Sophie Morgan.

Start

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Sophie Morgan

Spojrza� na ni� zaintrygowany. Wygl�da�a niewinnie, prawie jak anio� – kt�rym nie by�a. Pod pow�ok� niewinnej i bezbronnej istoty kry�a si� moc. Umia�a dobrze ukrywa� swoje emocje, jej twarz by�� jak maska, lecz jej oczy zdradza�y wszystko. Pod rz�dem rz�s kry�a si� jej prawdziwa to�samo��. I tego w�a�nie si� ba�. Jej wzroku. Odwr�ci� si� i rzek�:
-Nigdy si� nie zmienisz… Ta wieczna pogo�, by udowodni� ludziom, �e jeste� najlepsza, to jest tw�j cel?
Us�ysza� cichy �miech dziewczyny. Kiedy si� odwr�ci� ona sta�a przy oknie patrz�c na krajobraz w deszczu. Nawet nie s�ysza� jej krok�w. By�a cicha, zwinna i zmys�owa. Idea�, kt�ry mia� z zasi�gu r�ki, i kt�rego nie umia� zdoby�.
- Nie chce nikomu udowodni�, �e jestem najlepsza. – sk�ama�a. Wiedzia�a, �e nie mo�e mu powiedzie� prawdy, mimo to nadal oszukiwa�a sam� siebie. Tylko nie wiedzia�a po co. – Tak. Masz racj� nigdy si� nie zmieni�. – odwr�ci�a si� do niego z lekkim u�miechem.
I to w niej kocha�. By�a tajemnicza, intryguj�ca i codziennie go zaskakiwa�a.
- Wreszcie si� w czym� zgadzamy. – doda� z ironicznym u�miechem na twarzy. Lubi� si� z ni� droczy�. Ale nigdy jej tym nie urazi�. Nie chcia� zmarnowa� tego co przez tyle lat budowa�, tej wi�zi, kt�ra teraz by�a mocna i pot�na. Wystarczy�o, tak niewiele by to wszystko zniszczy�.
Za�mia�a si�. Lubi�a to w nim, jego charakter by� skomplikowany a ona mia�a �wiadomo��, �e na nowo go poznaje. Co raz to lepiej i lepiej.
- Jeste� dzisiaj bardzo mi�y. Jest jako� ku temu okazja? – zapyta�a z nutka irytacji w g�osie i zawadzkim spojrzeniem. Robi�a to celowo i z premedytacj�, bo doskonale wiedzia�a, �e to go zawstydza. U�ywa�a swojej urody, by wzbudzi� zazdro��, a teraz zapragn�a jej u�y�, by obudzi� w nim zauroczenie, mimo to nie czu�a si� z tym �le. Przecie� mi�o�� nie zawsze jest oparta na prawdzie…
- Nie. – odpowiedzia� oboj�tnym tonem u�miechaj�c si� przy tym z wy�szo�ci�. Za bardzo j� zna�, by m�c nabra� si� na te sztuczki. By�a pi�kna, ale nie zawsze skromna. I ju� nie raz by� �wiatkiem, gdy wykorzystywa�a to przeciwko innym. Jej intrygi, u�miechy, czu�e s��wka… Wszystko to zna�. I czasami si� zastanawia�, czy nie robi�a tego celowo, by wzbudzi� w nim zazdro��. Mo�e dla niej by�o to logiczne, dla niego bezsensowne…
- Wiesz, dosz�am do wniosku, �e to jednak ty si� nigdy nie zmienisz… Ale wiesz, w sumie to… - urwa�a, i podesz�a do niego zwinnie, zawieszaj�c mu r�ce na ramionach.
Spogl�daj�c w oczy, nie dostrzeg�a przera�enia czy zmieszania lecz ekscytacj�. „Uda�o mi si�” pomy�la�am. I poca�owa�a go w policzek.
– To dobrze. – szepn�a my do ucha.
Pu�ci�a go i podesz�� z gracj� do drzwi, ogl�daj�c si� przez rami�, pos�a�a mu u�miech.
Potem wysz�a z pokoju, pozostawiaj�c go z zawodem na twarzy.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

jaciekrece.xlx.pl

Sophie Morgan.

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Menu