo�liwych informacji, inni pocieszali si� w nadziei, �e mo�e ich ukochanych los potraktuje �askawie. Jemu by�o o tyle �atwiej, �e natychmiast zosta� rozpoznany, m�oda piel�gniarka podesz�a do niego pytaj�c si� czy ma ju� jakiekolwiek informacje o �onie.
-Co z Lizzie? Z dzieckiem? Wszystko w porz�dku? – m�wi� chaotycznie, nie bardzo wiedz�c od czego powinno si� zacz�� w takiej sytuacji. Kobieta pog�adzi�a go po ramieniu.
-Prosz� si� uspokoi� – powiedzia�a �agodnym tonem, pr�buj�c chocia� w ten spos�b pom�c przera�onemu m�czy�nie.
-Co z Lizzie? – spyta� ponownie.
-Pa�ska �ona zosta�a tu przywieziona z wypadku, w tym momencie jest operowana… - piel�gniarka m�wi�a szybko, jak gdyby mia�o to cokolwiek zmieni�, zmniejszy� b�l tych s��w.
-Jezu Chryste – McCartney poczu�, �e nogi zaczynaj� si� pod nim ugina�. - Jak bardzo z ni� �le? – zada� pytanie boj�c si� us�ysze� odpowied�.
-Wszyscy uczestnicy wypadku s� w ci�kim stanie, lekarze robi� co w ich mocy. – zapewni�a kobieta.
-Ale b�dzie dobrze, tak? – Paul chwyci� j� za r�k�. – Niech mi pani powie, �e b�dzie dobrze – b�aga�.
-Prosz� czeka�, lekarz mo�e si� zjawi� lada moment – poleci�a mu.
-A mo�e mi pani powiedzie�… - zacz�� niepewnie. - Moja �ona by�a w 5 miesi�cu ci��y, czy dziecko…
-Niestety nie mam na ten temat informacji, niech pan czeka – prosi�a go. Nie potrafi� si� uspokoi�, ka�da minuta trwa�a godzin�. Na zmian� chodzi� w t� i z powrotem, siada�, ukrywa� twarz w d�oniach ca�� energi� wk�adaj�c w to, by si� nie rozklei�. Jeszcze nic nie by�o wiadomo, nic nie by�o pewne, �zy mog�y si� okaza� zupe�nie bezzasadne. Po p� godziny kator�niczego czekania, kt�re wydawa�y mu si� wieczno�ci� zobaczy� w oddali korytarza znajom� posta�.
-John – obj�� przyjaciela podbiegaj�c do niego. Tak bardzo potrzebowa� w tej chwili wsparcia.
-Co si� sta�o? – Lennon wygl�da� na przejmuj�cego si� wszystkim w r�wnym stopniu co on. McCartney szczerze by� mu za to wdzi�czny, on zawsze rozumia� w pe�ni jego uczucia. Widzia�, jak Paul m�czy si� z w�asn� bezsilno�ci�, z bezkresn� niemoc�, kt�ra go po prostu dobija�a. Chcia� zrobi� dla niej wszystko, nie m�g� zrobi� nic.
-Nie wiem, by� jaki� wypadek, operuj� j�. –be�kota� zdruzgotany tak niewielk� wiedz� o stanie �ony.
-Co ona tu w og�le robi�a? – zada� kolejne pytanie John.
-Nie wiem, pewnie chcia�a przyjecha� do mnie – domy�li� si� Paul. – Cholera, to jest takie zagmatwane.
-Na pewno b�dzie dobrze – pociesza� go przyjaciel.
-A je�li co� si� stanie dziecku? Nie prze�yj� tego, John, nie prze�yj� – biadoli� m�czyzna w dalszym ci�gu.
-Paul, Paul! – Lennon chwyci� go za po�y marynarki i porz�dnie potrz�sn�� cia�em przyjaciela. - We� si� w gar��, Lizzie by si� �mia�a gdyby� si� przy niej pop�aka� – u�miechn�� si� do McCartneya, kt�ry odwzajemni� to natychmiast. Przez chwil� nie martwi� si� ju� tak bardzo. W takich chwilach cz�owiek potrzebuje kogo�, na kogo zawsze mo�e liczy�.
-A gdzie George, Ringo? – spyta� Paul, chocia� nie czu� si� przez ich nieobecno�� gorzej, mia� przy sobie drug� najbli�sz� mu osob� i tyle zdecydowanie mu wystarcza�o. Przyjacielska intymno�� Lennona by�a zdecydowanie lepsza ni� chaotyczna rozmowa z tr�jk� koleg�w z zespo�u naraz.
-Jak wszyscy si� dowiedzieli to zrobi�o si� straszne zamieszanie. Mnie Brian wypu�ci�, ale oni zostali, �eby nie przylecieli tu wszyscy dziennikarze – wyt�umaczy� John. Nast�pne dwie czy trzy godziny zdawa�y si� nie mie� ko�ca, nie mniej jednak Paul delektowa� si� rozmow� z przyjacielem, przynajmniej przez kilka pojedynczych minut nie zaprz�ta� sobie g�owy czarnymi scenariuszami. Co chwil� rzuca� si� na kolejnych lekarzy, kt�rzy, ku jego rozczarowaniu, zajmowali si� przypadkami rodzin innych oczekuj�cych. W ko�cu jednak podszed� do niego lekko ju� posiwia�y, na oko czterdziestopi�cioletni lekarz.
-Panie McCartney… - zacz�� powoli, niepewnie. Pracowa� w swoim zawodzie kilkana�cie lat, a takie wyznania nigdy nie przychodzi�y mu z �atwo�ci�, cho� reakcje bywa�y r�ne.
-Doktorze, co z moj� �on�, z moim dzieckiem? – z szale�stwem w oczach spyta� Paul. Lennon sta� za nim nieruchomo, rozpozna� ton lekarza, McCartney najwyra�niej go nie rozpozna�, albo przynajmniej stara� si� nie us�ysze�.
-U pa�skiej �ony dosz�o do rozleg�ego wewn�trznego krwotoku... – t�umaczy�.
-Nie. – Paul pokr�ci� przecz�co g�ow�. To nie mog�o by� kierowane do niego. To nie mog�o si� przytrafi� w�a�nie jemu.
-Starali�my si� zatamowa� krwotok, ale rany powypadkowe by�y zbyt obszerne… - usi�owa� wyja�ni� lekarz.
-Nie, to niemo�liwe… - Paul usiad� na �awce i ukry� twarz w d�oniach.
-A co z dzieckiem? – spyta� Lennon. McCartney z ostatkiem nadziei spojrza� na lekarza, kt�rego mina sta�a si� jeszcze bardziej pos�pna.
-By�o martwe ju� kiedy pa�ska �ona zosta�a tu przywieziona… - opu�ci� g�ow�, jednak mimo tego jego s�owa nadal by�y jasne i wyra�ne. Wyraz twarzy Paula zmieni� si� natychmiast. Smutek przerodzi� si� w co� innego, co�, co t�umaczy�o jego niesp�jne emocje, w gniew.
-Nie… - zaprzeczy�, jakby t�umacz�c sobie wszystko, co oznacza�y s�owa lekarza. - Nie! – krzykn��, a z ka�dym kolejnym s�owem jego g�os stawa� si� coraz dono�niejszy, coraz bardziej przesi�kni�ty nienawi�ci� i ch�ci� zemsty. - K�amiecie! – rykn�� tak, �e siedz�cy na ko�cu korytarza ch�opiec wtuli� si� w ramiona matki. - Zabili�cie je!
-Robili�my co w naszej mocy… - t�umaczy� lekarz. Nie pierwszy raz widzia� tak przejmuj�cy obraz rozpadaj�cego si� cz�owieka.
-Nie robili�cie! – zaprzecza� Paul. - Gdyby�cie si� starali, obie by �y�y!
-Jest mi bardzo przykro… - m�wi� przygn�biony lekarz.
-Nie my�lcie sobie, �e ujcie wam to na sucho! – McCartney nie mia� ochoty s�ucha� jego wyja�nie�. Jego nie by�o na sali operacyjnej, ale ten lekarz by�. Czemu nie robi� co do niego nale�a�o? Czemu nie stara� si� ze wszystkich si�, �eby ratowa� wszystko, co dawa�o Paulowi ch�� do �ycia?
-Banda nieudacznik�w w bia�ych fartuchach! – dar� si�, jak gdyby mia�o to przywr�ci� �ycie najwa�niejszych dla niego kobiet.
-Nie mieli�my �adnych szans… - z b�lem wyzna� doktor.
-Zaskar�� ca�y ten szpital! – odgra�a� si� w dalszym ci�gu McCartney. -Wszystkich! P�jdziecie siedzie�!
John stara� si� go obj��, ale przyjaciel nie dawa� si� okie�zna�. Chcia� wrzeszcze� a� zabraknie mu si�, a� wykrzyczy ca�y b�l i nieszcz�cie. Ale sekundy mija�y, a on nie czu� si� wcale lepiej.
-Niech pan ju� idzie doktorze… - poleci� Lennon, chwytaj�c Paula w strachu, �e ten m�g�by jeszcze chcie� si� na nim odegra� za strat� �ony i dziecka.
-Jak mogli�cie j� zabi�? –krzycza� za nim. - Jeste�cie mordercami!
-Paul, to nic nie da… - przekonywa� go John.
-Zostaw mnie! – m�czyzna wyrwa� mu si� po raz kolejny. - To jest rze�nia, a nie szpital! – powiedzia� jeszcze w stron� znikaj�cej w holu sylwetki lekarza, po czym odwr�ci� si� w stron� przyjaciela. - S�ysza�e� co im zrobili?! – spyta� z w�ciek�o�ci� w oczach wci�� nie dowierzaj�c temu, co przed chwil� si� wydarzy�o.
-Nie pomo�esz im ju�… - pr�bowa� wyt�umaczy� mu Lennon.
-Jak mogli to zrobi�?! Zabili je! – wy� Paul osuwaj�c si� na kolana. W�ciek�o�� powoli ust�powa�a, z oczu pop�yn�y pierwsze �zy. -Zabili je! - powt�rzy� zd�awionym g�osem nie potrafi�c podnie�� si� z pod�ogi. -John, zabili moje dziewczynki! – obj�� nogi stoj�cego przed nim przyjaciela. -Jak oni mogli?
-Nie wiem, Paul, nie wiem… - odpar� nie umiej�c wykrztusi� z siebie nic, co wydawa�oby si� w tej chwili odpowiednie John. Wszystko si� zmieni�o. Ten trzymaj�cy nerwy na wodzy m�ody cz�owiek pokaza� twarz, jakiej Lennon nie zna� do tej pory. Zrozumia�, �e teraz nic ju� nie b�dzie takie jak dawniej. dnia Sob 22:56, 11 Lut 2012, w ca�o�ci zmieniany 3 razy

Tym razem bardziej opisowo, za co bardzo przepraszam, bo sama nie przepadam za zawi�ymi wypocinami godnymi Elizy Orzeszkowej, ale po prostu trudno jest za pomoc� dialog�w opisa� dzie� z �ycia jednej samotnej osoby.
-Nie pami�tam… - zrezygnowanym tonem odpowiedzia� Paul. - Ju� nie pami�tam.
Lennon prychn�� w pogardzie dla jego hipokryzji. Pokr�ci� g�ow� niedowierzaj�c w�asnym uszom.
-Wiesz co, mo�e rzeczywi�cie trac� czas – o�wiadczy� w ko�cu. Podni�s� si� z kanapy i spojrza� na McCartneya. - Szkoda, wielka szkoda – doda�. Kiedy tylko zamkn�y si� za nimi drzwi,
No wiesz, John - reagowa� a� tak? Troch� przesadzi� w moim odczuciu. ;c

Podoba�o mi si�, historia Paula jest poruszaj�ca, jednak fragment z p�j�ciem na cmentarz przenios�abym dalej - po wspomnieniach Paula. Chyba bardziej bym si� zszokowa�a, gdybym nie wiedzia�a o jej �mierci i czyta�a ten wywiad, m�wienie o niej, a potem ca�� sytuacj� w szpitalu.
Og�lnie: ciekawe i czekam na dalsz� cz��.

Ja wiem, ale chcia�am ten cmentarz w�adowa� dop�ki Paul by si� nie schla�.
A Johna sie nie czepiaj, w ko�cu tyle razy pr�bowa� mu pom�c wcze�niej. Nawet jemu brakuje argument�w.
Ale dla cz�owieka z sytuacj� Paula trzeba wi�cej zrozumienia, no. :C
Poczekamy, zobaczymy. ;)
O jaaaa. Nie wiem co powiedzie�. �wietne, �wietne. R�wnie� czekam na kolejna cz��. Ciekawa jestem, co zrobi Paul.

Szczerze m�wi�c te� jestem ciekawa

To niezno�ne uczucie, gdy czytasz ostatnie zdanie i czujesz wszechogarniaj�cy niedosyt. My�l�, �e �adne s�owa nie s� w stanie opisa� tego, jak strasznie mi si� podoba. C�, tak wi�c pozostaje mi tylko prosi� Ci�, aby� szybko napisa�a CHAPTER IV.
CHAPTER IV
Jak okiem si�gn�� w ogrodzie letniej willi Smith�w wszyscy bawili si� znakomicie. Zgodnie z pro�b� nowo�e�c�w �lub zaplanowano jako skromn�, niemal�e kameraln� uroczysto�� – zaledwie czterystu go�ci, przeja�d�ka bia�o-z�ot� karoc� od bram zabytkowego ko�cio�a a� do trzypi�trowego domku z basenem, kt�ry, ��cznie z ogrodem, nie zajmowa� wi�cej ni� dwana�cie hektar�w. No i kilka nieistotnych szczeg��w jak kelnerzy, barman, profesjonalny fotograf, kamerzysta, Roy Orbison jako t�o muzyczne uroczysto�ci, sztu�ce ze szczerego z�ota, pi�ciopi�trowy tort z robionymi na zam�wienie figurkami m�odej pary. Takie tam, drobnostki. Nie znaczy�o to oczywi�cie, �e pa�stwo Smith nie znali warto�ci pieni�dza, wprost przeciwnie, jednak �adne z nich nie uwa�a�o, �e istnieje jakakolwiek granica w dogadzaniu swej jedynej c�rce w ten szczeg�lny dzie�. Oczywi�cie samej zainteresowanej te� niczego nie brakowa�o. Jej planowany wygl�d nawet dla narzeczonego by� pilnie strze�on� tajemnic� a� do momentu kiedy nie przekroczy�a progu kaplicy prowadzona do �lubnego kobierca przez ojca. Wzrok, jakim obdarzy� j� w tamtej chwili jej przysz�y m�� by� wprost nie do opisania, wzrok jakim obdarzyli j� jego najlepsi przyjaciele niestety te�, co dla nich poskutkowa�o jedynie gro�b� wyd�ubania oczu ze strony oburzonych �on, a w przypadku George’a oburzonej narzeczonej. G�ste blond w�osy si�gaj�ce do po�owy plec�w Elisabeth zosta�y natapirowane i potraktowane tak� ilo�ci� lakieru, kt�ra wystarczy�aby chyba dla tuzina kobiet, wszystko dla nadania im naturalnego wygl�du, kt�rego jednocze�nie nie by�by w stanie zniszczy� wiatr, deszcz, ani, przypuszczalnie, bomba atomowa. Czo�o przys�ania�a jej �wie�o podci�ta grzywka, kt�ra dope�nia�a efektu idealnego uczesania – dok�adnie takiego, jaki Liz wypatrzy�a u Bridgitte Bardot, dok�adnie takiego, jaki preferowa� jej narzeczony. Oczywi�cie, cho� pewnie i taka ewentualno�� zbytnio nie przeszkadza�aby McCartneyowi, nie tylko dzi�ki osza�amiaj�co u�o�onych w�osach panna Smith wygl�da�a tak wspaniale. Kr�tka koronkowa sukienka z d�ugimi r�kawami, o kroju popularnym w latach pi��dziesi�tych –z lekko rozkloszowanym do�em - doskonale podkre�la�a perfekcyjn� figur� kobiety, a bia�e pantofle na wysokiej szpilce sprawia�y wra�enie jak gdyby jej i tak ju� nieko�cz�ce si� nogi by�y jeszcze d�u�sze. Efektu dope�nia� pojawiaj�cy si� b�g-jeden-wie sk�d w g�stwinie w�os�w welon z niezbyt sztywnego materia�u. Mo�na by�o oczywi�cie uzna� to za jawn� hipokryzj�, podobnie zreszt� jak bia�y kolor sukni, ale Lizzie zgadza�a si� z Paulem w tej kwestii, �e w zasadzie nikogo nie oszukiwali. On by� jej jedynym partnerem i, praktycznie rzecz ujmuj�c, nie by�o wi�kszej r�nicy czy pierwszy raz kochali si� przed czy po �lubie. A wszystkie te elementy �lubnego stroju niezwykle sprzyja�y urodzie narzeczonej McCartneya. Zaraz po wyj�ciu z ko�cio�a zostali obsypani chyba z ton� bia�ych i r�owych p�atk�w r�. Kolejny ,,skromny” wydatek pana Smitha. Przez ca�� d�ugo�� trwania wesela nie m�wiono o niczym innym jak tylko o wspaniale wygl�daj�cej m�odej parze, cho� czarny garnitur Paula nie prezentowa� si� nawet w po�owie tak dobrze jak sukienka Liz. Dooko�a bawi�y si� roze�miane dzieci targaj�ce za uszy z mi�o�ci� prezent dla m�odych od niezbyt zamo�nej przyjaci�ki Lizzie – szczeniaka rasy owczarek staroangielski imieniem Martha, Ruth, matka Elisabeth do znudzenia opowiada�a wszystkim pi�kn� histori� jej zar�czyn. McCartney stoj�cy za swoj� �wie�o po�lubion� �on� obj�� j� w talii i mocno przyci�gn�� do siebie zbli�aj�c usta do jej ucha. Fotograf pstrykn�� kilka zdj�� z rozczuleniem rzucaj�c ci�gle komentarze w stylu: ,,Ach, no sp�jrzcie jak oni s� w sobie zakochani!”. Gdyby podszed� cho� troch� bli�ej nowo�e�c�w us�ysza�by prawdziwe s�owa Paula, kt�ry po p� godziny u�miechania si� do wszystkich naoko�o i wlewania w siebie hektolitr�w szampana postanowi� si� skoncentrowa� na my�li, kt�ra tkwi�a mu w g�owie ju� od chwili, kiedy zobaczy� swoj� ukochan� po raz pierwszy tego dnia.
-Mam ochot� Ci� przelecie� – zamrucza� gryz�c Elisabeth delikatnie w ucho.
-Paulie – odpar�a roze�miana kobieta – nie mo�emy, wszyscy na nas patrz�.
-To niech patrz� –odpar� bez ogr�dek McCartney. - Mam ochot� kocha� si� z tob� tu i teraz.
Porusza� delikatnie biodrami, cho� i bez tego obejmowana przez niego Lizzy czu�a jak wielkie wra�enie wywar� na nim jej wygl�d. Poza ca�� swoj� dojrza�o�ci� i odpowiedzialno�ci� Paul by� m�czyzn�… nie umiej�cym u�ywa� m�zgu, kiedy w gr� wchodzi�o my�lenie inn� cz�ci� cia�a.
-Kochanie… - zacz�a zn�w, ale m�� szybko zakry� jej usta d�oni�.
-Rzuci�em dla Ciebie palenie, bo nie znosi�a� tego zapachu i jestem z tego powodu bardzo zestresowany... I musz� si� zrelaksowa�… - t�umaczy� si� ca�uj�c j� po szyi, pr�buj�c na wszelkie mo�liwe sposoby przeb�aga� ukochan�. Nie mo�na by�o powiedzie�, �eby Elisabeth nie podziela�a jego chcicy, wprost przeciwnie, odlicza�a godziny do ko�ca przyj�cia, ale strach przed przy�apaniem ich przez obcych ludzi… przez w�asnych rodzic�w… przez ojca Paula odwodzi� j� od dopuszczenia do g�osu pierwotnych instynkt�w. W ko�cu jednak da�a za wygran�.
-Tylko je�li ci si� uda… - zacz�a, ale McCartneya ju� przy niej nie by�o. Na z�amanie karku gna� przez ogr�d a� do obszernego salonu, w kt�rym bawi�a si� reszta go�ci. Szuka� kogo� godnego zaufania, a jednocze�nie wyrozumia�ego i w pe�ni popieraj�cego ide� przyspieszenia dope�nienia ma��e�skiego obowi�zku.
-John! – podbieg� do przyjaciela i spojrza� mu g��boko w oczy. -John, kochasz mnie?
-Oczywi�cie – odpar� Lennon kt�ry, o dziwo, by� tego dnia od McCartneya znacznie bardziej trze�wy. - I wybaczam Ci ten �lub ca�kowicie – zapewni�.
-Ale zrobisz co� dla mnie? – m�wi�c to Paul po�o�y� swoje r�ce na ramionach przyjaciela. Johnny skierowa� wzrok na sporej wielko�ci nier�wno�� w jego prawej nogawce.
-No teraz to si� zaczynam ba� – przyzna� str�caj�c z siebie �apska napalonego m�czyzny.
-M�g�by� popilnowa� drzwi do �azienki na jakie� pi�tna�cie minut? – poprosi�.
-Pi�tna�cie? – Lennon spojrza� na stoj�c� pod �cian� Liz sk�adaj�c� r�ce w modlitewnym ge�cie celem przekonania przyjaciela zar�wno jej narzeczonego, jak i jej samej, do wsp�pracy. - Wystarczy Ci tylko tyle? – spyta� z drwin� w g�osie.
-Wystarczy�yby mi 3 minuty, ale nie chc� jej dzisiaj zawie��. – odpar� McCartney, pewny, �e je�li John odm�wi, to si�� przywi��e go do klamki i postawi na czatach.
-No tak, przyda jej si� odmiana, w ko�cu zawodzisz j� codziennie… - zacz�� droczy� si� z nim Lennon.
-To jak? – Paul nawet nie by� w stanie zidentyfikowa� tonu jakim m�wi� do niego przyjaciel, nie o tym teraz my�la�. Po chwili zobaczy� jak John kiwa g�ow� potakuj�co.– �wietnie - chwyci� swoj� �on� za r�k� i drzwi si� za nimi zamkn�y. Kiedy tylko wpadli do �azienki od razu zrozumieli, �e o kosztach tego wesela b�d� powstawa� legendy. Dwa gigantyczne wazony z wi�zankami kwiat�w wielko�ci ma�ych s�oni�tek by�y tylko dope�nieniem efektu podziwu, jaki w pierwszej chwili wywo�ywa�y r�owe serpentyny, bia�e baloniki i mn�stwo delikatnych koronkowych serwetek, kt�re pokrywa�y dos�ownie ka�d� woln� powierzchni� w domu. W ca�ym mieszkaniu Paula nie by�o nigdy tyle dekoracji, co w tej chwili w niewielkiej �azience.
-Wygl�dasz tak… - powiedzia�, kiedy tylko odwr�ci� si� od drzwi.
-Daj spok�j – Liz bezceremonialnie zacz�a rozpina� jego rozporek.
-I za to Ci� kocham… - w podziwie nad jej temperamentem odpar� Paul. Nie by�o czasu na s�owne gierki, nie by�o czasu na dok�adne zdj�cie garderoby. Podeszli do �ciany i McCartney w duchu podzi�kowa� niebiosom, �e sukienka Liz jest tak kr�tka i szeroka. Ledwie zsun�� jej majtki ju� znalaz� si� w niej bez �adnego zahamowania pchaj�c swoje nabrzmia�e przyrodzenie coraz g��biej i mocniej.
-Przepraszam, �e tak… tutaj… -wydysza� - �e teraz… ale naprawd�… jeste� najseksowniejsz� kobiet� jak� widzia�em… - poca�owa� j� delikatnie w usta. To zaledwie mu�ni�cie wargami jej ust tak zupe�nie nie pasowa�o do szybkiego numerka, a jednak wydawa�o mu si�, �e nie ma niczego, co pasowa�o by w tym momencie bardziej.
-Dzi�kuj�… - Liz wbija�a swoje paznokcie tak mocno w ramiona Paula, �e czu� to nawet przez materia� niezbyt cienkiej marynarki. - Och… tak… - zamkn�a oczy, by w pe�ni m�c odda� si� tej nieziemskiej rozkoszy.
-Z�y dob�r sukni… - zgani� j� ma��onek. - Ona powinna to wszystko zakrywa�, twoje… - zacz�� szarpa� delikatny materia� pr�buj�c dobra� si� do jej obfitego biustu. - Cholera jak to �ci�gn��… - zakl�� nie potrafi�c znale�� adnego suwaka ani niczego podobnego.
-Z ty�u skarbie, z ty�u… - Liz pomog�a mu odpi�� wszystkie guziki. Teraz to dopiero oszala�. Ssa� jej sutki, liza� ka�dy, najdrobniejszy nawet fragment sk�ry. I ca�y czas przyspiesza�, by� ju� tak blisko… Zda� sobie spraw�, �e w�a�nie uprawia najlepszy seks swojego �ycia. Tak samo ostry i przepe�niony pikanteri� jak i bezkresem szczerych uczu�. R�n�� swoj� kobiet�, r�n�� j� bardziej ni� wszystkie dziwki w Hamburgu, gryz� j�, szarpa� jej ubranie, a jednak nie potrafi� si� opanowa� i w usta ca�owa� j� ju� delikatnie, prawie szczeniacko, ledwie muskaj�c wargami jej wargi, momentami nawet nie szukaj�c j�zyka. Lizzie widocznie musia�a rozumie� o czym my�li, bo spojrza�a na niego najbardziej uszcz�liwionym wzrokiem jaki tylko mo�na sobie wyobrazi� i u�miechn�a si� ca�uj�c go w sam czubek nosa. Byli ponad wszystkim i ponad wszystkimi, byli ca�ym �wiatem, byli wszystkim co si� liczy�o, byli tam ze sob�, dla siebie i tylko to ich obchodzi�o. Cia�em Liz zaw�adn�� silny dreszcz.
-Tak dobrze? – spyta� McCartney widz�c jej reakcj�. Po chwili sam poczu� co� podobnego.
-O Bo�e, Paul, o Bo�e! – zacisn�a powieki, z jej ust wyrwa� si� okrzyk przepe�niony rozkosz�.
-Och… Liz… - Paul przycisn�� j� do �ciany tak mocno, �e omal nie straci�a oddechu.
-Ej! Ciszej tam! S�ycha� was a� tutaj! – us�yszeli krzyk i walenie do drzwi Lennona.
-Och, och, tak, och tak. – po raz pierwszy w tej samej chwili wyj�czeli ostatnie s�owa. To by�o jak pora�enie wszystkich mi�ni, wszystkich nerw�w, ich cia�a nie poddawa�y si� ju� �adnej kontroli, przez t� kr�tk� chwil� nie mieli poj�cia co si� z nimi dzieje i ma�o ich to obchodzi�o. Wa�ne by�o tylko co czuli, b�ogi spok�j, niemal�e odurzenie si�� bezgranicznej mi�o�ci, kt�r� darzyli si� wzajemnie.
-Kocham Ci� – wyszepta�a Liz.
-Ja Ciebie bardziej – zapewni� j� Paul.

***

McCartney obudzi� si� na pod�odze z potwornym b�lem plec�w i poni�aj�co przemoczon� bielizn�.
-�wietnie – stwierdzi� le��c nieruchomo i patrz�c w sufit. – Mokry sen. Ile mam lat? Szesna�cie?
Wsta� z twardej drewnianej pod�ogi i uda� si� prosto pod prysznic. Poczu� na sobie strugi letniej wody, natychmiast podkr�ci� kurek z czerwon� kropk�. Gor�ca woda zacz�a sp�ywa� po jego nagim ciele, na ramionach i plecach do�� szybko pojawi�y si� liczne zaczerwienienia, spojrza� na wierzch swoich lekko poparzonych d�oni. Odczuwa� niewyt�umaczaln� przyjemno�� z poddawania si� takim torturom. Jego cia�o obrzydza�o go, budzi�o jego wstr�t. Gdyby m�g� najch�tniej pozwoli�by wodzie zmy� je z niego ca�e, zupe�nie przesta� akceptowa� samego siebie. Po kilku minutach zakr�ci� kran. Wychodz�c z �azienki ubrany jedynie w wys�u�ony szlafrok zauwa�y� na pod�odze b�yszcz�ce w �wietle ksi�yca kawa�ki rozbitego szk�a, powoli przypomnia� sobie co zasz�o poprzedniego dnia. Rozejrza� si� dooko�a szukaj�c �lad�w krwi – dopiero zda� sobie spraw� na jakie niebezpiecze�stwo narazi� Marth�, zbieg� na d� po schodach i ujrza� psisko drzemi�ce spokojnie na kanapie. Mimo wyra�nych sprzeciw�w McCartney zacz�� przewraca� j� na boki dokonuj�c dok�adnych ogl�dzin psiego cia�a, po czym, nie stwierdzaj�c �adnych uraz�w przytuli� do siebie suczk�, kt�ra z wdzi�czno�ci� odwzajemni�a blisko�� ob�linieniem zm�czonej twarzy swojego w�a�ciciela. Jakby mog�o jej si� co� sta�, jakby si� nie nauczy�a po kilku pierwszych razach, �e w rozbite przez Paula butelki nie nale�y wchodzi�. Prawdopodobnie jako jedyna by�a w stanie wyczu� jego emocje, przygn�bienie, ch�� odizolowania si� od �wiata i jednocze�nie przemo�ne pragnienie blisko�ci. Podrapa� j� za uchem, dawno tego nie robi�, po czym po�o�y� si� tu� obok wielkiej kud�atej towarzyszki �ycia g�adz�c j� po grzbiecie. Martha nic sobie nie robi�c z tych czu�o�ci ziewn�a przeci�gle i kontynuowa�a drzemk�. Poczu� jak oddycha, jak jej cia�o unosi si� i opada, by�o tak spokojnie, tak cicho, tak bezpiecznie…

***

-Czego tam? – warkn�� bez �adnych uprzejmo�ci Lennon tu� po podniesieniu s�uchawki. Po powrocie z domu Paula by� naprawd� zdo�owany. Julian wyrysowa� ju� ton� pocieszaj�cych obrazk�w, Cynthia pr�bowa�a podnosi� go na duchu jak tylko mog�a, niestety wszystko na nic. Nawet przespana wyj�tkowo spokojnie noc nie sprawi�a, �eby poczu� si� cho� troch� lepiej. –Tak… - powiedzia� opieraj�c si� o �cian�. -Nic. – mrukn�� po chwili wyjmuj�c z ust tl�cego si� papierosa. - Nic kurwa nie powiedzia�. – wyja�ni� ponownie. - Do jebanej w dup� kurwy n�dzy nic kurwa jego ma� nie powiedzia�! – trzasn�� r�k� w �cian�. Sam ju� nie wiedzia� co ma zrobi�, by pom�c przyjacielowi. -Jak to kurwa rozmawiali�cie? O czym? Beze mnie?! – jego ton podnosi� si� coraz bardziej. -Co?! – wrzasn�� w ko�cu nie mog�c uwierzy� w�asnym uszom. -Kurwa… Co wy odpierdalacie? – zaci�gn�� si� papierosem. Przez d�u�sz� chwil� milcza� s�uchaj�c swojego rozm�wcy. –Czyli kiedy dok�adnie? – zapyta�. Zn�w chwila przerwy. – Mam to w dupie! – rykn�� ko�cz�c rozmow�. – Mo�ecie je sobie wsadzi�, gwarantuj� niezapomniane doznania – po tych s�owach rzuci� s�uchawk� i osun�� si� pod �cian�. Co chwile rozdygotan� r�k� wk�ada� i wyjmowa� papierosa z ust. Do pokoju wesz�a Cynthia, s�ysza�a ca�� rozmow�, z braku lepszego pomys�u podesz�a do m�a i ukl�k�a przy nim.
-Co si� sta�o? – spyta�a z trosk� w g�osie.
-Zostaw mnie. – odepchn�wszy j�, Lennon wsta� i uda� si� do drzwi wyj�ciowych. –Wszyscy mnie w ko�cu zostawcie w spokoju! dnia Sob 23:46, 11 Lut 2012, w ca�o�ci zmieniany 1 raz
No faktycznie szybko, no ale to dobrze, dobrze

Co mog� powiedzie�? Co za �lub!

po czym, nie stwierdzaj�c �adnych uraz�w przytuli� do siebie suczk�, kt�ra z wdzi�czno�ci� odwzajemni�a blisko�� ob�linieniem zm�czonej twarzy swojego w�a�ciciela. Jakby mog�o jej si� co� sta�, jakby si� nie nauczy�a po kilku pierwszych razach, �e w rozbite przez Paula butelki nie nale�y wchodzi�. Prawdopodobnie jako jedyna by�a w stanie wyczu� jego emocje, przygn�bienie, ch�� odizolowania si� od �wiata i jednocze�nie przemo�ne pragnienie blisko�ci. Podrapa� j� za uchem, dawno tego nie robi�, po czym po�o�y� si� tu� obok wielkiej kud�atej towarzyszki �ycia g�adz�c j� po grzbiecie.
<3

Mam nadziej�, �e w przysz�o�ci mi nie odwali i �e nie b�d� mia�a takiego przepychu na weselu.

Z ka�dym kolejnym fragmentem to opowiadanie podoba mi si� coraz bardziej.

Mi�o mi to :)

Fixing a hole

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Menu