Bad Boy

Start

Zofia Dzieniszewska - zapiski

-Mam piln� potrzeb�, kt�r� tylko ty mo�esz zaspokoi�. – przera�ony g�os Johna by� pierwszym d�wi�kiem jaki us�ysza� Paul zaraz po podniesieniu s�uchawki po uporczywie d�ugim dzwonieniu.
-Znowu pomyli�e� m�j numer z numerem agencji towarzyskiej… - mrukn�� ch�opiec, pewien, �e przyjaciel nie dzwoni do niego w ca�kowicie trze�wym stanie.
-Nie �artuj mi tu w kryzysowym momencie. – skarci� go Lennon. – A�a! – us�ysza� po chwili McCartney. – Nie po oczach t� kredk�! Oddaj, oddaj… - b�aga� Lennon.
-Cynthia Ci� zostawi�a z ma�ym? – spyta� Paul ze �miechem w g�osie.
-A �eby� wiedzia�. – odpar� John. – Ona nie ma serca. Ej, we� mi pom�, ty si� znasz na dzieciach.
-No, mam pewne do�wiadczenie po wieloletniej przyja�ni z Tob�. – przyzna� szczerze Macka.
-Bardzo �mieszne. Jeszcze mnie dobij. Taki z Ciebie przyjaciel?
-Oj ju� dobrze… B�d� u Ciebie za jakie� p� godziny, mo�e by�? – zapyta� McCartney.
-B�d� pr�bowa� si� broni� do tego czasu. O nie! Strzelaj� do mnie chrupkami! Aaaa… - po tym okrzyku sygna� si� urwa�. McCartney postanowi� wykona� jeszcze jeden niezb�dny telefon.

***

-Nie, tylko nie maszyna zag�ady! – zacz�� b�agalnym tonem Harrison patrz�c przera�onym wzrokiem w otch�a� piekielnych odm�t�w, czyli na dom pa�stwa Lennon�w.
-Nie m�w w ten spos�b o moim synu. – natychmiast skarci�a go wp�-�lepa g�owa rodziny w ten spos�b m�wi�ca po prostu ,,Dzie� dobry” przyjacio�om.
-Ale ja m�wi� o tobie! – z wrednym u�mieszkiem odpar� Harrison.
-Ty… - Lennon zamachn�� si� na przyjaciela.
-Je�li chcesz, �ebym Ci pom�g� okie�zna� huragan Julian, to masz by� dla mnie mi�y, zrozumiano? – spyta�, wykorzystuj�c okazj� do obrony, George.
-Ech… - westchn�� John. – Niech Ci b�dzie. – I tak by� ju� bardzo wyczerpany nia�czeniem syna. Sp�dzi� z nim w ko�cu ca�e 3 godziny. Kiedy tylko Paul, George i Ringo przekroczyli pr�g domu Johna, Starr zakomunikowa�.
-Musz� ju� i��. Zostawi�am �elazko na gazie… - stwierdzi� gotuj�c si� do ucieczki.
-I m�zg w �azience. – odpar�, patrz�c z pogard� na przyjaciela, Lennon.
-Oj tam, nie b�dzie �le. – z nadziej� powiedzia� Paul.
-A co� ty taki weso�y? – John by� zaskoczony optymizmem McCartneya.
-Mamy rocznic�. – odpar� z dum� Paul. – Ja i Jane. Dwa lata.
-Czeg� mam wam zatem �yczy� go��beczki? – spyta� Lennon.
-Mi�o�ci, szcz�cia, dzieci… - zasugerowa� Paul.
-A wi�c �ycz� wam du�o szcz�cia, mi�o�ci i dziurawych prezerwatyw. – po tych s�owach Lennon cmokn�� przyjaciela w policzek. –A, w�a�nie… widzia�em Ci� wczoraj w telewizji… - u�miechn�� si� przypominaj�c sobie wpadk� Paula, kt�ry poprzedniego wieczoru nie ca�kiem trze�wy uda� si� do jednego z popularnych talk-show’�w , niestety w roli go�cia.
-O nie… - j�kn�� Paul... – O nie… -powt�rzy�, kryj�c twarz w d�oniach.
-O tak. – odpar� Lennon. – To by�o…
-…okropne, straszne, potworne, koszmarne, wygl�da�em jak… Ooooch! Chcia�bym si� zapa�� pod ziemi�. – otworzy� kuchenk� i wsadzi� g�ow� do �rodka w��czaj�c przycisk startu.
-To nie jest na gaz, a szkoda. – z w�a�ciwym dla siebie brakiem wsp�czucia u�wiadomi� go John.
-Ej, czemu jeste� w jednym kawa�ku? – spyta� George wyjmuj�c z kieszeni �elka i pakuj�c go do ust.
-Jules nie jest dzisiaj w niszczycielskim humorze. –zapewni� Lennon. -Tylko wk�ada wszystkim kredki do oczu. –ostrzeg�.
-Dobrze, �e tylko do oczu. – po tych s�owach Ringo zadr�a�.
-A poza tym m�czy samym gadaniem. – doda� Lennon.
-Jak to? – zaciekawi� si� George.
-Od dw�ch dni ci�gle to samo. – wyja�ni� John. – Truje mi w k�ko o jednym.
-Cem na ob�z! – podekscytowany Julian wbieg� do kuchni i wskoczy� na kolana taty pij�cego w�a�nie kaw�.
-Chyba do obozu. – powiedzia� s�odkim tonem John �askocz�c ma�ego pod brod�.
-Jaki ob�z? – Paul rzuci� okiem na ulotk�, kt�r� malec trzyma� w r�ku.
-Ob�z astjonomiczny. – ch�opiec podsun�� mu papierek pod sam nos tak, �e litery tworzy�y w�a�ciwie czarno-bia�� mg��. M�czyzna natychmiast odsun�� go na dobr� do czytania odleg�o��.
-Ob�z astronomiczny? – spyta� Lennon patrz�c podejrzliwie na syna.
-Tak. – z dum� odpar� malec.
-Jest m�dry. Mo�e nie po tobie, ale jest. – wyt�umaczy� jego zainteresowanie ca�ym przedsi�wzi�ciem George. W odpowiedzi siedz�cy obok niego Lennon kopn�� go w piszczel.
-Dobra, czytamy… - mrukn�� Paul wlepiwszy wzrok w drobny druczek pod has�em ,,I TY MO�ESZ ZOSTA� KOPERNIKIEM”. Z linijki na linijk� unosi� jednak swoje cieniutkie dziewcz�ce brwi coraz wy�ej i wy�ej, a� w ko�cu wrzasn�� na ca�y g�os: -ILE DO KUUU… - wiedz�c jednak o obecno�ci Juliana powstrzyma� si� i szybko doda�: - ILE DO KUUUCHNI SI� LUDZI NASZ�O…
-Co� nie tak? – spyta� John.
-Astronomiczna to jest cena tego obozu! - wykrzykn�� zaskoczony Paul podaj�c mu ulotk�. -Mniej p�ac� za si�owni�. – stwierdzi� po chwili.
-Bo tam si� p�aci od wej�cia. – z ironicznym u�miechem odpar� John.
-Co� sugerujesz? – McCartney podni�s� g�os.
-Nie nic…
-Ja chodz� na si�owni�. – zapewni� Paul.
-Dobre. – s�ysz�c to, powiedzia� George. – A teraz ja. Przychodzi baba do lekarza…
Ca�� kuchni� wype�ni� �miech. Jules tymczasem, nie zwracaj�c uwagi na dramat wujka Paula, zacz�� szarpa� d�ugie w�osy wujka Ringo.
-Aj�! – j�kn�� Starr. – Johnny, z�otko, jak mu wy��czy� opcj� wyrywania w�os�w? – spyta� bezskutecznie pr�buj�c uspokoi� rozbawionego malca. Ze wzgl�du jednak na g�o�ny �miech przyjaci� nie by� jednak zbyt dobrze s�yszalny.
-A mo�e by�my si� pobawili zanim wujkowie si� pozabijaj�? – spyta� Julesa bior�c go na r�ce.
-Taaaak! – pisn�� szcz�liwy z tej propozycji malec, ku uldze Ringo puszczaj�c jego w�osy.
Lennon popatrzy� za przyjacielem nios�cym na r�kach owoc jego mi�o�ci, a nast�pnie skierowa� wzrok na pozosta�� dw�jk� przyjaci�. Wtem z jego �o��dka dobieg�y ich odg�osy zag�ady. No tak. Nie zd��y� dzisiaj nic zje��.
-Paulie… - zacz�� si� przymila� - …zawsze wiedzia�em, �e jeste� cz�owiekiem wielu talent�w... – chwali� go – …na przyk�ad kulinarnych. I to, o dziwo, nie tylko je�li chodzi o jedzenie. – zapewni�. Paul z wielkim oci�ganiem podni�s� si� z krzes�a.
-Co chcecie? – spyta� zdejmuj�c z wieszaka zielony fartuch i zak�adaj�c go na siebie. -Pyzy? –zaproponowa�.
-Tu masz jedn� pyz�, a tu drug�. – m�wi�c to Lennon wymownie d�gn�� policzki przyjaciela.
-A Ty zaraz nie b�dziesz mia� �adnej. – nastraszy� go McCartney.
-Osobi�cie wola�bym ciasto czekoladowe… - o�wiadczy� Lennon.
-Jasne. – Paul otworzy� szafki w poszukiwaniu sk�adnik�w.
-Ciekawe jak sobie radzi Ringo… - zastanowi� si� Lennon.
Nagle z pokoju obok wydoby� si� g�os rozbawionego Juliana:
-Kjedka!
Oraz nieco mniej rozbawionego wujka Ringo:
-Aaaa! Nie po oczach!
-Uuu… To ju� dzisiaj czwarty raz. – obliczy� szybko John.
-Skoro tak ci� to m�czy... – zacz�� Paul zaj�ty mieszaniem sk�adnik�w w wielkiej czerwonej misce. –Czemu nie powiesz Cynthii, �e sam nie dajesz sobie rady?
-Chc� jej pom�c. Jej si� te� co� od �ycia nale�y. – broni� swojej �ony Lennon.
-A mora� tej bajki jest kr�tki i niekt�rym znany,
�atwo ch�opa wykiwa�, gdy jest zakochany. – mrukn�� pod nosem George.
-No my�la�by kto, �e taki jeste� zabawny. – prychn�� John s�ysz�c ten wierszyk.
-Czy�by wujkowie znowu denerwowali tatusia? – do kuchni ponownie zawitali Ringo i Julian. – Paul, zajmij si� nim. – m�wi�c to Ringo postawi� ch�opca na blacie, tu� obok miski, w kt�rej Macka przygotowywa� ciasto. Zapach wydobywaj�cy si� z pieluchy nie pozostawia� w�tpliwo�ci co by�o przyczyn� porzucenia malca przez Ringo.
-Jak si� bawi� to do Ciebie, ale jak przewin��, to si� wys�ugujesz kolegami? – spyta� Lennon. Starr pokiwa� g�ow�.
-Moja krew. – odpar� z dum� Johnny. Paul tymczasem wytar� ubrudzone m�k� r�ce w fartuch.
-Jeszcze tylko wrzuc� ma�ego do piekarnika i przewin� ciasto… - powiedzia�. Widz�c wzrok przyjaci� patrz�cych na niego jak na, nie przymierzaj�c, debila, zastanowi� si� nad swoj� wypowiedzi�. - Nie, chwila, odwrotnie. – poprawi� si�. Wstawi� ciasto do nagrzanego piekarnika i zabra� Juliana do �azienki w wiadomym celu.
-Wyjmijcie te niebieskie talerze. – powiedzia� wychodz�c z pomieszczenia. Powr�ci� po oko�o dziesi�ciu minutach z od�wie�onym pierworodnym Johna na r�kach. Spojrza� na talerz, kt�ry trzyma� w r�ku George. Pozosta�e le�a�y ju� na stole.
-To nie jest niebieski tylko turkusowy, ty daltonisto! – oburzy� si� Paul.
-Ty cioto, sam se id� i szukaj niebieskiego! – George po�o�y� talerz w z�ym kolorze na stole i uda� si� w bli�ej nieokre�lonym kierunku w poszukiwaniu bli�ej nieokre�lonego zaj�cia.
-Zaczyna si�… - westchn�� Ringo obserwuj�cy ca�� scen� z bezpiecznej odleg�o�ci. -Pok�j! – zaapelowa�.
-W pokoju b�dziesz siedzia� przy takiej �adnej pogodzie? – spyta� nie rozumiej�cy aluzji McCartney.
-Ziemia do Paula! – Starr pomacha� mu r�k� przed oczami chc�c sprawdzi� stan i poczytalno�� przyjaciela. -Mo�emy przesta� si� k��ci� i zacz�� je��?

***

-Ja padam. – sapn�� zm�czony do granic mo�liwo�ci Ringo od�o�ywszy do p�ki ostatni umyty talerz.
-Ja padam bardziej. – licytowa� si� rozparty w fotelu r�wnie wyczerpany Lennon.
-A on ju� pad�. – George zwijaj�cy si� z przejedzenia na pod�odze wskaza� palcem McCartneya le��cego na sofie.
-Niech towarzysz Beria tak szyi nie wyci�ga, bo mu j� w ko�cu razem z g�ow� odetn�… - mrukn�� przez sen gnie�d��c si� na niewielkiej kanapie w pozycjach, kt�rych nie powstydzi�by si� nawet cz�owiek-guma. Lennon spojrza� na przyjaciela zainteresowany jego stanem.
-Znowu mu si� �ni, �e jest Stalinem. – za�mia� si� George i sam ziewn�� zm�czony ca�odniow� zabaw�. W tym momencie Paul zachrapa� dosy� g�o�no, po czym wci�� ca�kowicie pogr��ony we �nie wypali�:
-Adolf, we� nie pierdol, �e wygrasz wojn�.
Nawet Lennon by� zbyt zm�czony i zbyt na�arty �eby si� z niego �mia�. Julian ju� od p� godziny drzema� smacznie ob�o�ony poduszkami na dywanie. John ziewn�� i postanowi� p�j�� w jego �lady.

Brak mi s�ow, zeby to opisa�. Po prostu swietne! I domagam sie wiecej!

No a� nie wiem co napisa�. Jak zwykle. Jako� najbardziej rozbawi� mnie Paul �pi�cy na kanapie

�wietne. Jak zwykle

I to jest chyba pierwszy raz, kiedy Paul przeklina.

Niestety nie ostatni :/

Mam s�abo�� do opowiada�, w kt�rych John jest dobrym tatusiem, ehh...
A Ty masz s�abo�� do Stalina. Nie wiem sk�d Ci si� to wzi�o, ale to dziwne.

Mam s�abo�� do opowiada�, w kt�rych John jest dobrym tatusiem, ehh...
A Ty masz s�abo�� do Stalina. Nie wiem sk�d Ci si� to wzi�o, ale to dziwne.

Kt�rego� dnia stwierdzi�am, �e to najprzystojniejszy komunista. I tak mi ju� zosta�o.

Bad Boy

Zofia Dzieniszewska - zapiski

Menu