Donbas 2011 cz�� 2- Okolice Doniecka

Start

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Dzi� jedziemy elektriczk� z Mariupola do Doniecka. Po drodze mijamy drugi co do wielkosci kombinat Mariupola

Zimno jak szlag i wieje ze wszystkich szczelin. Rozgrzewamy si� lubelska �urawin�wka przywieziona jeszcze z Polski. W poci�gu handluj� wszystkim opr�cz upragnionych piero�k�w i warenik�w

Mo�na nabyc gazety- odpowiednik naszego „Super Expresu”- sk�d mozemy si� dowiedziec, ze Verka Serduszka wychodzi za m�� (ups, a ja myslalam, ze to facet

). Jest tez gazeta kryminalna „Cziornaja koszka” a na tytu�owej stronie rodzinne morderstwo pod Odess� z u�yciem pi�y spalinowej. Sprzedaj� tez krzy��wki, skarpety, robocze r�kawice albo lekko u�ywan� motyk�. Nosz� tez po wagonie co�, co przypomina szare, filcowe mufki- nie wiem czy to jest z psa, czy dla psa- ale nazywa si� „sobaczka”

Przemawia tez staruszka, kt�ra mia�a objawienie. Rozmawia�a niedawno z Matk� Bosk�. Teraz na swiecie alkoholizm, narkomania, z�odziejstwo, ale kto si� tego wyrzeknie to uda mu si� nawi�zac kontakt z si�ami nadprzyrodzonymi. Nie wszystko jednak od razu. Rozpoczynamy codziennymi rozmowami ze �wietymi, kt�rzy nam dadz� wskaz�wki jak postepowac dalej.

Elektriczk� jad� przewaznie starsi ludzie i wioz� drzewka na dzia�ke. Rozmawiaj�, �miej� si�, jedz�, graja w karty...

Jedzie tez jeden mlody, lat kilkanascie. Glowa wbita w ko�nierz modnej kurtki, zaci�ta , wr�cz wroga mina, s�uchawki szczelnie na uszach, ciemne okulary na oczach mimo jeszcze porannego mroku. Na kolanach laptop. Zdawaloby si�, ze stara si� wszystkimi mozliwymi sposobami odgrodzic od sympatycznego, elektriczkowego t�umu, udaje , ze nie ma z nim nic wspolnego, ze jest jest z innego, lepszego swiata. Ale mimo wielkich staran-dla nas jest integralnym skladnikiem tej donieckiej elektriczki, zabawnym i smutnym zarazem...

W Doniecku, nagle i bez ostrze�enia, wpadamy w inny �wiat.. Paskudny, drogi, szybki, g�osny, bezosobowy. �wiat, kt�rego mamy przesyt na co dzie� i od kt�rego staramy si� ucieka�.. Ju� wiem sk�d by� ten„m�ody” z pociagu..

Na dworcu kolejowym trwa remont- „No bo euro bedzie”- u�wiadamia mnie dumna babka w kolejowym uniformie. Z tej racji komnaty oddycha zamkniete, poczekalnia zamknieta. Kibel jest, ale nie tam gdzie zwykle, tak, tak, na pewno jest, ale nikt nie wie gdzie.. No to zdech� nasz ca�y plan kilkudniowego pobytu w Doniecku z noclegami na dworcu.. Pytam o noclegi w przydworcowym hotelu „Rubikon”. 350 UAH od osoby, a na dodatek wyelegantowany, zlany dezodorantem od�wierny m�wi do mnie po angielsku (choc zapytalam o nocleg normalnie). Patrze na niego z odraz�. On na mnie te�.. Nic tu po mnie..
Ruszamy zatem na poszukiwanie „nocleg�w rezerwowych”, kt�re spisalam z przewodnik�w albo ktos na forach polecal.. Hotel „Szachtar” jest po remoncie. Wygl�da jak szklana p�yta, kt�ra picuje do po�ysku kilka mr�wek zawieszonych na sznurkach.

Po „Dru�bie” zosta�a dziura w ziemi, „Olimp” w remocie.. „Dynamo” nie ma nawet szyldu, ale ma za to zgrymaszona niunie na pseudorecepcji, kt�ra o�wiadcza , ze ostatecznie mo�e �askawie sprawdzic w kartach czy maja jeszcze miejsca za 300 UAH.. Hotel „Eva” jeden wydaj�cy si� choc odrobine odpowiednio ekskluzywny do kosmicznej ceny.. I co wazne- mi�a obsluga, kt�ra zaraz zaczyna mi wymieniac jakie us�ugi maja w pakiecie, z kt�rych bym mogla korzystac podczas pobytu.. Kilka innych miejsc noclegowych wyglada tak, ze nawet nie wchodzimy zapytac.. Co za nienormalne miasto?!?!? Szukalam ju� noclegow w Odessie, Kijowie, Lwowie, Krakowie, Warszawie- a czego� podobnego nie by�o nigdzie!
Wok� buduja si� jakie� apartamentowce, a za wysokimi p�otami siedz� pozamykane na g�ucho ma�e sklepiki i bary... M�wi� tu, ze to ponoc wszystko z racji przyszlorocznego euro.. Grunt to wydac miliony na hotele, stadiony i „nowoczesny wizerunek miasta”- coby przez miesi�c szlachta mogla si� bawic.. To nic , ze 50 km dalej ludzie nie maja co je�c, a toksyczna ryba ze scieku pod kombinatem jest rarytasem..

Praktycznie nie widzia�am jeszcze miasta tak pe�nego kontrast�w jak Donieck... Przypominaja mi si� jakie� filmy o Ameryce Poludniowej gdzie szklane biurowce pod niebo otaczaj� osiedla slums�w, gdzie bogate mafie musz� jezdzic z ochron�, odpierajac� ataki uzbrojonych band wyg�odnia�ych dzieciak�w.. Wygl�da jakby Donieck w przyszlosci czeka� podobny los..

W calej stolicy Donbasu wie� przeplata si� z miastem, nowe ze starym, mieszaja si� ideologie i zwyczaje. Picowany na po�ysk dworzec i centra handlowe, a obok drewniane, zapadniete w ziemi� cha�upki.. Odnowiony koscio� przy mo�cie zdobionym w sierpy i m�oty. Nowego chyba jednak jest wi�cej, albo jest bardziej agresywne i wali w oczy

Nie udaje nam si� namierzyc zadnej normalnej knajpki tzn bez ciecia w drzwiach z wypisanym na gebie „wpuszczamy tylko noworuskich”. Po prawie 8 godzinach �a�enia i kilkunastu kilometrach zrobionych zakosami (�le si� chodzi ca�y dzien z plecakiem po asfalcie, oj �le...) g�odni jak wilki l�dujemy w zat�oczonym mcdoladzie, na jednym z bardziej obrzydliwych, rycz�cych rond miasta. Stoje jak durna w kilkudziesieciuosbowej kolejce po �arcie. Przede mna same wygolone �by z grubymi portfelami wypchanymi 500 i 200 hrywnowkami.. Teraz juz nie z�oty �ancuch na szyi jest wyznacznikiem pozycji spo�ecznej. Kazdy szanujacy si� , nowoczesny m�czyzna chodzi ca�y czas z bezprzewodow� s�uchawk� od kom�rki na uchu, poprawiaj�c co chwile czy dobrze siedzi i rozgladajac si� czy wszyscy widz�...

Ju� prawie nie majac �adnych nadziei chce spytac o noclegi w sklepie zoologicznym. Przede mna jakas lalunia przez p� godziny cos kupuje, wybrzydza.. Okazuje si�, ze ona kupuje „zestaw do manicure dla psa”.. Pilniczki, lakiery, brokaty.. Za cene wy�sz� ni� emerytura Jury z Siedowa... Nie mog�.. Wychodz�.. Zbiera mi si� na wymioty...

My�le tylko o tym by wsi�� w pierwszy lepszy autobus, pociag i wyjechac st�d, nie wazne w jakim kierunku.. Wyjechac- szybko i daleko., bardzo daleko.. Jak to mowi� o Moskwie- najlepiej na „sto pierwszy kilometr” bo tam zaczyna si� prowincja..
Nie dam 700 UAH za nocleg w hotelu, gdy tyle wynosi emerytura statystycznej, miejscowej babci! Ta kasa moglaby sprawic wiele radosci niejednemu, szaremu czlowiekowi w tym kraju.. Nie dam zarobic pier**** nowobogackim burakom!! Wole dac ta sume menelowi na w�dke, niech ma troche radosci w zyciu.. Mo�e da si� gdzie� przesiedziec noc w parku, na �awce? Bo dworcowa poczekalnia oczywiscie w remoncie...

Zagl�damy jeszcze do internatu „dla artyst�w cyrku”. Trzy lwy- dwa b�yszcz�ce i jeden puszysty pilnuj� wejscia, wsp�lnego dla owej bursy i chi�skiej restauracji.

Toperz zostaje z plecakami. Wchodze, uderza swojski zapach akademika

. Pytam babke w recepcji czy s� miejsca. Twierdzi, ze to nie hotel i jest dost�pny tylko dla cyrkowc�w. M�wie, ze jak trzeba to ja moge si� poduczyc. Przez my�l mi przechodzi aby zrobic kilka fiko�k�w w holu, ale chyba jestem zbyt zm�czona. Babka gdzie� dzwoni, rozmawia z kim� sciszonym glosem wi�c nie bardzo rozumiem, po czym wsadza mnie w winde, naciska cyferke „7” i brrrrrrum – jade gdzies do g�ry.. Tam czeka na mnie druga babka, kt�rej opowiadam �zaw� historie naszego spotkania z Donieckiem. Babka cos mruczy: „to ju� nie to miasto co kiedys..” i prowadzi nad do pokoju. 150 UAH i o 7 rano ma nas nie byc- bo nie wolno im przyjmowac obcych.... Uffffff, m�czace te jesienne wyjazdy bez namiotu..

Lokujemy si� w milym pokoiku na 7 pietrze. Widok z okna na ca�e miasto: wie�owce, markety, huty.. Okno zalepione kolorowym plastrem, przytulne kapy w kwiatki.. Tylko dlaczego o taki normalny nocleg trzeba walczyc?

Przera�a w dzisiejszym swiecie ta iluzja wyboru.. Mamy w miescie wiele hoteli tylko wszystkie tak samo ekskluzywne i za kosmiczne pieniadze.. Mo�na wybierac sposrod tysiaca oprawek na okulary w salonach optycznych- o ile chcemy kupic kwadratowe.. Mozemy kupic auto czy kom�rke z przeroznych firm- ale wszystkie wygladaja tak samo.. Mamy prawo glosu, mozemy wybierac rozne partie polityczne, ale wszystkie tak samo maja w d.. los przecietnego obywatela...

Oczywiscie w okolicy nie ma normalnego sklepu- musimy isc odstac godzine w obrzydliwym markecie, zeby zdobyc jedzenie.. Wieczorem degustujemy piwo „bie�yj miedwied” a jakas pobliska fabryka w��cza chyba nocny tryb pracy. Szyby zaczynaj� d�wieczec, wogole mury wpadaja w jakie� dziwne wibracje...

Wstajemy ciemna noc�, chyba gdzies ko�o 5 i wychodzimy na zimny swiat.. Obok p�onie kosz- mo�e jaki� turysta spedza� noc na �awce i tak chcial si� ogrzac?

Na dworcu w Doniecku podejmuje kolejna pr�be odnalezienia kibelka. Jest gdzies na koncu swiata, a elektryczka za 15 min. Pytam babuszek sprzedajacych pierozki- „Gdzie tu kibelek?”. Jedna z nich mi na to: „A kupisz pierozka?”- „Ale mi si� chce sikac nie je��”. Druga babuszka dostaje ataku smiechu, dlugo nie mo�e si� uspokoi�, po czym prowadzi mnie najkr�tsza drog� do kibla..

Zamykaja si� za nami drzwi elektriczki. I zn�w jest fajnie

Kwitnie handel- tym razem najwieksza popularnoscia ciesz� si� kolorowe kokardy. Babka przemierza pociag cala nimi obwieszona. Dyndaja na szyi, agrafkami przypiete do ubrania, kilka nawet wisi na uszach. Przygrywa tez jaki� go�� na harmoszce. To chyba najbardziej oplacalna praca- kazdy bez wyjatku wrzuca mu jaki� pieni��ek do torebki.

Wysiadamy w Gor�owce. 10 sekund i ju� wiem, ze polubilam to miasto! Zasiegamy informacji o noclegach u babki opiekuj�cej si� kibelkiem. Pyta czy wolimy wygodne kwatery czy mo�e przyfabryczny hotelik? Powstrzymujac emocje i nagly wybuch entuzjazmu odpowiadam spokojnie, ze chyba wole hotelik

Dalej k�adka nad torami, z kt�rej widac roznoksztaltne ha�dy, komunistyczny pomnik, chodnik pe�en szeleszczacych lisci, pamiatkowa tablica w miejscu ,gdzie Kutuzow mial odr�bana reke, polopuszczona fabryka, huczace maszyny, du�o drzew, jakby zdzicza�y park... Tak... Gor�owka nam si� bardzo podoba!!

Polecony hotelik okazuje si� zamkniety ale... jest wejscie od podw�rza! W srodku mi�a babka i przestronne wnetrza jakby dawnego pa�acu.

To musial by� jaki� bardzo elegancki hotel 30 lat temu

Dostajemy ogromny pokoj z widokiem na fabryk�.

Babka z recepcji informuje nas, ze ciepla woda b�dzie codziennie ale nie wiadomo kiedy- zalezy kiedy fabryka pu�ci

Dzi� w��czymy si� troche bez celu po miescie..tzn. celem jest kupienie mapy co wcale nie jest takie proste. Odwiedzamy wielki lokalny bazar gdzie jak zwykle najbardziej cieszy mnie stoisko rybne.

W Gor�owce zwraca uwag� mily tabor autobusowy.

Horyzont zamykaja szpiczaste ha�dy o ��obionych zboczach. Ruszamy w stron� jednej z nich.
Mijamy tereny wiejskie i jakby troche gorzyste, klimatyczne sklepy orurowane w charakterystyczny dla okolicy sposob.

Jakas babka dopytuje si� co tak zawziecie fotografuje w okolicy. I znow, jak kiedys we Lwowie, sytuacje ratuje kot. Babka puchnie z dumy gdy mowie jej, ze uwielbiam ukrainskie koty, puszyste, kolorowe i gruboogoniaste! I ze u nas nigdzie nie ma tak pieknych futrzak�w! Faktycznie kr�c�cy si� kolo obejscia kot robi ogromne wrazenie- wyjatkowo m�drze patrz�ce niebieske oczy, jaby lekko u�miechnieta mordka, wyglada jak jaki� zaklety szaman.. Przypomina mi tez troche sowe- nie wiem dlaczego...

Dalej przez chaszcze, b�otniste parowy i doline jakiegos strumyka docieramy do torowiska wiejskiego tramwaju. Mi�e wagoniki turkotaj� mi�dzy drewnian� zabudow�, na torach brykaj� cieleta i dostojnie pas� si� krowy, czochraj�c co chwile o s�up. Gdzies z boku powiewa pranie, kto� rabie drewno, dolatuje zapach domowego obiadu..

Na ma�ej w�skiej uliczce, gdzie chyba samoch�d przejezdza raz dziennie odkrywamy przejscie dla pieszych- chyba domowej roboty..

Docieramy w koncu w tereny kopalniane. Szyb z kilkoma z�batkami i gwiazd�- kt�ra mo�na zapalic tylko wtedy jak zostanie wykonana norma- jak uczyly „Kroniki Filmowe”

Biegam wok� robi�c zdjecia buchaj�cych par...

W hoteliku babka z recepcji popija z jakims gosciem w�deczke. Speszona, ze ja nakry�am zaczyna si� t�umaczyc „Bo tu teraz tak zimno”. Maj�c nadzieje, ze nas zaprosz� do flaszeczki potakuj�: „Oj tak, zimno, nawet bardzo zimno”. Za 5 min przychodz� do nas do pokoju i nam w��czaja klimatyzacje, zeby ogrza�a pok�j... No to �esmy si� dogadali...

Kolejny dzien jest pochmurny i zimny. Bardzo zimny. Ubieramy na siebie wszystkie cieple ubrania, nawet we�nian� czapke. Nie pomaga! Zimno! Odwiedzamy zatem bar dworcowy gdzie zjadamy po dwa pierozki, wypijamy herbate i po setce w�dki. Pomaga!

Bar wogole jest bardzo mily. Pod stolikami w��czy si� piekny, puszysty kot, od czasu do czasu donosnym miauczeniem przypominaj�c klientom o swojej obecnosci. Nie maj� w barze pierozkow z kapusta, acz babka poleca isc do hali dworca, kupic od babuszek i przyniesc- to ona nam odgrzeje i poda na talerzu. I jak to si� ma do zakaz�w spozywania wlasnego jedzenia w schroniskach??

Posileni suniemy ku widzianym z wiaduktu ha�dom i na osiedle o wdziecznej nazwie „88 kwarta�”.

Idziemy wzd�uz tor�w, ktorymi czasem przemknie jaki� kopalniany poci�g.

W cieniu wielkich ha�d czaj� si� male�kie wiejskie domki, gdzie gdakaja kury a gospodarze na �u�lowatej ziemi uprawiaj� ogr�dek.

Najwieksze wra�enie robi na nas jeden domek. Jest zamieszka�y. Po�ozony prawie na terenie kopalni, pod osuwaj�cym si� czarnym zboczem.. No coz.. Ktos ma blisko do pracy... Razem ze swoim p�otkiem, ma�ym kominkiem na dachu i kwiatkami w oknach robi wra�enie jakiej� fatamorgany, doklejonego obrazka wycietego z gazety o innej tematyce...

W og�le w okolicy dominuja na domkach kominy o ciekawych kszta�tach. Czy po prostu s� samodzielnie lepione z gliny przez gospodarzy czy jest jaki� inny pow�d ich specyficznego kszta�tu?

Na osiedlu wystepuja sympatyczne supermarkety

W og�le sklepy sklepami ale kwitnie przydrozny handel wszystkim- tu worki z kartoszk�, tu ryba suszona, tu inne kabaczki, dynia czy cebula..

Wyst�puja tez ciekawe rozwi�zania architektoniczne- drabiny ��cz�ce balkony r�znych pieter. Przeciwpozarowe? Mieszkania kilkupoziomowe? Ale na pewno dowcipy o kochanku ukrytym i uwi�zionym na balkonie gdy m�� wraca z delegacji traca tu racje bytu.

Na osiedlu jest tez kilka opuszczonych dom�w- dwa wiezowce i dwa pa�acykopodobne. Wiatr tylko huczy w ciemnych otworach okiennych, czasem odezwie jakas wyj�ca blacha a wchodzac do srodka czuc oddech mokrego betonu...Musi to by� raj dla dzieciak�w bawi�cych si� w chowanego, w wojne, podchody czy wywolywanie duch�w... Chociaz kto wie? moze teraz ju� dzieci si� tak nie bawi�?

W�azimy jeszcze na poblisk� ha�de. Przypomina kszta�tem jakby wulkan, o ��obionych erozja zboczach i cieniowanych r�nobarwnych odcieniach.

Zaczyna pada�. Obrzydliwa lepka m�awka.. Niebo si� zawleka czarnymi chmurami i zaraz robi si� jeszcze ciemniej..

Wracamy przez zdzicza�y park.. Natrafiamy tam na ma�y cmentarzyk- typowy pomnik z czerwona gwiazda a wok� troche mniej lub bardziej zapomnianych grob�w. G��wnie to ludzie polegli/zmarli w latach 30-40 tych,wystepuj� zar�wno krzy�e, jak i czerwone gwiazdy..

Nagle przykuwa wzrok nietypowy gr�b. Rocznego dziecka. Jeden jedyny taki. Calkiem nowy, z 99 roku. Wyglada jakby ktos nie chcial/nie m�g�/ nie mia� pieni�dzy aby pochowac dziecko na zwyklym cmentarzu, wi�c przynios� je tu.. Kilka jakby pozbieranych w okolicy kamieni, znicze, kwiatki...i zdjecie.. Zdjecie maluszka �widrujacego oczkami w niecodziennych go�ci.. �aluje, ze nie mam jakiejs swieczki, zeby postawic.. A wzrok tego dziecka widze wbity w siebie jeszcze dlugo. Wrazenie to mija jak wychodzimy z parku..

Od rana pada..tzn nie jakas m�awka tylko �ciana deszczu. Owijamy si� szczelnie w kurtki, bierzemy parasole i ruszamy zaprzyja�niac si� z tutejszym taborem tramwajowym.
Tramwaje jada, ale w przeciwna stron�.. Mija chyba z godzina.. Jest coraz zimniej a deszcz zacina pod przystankow� wiat�. Rozgrzewamy si� cytryn�wk�. Na przystanku kwitnie �ycie towarzyskie. Dwie Cyganki pod�piewuja i ta�cza przytupuj�c. Jakas babka zachwyca si� moj� rybacka kurtka przeciwdeszczowa. Inna chwali walory marchewki wyhodowanej na zachodniej Ukrainie. Jest ponoc slodka i krucha. Az strach si� ba� jak smakuje ta z ogr�dkow pod donbaskimi kombinatami.. Tracimy ju� nadzieje na przyjazd naszego tramwaju.. Rozwa�amy ju� odwr�t do suchej, cieplej i przytulnej knajpki dworcowej.. W koncu po prawie p�torej godzinie nasz tramwajek nr 8 wtacza si� na przystanek.
Uwage zwracaja kasowniki- dziurkacze, takie jak i u nas kiedys by�y. Te dodatkowo maja fajna, du�a wajche

Niestety okna s� mokre i zaparowane, wi�c zar�wno podziwianie swiata jak i robienie zdjec jest mocno utrudnione.
Linia nr 8 w Gor�owce ma najdluzsza trase. Tramwaj jedzie w wi�kszo�ci przez tereny wiejskie. Mijamy ma�e domki z kolorowymi rze�bionymi okiennicami, p�oty drewniane, kamienne, azbestowe, z blachy falistej.

Na tory w�a�a koty, psy, czasem przebiegnie wystraszona zmok�a kura.
Momentami dzielny tramwajek przebija si� przez chaszcz i las zarosli, r�nistych drzew i krzew�w, pnaczy zwieszaj�cych si� nad torowiskiem. Czasem o szyb� rozchlapie si� jaki� dojrza�y owoc albo przyklei do szyby porwany wiatrem li��.. Raz po raz s�ychac dono�ne �ubuduuuu jak ga��zie uderzaja w dach czy sciany. Ale tu ludzie jeszcze nie tworz� sobie sztucznych problem�w i nie przejmuj� si� glupotami typu „lakier si� porysuje” czy „owoce i liscie pobrudza karoserie”. Rosliny i tramwaje staraja si� razem �yc i wsp�istniec, kazde z nich walczac o swoj kawa�ek terytorium.

Tramwajek ma przesuwne drzwi, kt�re na szczescie si� nie domykaja. Przez szpare mo�na robic zdjecia i ogladac sk�pany w deszczu i szarudze swiat.

Przejezdzamy tez przez srodek jakiegos kombinatu- jakiego to nie wiemy, bo na mapie nie raczyli podpisac zak�adow przemyslowych. Pewnie dlatego by wr�g i szpieg zmyli� swe szyki

Gdy robimy tramwajem ju� ponad jedna p�tle, kieruj�ca wykazuje si� duza czujnoscia: „Riebiata czy wyscie si� przypadkiem nie pogubili?” Na kolejnej petli zostajemy wyproszeni z pojazdu, bo „koniec trasy”. Na targowisku zaprzyjazniam si� babcia kibelkow�, kt�ra niezmiernie si� cieszy , ze podoba si� nam jej rodzinne miasto i ze lubimy klimaty przemyslowe. Poleca nam odwiedzic dzielnice 88 Kwarta�, wspi�c na jakas ha�de i przejechac si� tramwajem �semka. Jeszcze bardziej si� cieszy jak opowiadam, ze ju� tam byli�my.

Po odwiedzeniu lokalnej knajpki pakujemy si� w tramwaj nr 1, kt�ry trase ma krotsza ni� �semka ale r�wnie� wiejska i klimatyczn�. Objezdzamy z drugiej strony ha�de znana nam ju� z wczorajszej wycieczki. Dymy unoszace si� znad wiejskich komin�w coraz bardzie przypominaja, ze jestesmy g�odni i trzeba by cos zje��.

Kolejnego ranka jedziemy do Nikitowki, to tylko jedna stacja elektriczka, wi�c jedziemy na gape bo �aden konduktor nie zd��yl przyjsc.
Nikitowka robi wrazenie osady zapomnianej i czesciowo opustosza�ej. Du�o dom�w ma ciekawy, niespotykany gdzie indziej rdzawy kolor. Toperz sugeruje kwasne deszcze.

Jedno jest pewne panujace tutaj zanieczyszczenie nie przeszkadza na pewno roslinnosci , kt�ra bujnie porasta wszystkie skwerki, wciska si� pomiedzy domy, ogrodki, samochody. Tutejsze osiedla wygladaja raczej jak dorodny park, ktoremu ludzie wydarli kawalek ziemi aby zbudowac tam domy. Widac tu wyraznie, ze o roslinnosc nie trzeba specjalnie dbac- wystraczy jej dac spokoj i przestac aktywnie niszczyc- przerzedzac, podcinac, kosic, przekopywac, co niestety ostatnio u nas bardzo weszlo w mode

Jak tu musi by� pieknie wiosn� , gdy w tych wszystkich chaszczach az roi si� od ptactwa i pachnacych kwiat�w! Na tego typu osiedlach dobrze hoduja si� ptaki, dzieci, koty i nietoperze. I buby oczywiscie!

buby zdecydowanie najlepiej!

Zdecydowanie mo�na tu uzyc na okiennicach!

Kierujemy si� na znaczone na mapie ha�dy. Docieramy do nieuzywanej kopalni im. Izotowa.
W kopalni wydobywano wegiel, obok stala fabryka gdzie oczyszczano wegiel z zanieczyszczen. Fabryke rozwalili w ostatnich latach. Pozostaly ruiny dwoch budynkow przypominajacych mini wieze. Obecnie kopalnia ju� nie przeprowadza wydobycia, ale kreca si� tam ludzie, pracownicy, pilnuje pies, bucha para. Ponoc ich dzialania maja na celu przeciwdzialanie zalania kopalni i okolicznego terenu. Sama kopalnia jak kopalnia, ale najciekawsze s� dla nas okalaj�ce ja ha�dy- zupelnie r�niace si� od ha�d znanych mi z G�rnego �l�ska. Prawie nie poro�niete ro�linnoscia, jak �apy jakiegos potwora rozpe�zaj� si� na boki. Zbocza ��obione, czarne lub przecierane na ceglasto-pomara�czowy kolor, daj�cy z�udzenie jakby ha�da si� �arzy�a. Krajobraz jak na Marsie albo idealny plener do kr�cenia filmow katastroficznych

Nie wiem co za paskudztwo zostalo na te ha�dy wysypane, ale nie wygladalo to przyjaznie, wi�c na ich szczyt nie weszlismy. Ka�u�e w okolicy s� rdzawe i ciekawie pachn�. Na terenie calej kopalni kr�ci si� du�o ludzi pozyskuj�cych chyba kolorowy z�om. Kuj� beton i co� z niego wyci�gaja. Nie rozmawialismy z nimi. Oni zauwazyli nasza obecnosc, my ich , ale jakos nie doszlo do zadnego kontaktu, kazdy zajmowal si� swoim- my robieniem zdj�c, oni waleniem kilofami w beton.

Jutro suniemy do Swiatogorska!

CDN

Rewelacja !

Donbas 2011 cz�� 2- Okolice Doniecka

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Menu